-Το κείμενο αυτό, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό -πλην τής κλίσεως τού αυχένος- καί γράφτηκε το 2016, όταν, ο Βέλγος Fabre, που η κυβέρνηση διόρισε ως καλλιτεχνικό διευθυντή τού φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, δήλωσε, με αναίδεια, προκλητικότητα, και αναισχυντεία, πως οι Έλληνες είμαστε πολύ
Το μακρινό μου ταξίδι για τους Αντίποδες άρχισε στις 24 του Γενάρη του 1970. Ήταν δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Οι καταστροφικοί σεισμοί του 1953 είχαν καταρρακώσει την οικονομία του νησιού και είχαν ανοίξει και πάλι τους δρόμους
Νομίσαμε ότι ήταν οριστικά ξεπερασμένες εκείνες οι συνήθειες κατά τις οποίες αρχιτεκτονήματα και λοιπά καλλιτεχνήματα θεμελιώνονταν πάνω σε θυσίες ανθρώπων ή ζώων. Κι όμως! Λονδίνο, 1996. Ετοιμαζόμαστε να επισκεφθούμε οικογενειακώς την περίφημη Tate Gallery. Καθώς απολαμβάνουμε το
Στην μακρά δικαστηριακή μου εμπειρία , δεν ήταν λίγες οι φορές που έβλεπα στα πρακτικά συνεδριάσεων των δικαστηρίων σε σημαντικές υποθέσεις ,να καταγράφονται πράγματα που ούτε είχαν λεχθεί από τους μάρτυρες και τους δικηγόρους , αλλά ακόμα
Μπιτκόιν (Bitcoin) τι είναι Το Μπιτκόιν είναι ένα ψηφιακό νόμισμα το οποίο δεν υπάρχει επισήμως σε καμία φυσική μορφή, κερμάτων ή χαρτονομισμάτων. Δεν παράγεται από καμία συγκεκριμένη χώρα. Δεν ελέγχεται από καμία συγκεκριμένη τράπεζα ή κυβέρνηση.
Ήταν Γενάρης του 1970. Οι μέρες περνούσαν γρήγορα και όσο το ημερολόγιο μαδούσε τόσο ένιωθα τον ψυχολογικό μου κόσμο να στροβιλίζεται ανεξέλεγκτα. Πλησίαζε η μέρα που θα εγκατέλειπα ότι είχα αγαπήσει για να αρχίσω το μεγάλο μου
Ήταν κάποτε μια αμυγδαλιά, η πρώτη που άνθιζε μες στη βαρυχειμωνιά, Ιανουάριο μήνα. Από τo σπίτι μας την βλέπαμε τέτοιαν εποχή και αρχίζαμε να μιλάμε για την άνοιξη που έρχεται. Οι βροχερές και οι κρύες μέρες ήταν
Στις μέρες μας βλέπουμε νέα παιδιά, με πτυχία, μεταπτυχιακά, ακόμη και διδακτορικά να μην έχουν δουλειά σχετική με τις σπουδές τους και να εργάζονται σε περιστασιακές εργασίες ή να παραμένουν άνεργοι. Υπάρχουν όμως και νέα παιδιά που
Πήγα τις προάλλες να πετάξω τα σκουπίδια στον κάδο απορριμμάτων και μου ήρθε το αίμα στο κεφάλι. Και οι δύο κάδοι, που βρίσκονται λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου, ήταν τίγκα. Δε χωρούσε καρφίτσα! Ο ένας