Ως λαός, έχουμε λαμπρό παρελθόν χιλιετιών, με δυσανάλογα μεγάλη προσφορά στον πλανήτη (ανθρωπισμός, δημοκρατία, φιλοσοφία, επιστήμη).
Μέσα από αιώνες φτάσαμε στο παρόν, που δείχνει να έχει μικρή σχέση με το παρελθόν μας. Ο ανθρωπισμός ηττήθηκε από την παράδοση στον υλισμό. Ευθύνη, φιλότιμο, τσίπα κατάντησαν ουσιώδη εν ανεπαρκεία.
Οι επί πολλά χρόνια παγιωμένες αντιλήψεις, νοοτροπίες, παραγωγικές συνθήκες, εξειδικεύσεις δεν θεωρούνται πλέον δεδομένες. Οι αλλαγές, στο παραγωγικό μοντέλο του αγροτικού χώρου, ο οποίος διανύει κρίσιμη μεταβατική περίοδο κυρίως στα πλαίσια της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, θεωρούνται αναπόφευκτες. Το ζητούμενο είναι οι αλλαγές να συνδυάσουν το μικρότερο κοινωνικό κόστος, ευρεία αποδοχή και θετική προοπτική.
Το καθαρά παραγωγικό αγροτικό μοντέλο έχει παραχωρήσει τη θέση του σ’ ένα περισσότερο σύνθετο σύστημα διαφορετικών μορφών απασχόλησης.
Η εξωτερική σύγκλιση που σημαίνει ότι θα χαθούν οι μισές αγροτικές επιδοτήσεις, λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουμε 60€ επιδοτήσεις ανά στρέμμα όταν οι χώρες του βορρά έχουν 11€, και η επικράτηση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς κάνουν τον αγροτικό χώρο περισσότερο ευάλωτο στο διεθνή ανταγωνισμό αφού, οι χώρες φθηνού κόστους είναι χώρες που έχουν ως κυρίαρχη οικονομική δραστηριότητα, την αγροτική παραγωγή.
Οι λέξεις κλειδιά που ήδη ακούγονται και θα ακούγονται πιο δυνατά το επόμενο διάστημα και αφορούν τομείς με βαρύνουσα σημασία για τη στήριξη – χρηματοδότηση στα πλαίσια των προγραμμάτων αγροτικής ανάπτυξης είναι επιχειρηματικότητα, ποιότητα ζωής και περιβάλλον.
Τα ποιοτικά γεωργικά, κτηνοτροφικά, μελισσοκομικά και αλιευτικά προϊόντα που αναδεικνύουν τοπικές ιδιαιτερότητες, ενσωματωμένα σε σύγχρονα πρότυπα με αυστηρά χαρακτηριστικά διασφάλισης που σέβονται τον καταναλωτή και προστατεύουν το περιβάλλον, κατακτούν συνεχώς μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό.
Ο σύγχρονος τρόπος και η ποιότητα της καθημερινής ζωής στα όρια ενός αγροτικού οικισμού, η μόρφωση και η διαρκής επιμόρφωση, η ενημέρωση, η τεχνική στήριξη της παραγωγικής διαδικασίας, η διατήρηση της φυσιογνωμίας του τοπίου, η ψυχαγωγία, το κόστος των υπηρεσιών αποτελούν παράγοντες εξίσου σημαντικούς από το ύψος του εισοδήματος.
Το κύριο βάρος επομένως θα πρέπει να δοθεί στον ανθρώπινο παράγοντα και στους όρους βιωσιμότητας των αγροτικών οικισμών στα νησιά μας, ώστε οι όποιες μεταβολές τόσο στις παραγωγικές διαδικασίες όσο και στην διάρθρωση της τοπικής παραγωγής καθώς και στο επίπεδο διαβίωσης να επιβληθούν από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους συμπατριώτες κατοίκους της υπαίθρου και όχι από τις Βρυξέλλες.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 26/11/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA