Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
Η αυτόματη θεραπαινίς Πρόκειται για ένα ανθρωποειδές ρομπότ με τη μορφή υπηρέτριας (σε φυσικό μέγεθος) που στο δεξί χέρι της κρατούσε μια οινοχόη. Όταν ο επισκέπτης τοποθετούσε έναν κρατήρα (κύπελλο) στην παλάμη του δεξιού χεριού της εκείνη
Είναι το βύθισμα των πραγμάτων. Φώτα που αναβοσβήνουν περιφέρονται πάνω από σκοτεινά δέντρα, Κοπέλες γονατίζουν, Μιας κουκουβάγιας τα βλέφαρα κλείνουν. Τα θλιμμένα κόκαλα των χεριών μου βουλιάζουν σε μια κοιλάδα παράξενων βράχων. Ποίημα στην ανθολογία Ποιητές του κόσμου, επιλ.-μτφρ.: Γιάννης Λειβαδάς Eστάλη
Ερχεται το Φθινοπωρο περπατωντας σε χαλι κιτρινο κοιταζει με τα γκριζα ματια του οσο ηλιο του αφησε το καλοκαιρι. Γκριζα θλιμμενα ματια, γιατι τραβαει το δρομο του χειμωνα. Την Ανοιξη ποτε δεν θα τη δει
Το Σαββατο 5 Οκτωβριου και ώρα 18.30 στην ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ θα παρουσιασθεί το νέο τεύχος του περιοδικού του Συνδέσμου Φιλολόγων Κεφαλλονιάς-Ιθάκης ‘ΚΥΜΟΘΟΗ”. Η παρουσίαση και μία ενδιαφέρουσα εισήγηση θα γίνουν από τον κ. Στέφο Αναστάσιο, Δρ. Φιλολογίας , Επίτιμο Σχολικό Σύμβουλο
Στο ολοκαύτωμα του φθινοπώρου και στην Ιρλανδία επίσης υπάρχουν μέρη όπου δεν κελαηδά πουλί όπου το παρελθόν σκεπάζει το παρόν όπου οι αιώνες αναρριγούν σ' ένα φύλλο όπου οι πλάνητες συναντούν πλάνητες όπου μια ψυχή διχασμένη και
Όσα χρόνια κι αν περάσουν από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 26ης Σεπτεμβρίου 1943 που η Ελλάδα και το ναυτικό μας ορφάνισαν από τον χαμό του Αντιτορπιλικού μας ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ με νεκρούς τον κυβερνήτη του Πλωτάρχη Γεώργιο
Κατά τη διάρκεια των εργασιών εκσκαφής και αποκατάστασης της αρχαίας πόλης της Αντιόχειας, έχουν βρεθεί νέα αντικείμενα αρχαιολογικής και ιστορικής αξίας. Σύμφωνα με ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, στο ναό της αρχαίας πόλης, οι αρχαιολόγοι
Η γαλήνη αγκομαχά. Είναι τόσο θλιβεροί οι νότιοι άνεμοι; Ελα, γαρίφαλλο, στεφάνωσέ με. Ελα, ζωή, άνθισε. Ποιος είναι στον καθρέφτη; Τι αλλάζει; Ασε τις πονηριές. Ποιος κρυφακούει, πόσο σιωπηλή, ποιος βλέπει, πόσο χλωμή είσαι; Το σκοτάδι πλανιέται.
Ώστε είναι νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά! Το ακούσαμε και αυτό από τους εκπροσώπους της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως. Να κόψουμε κάθε δεσμό με την Αρχαιότητα, την Ορθοδοξία, τους ήρωες και τους μάρτυρες. Μακρυά από τα σχολεία η Πίστη
