Τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων από τη Μέση Ανατολή ανέδειξαν την ωμή πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από φτηνά παιχνίδια. Ακόμη και μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, στην ουσία τίποτα δεν άλλαξε και αποδεικνύεται ότι για τα εγκλήματα του Ισλαμικού Κράτους υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες.
Πώς γίνεται, για παράδειγμα, να προσφέρουν δισεκατομμύρια στην Τουρκία και να την προστατεύουν, τη στιγμή που αποδεδειγμένα πλέον η χώρα του Αττίλα ενισχύει τους τζιχαντιστές, εξοντώνει τους Κούρδους και σαμποτάρει τον διεθνή συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους;
Όταν ο Μπλερ συστρατεύθηκε με τους νεοσυντηρητικούς του Μπους και του Τσέινι για να διαλύσουν το Ιράκ και να διαμορφωθούν συνθήκες που γέννησαν νέους τρομοκράτες, όταν οι μεγάλοι της Ευρώπης συνέβαλαν ο καθένας με τις δικές του κερδοσκοπικές πρακτικές στο χάος στη Συρία και ευρύτερα στην περιοχή, όταν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε επέβαλαν ηγεμονικά τη λιτότητα γονατίζοντας λαούς, ήταν επόμενο ότι, αργά ή γρήγορα, όλα αυτά θα γύριζαν μπούμερανγκ για την ασφάλεια και την ενότητα της Ευρώπης, που σήμερα παρουσιάζει εικόνα αποσύνθεσης.
Η τρομοκρατική απειλή, ο φόβος, ο ρατσισμός, οι στρατιές των προσφύγων, η ανεργία, η άνοδος ακραίων πολιτικών δυνάμεων απειλούν ανοιχτά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και πυκνώνουν τις φωνές που ζητούν επιστροφή στα εθνικά σύνορα.
Και ένα τέτοιο ορατό ενδεχόμενο δεν μπορεί να αγνοηθεί από την Κύπρο την οποία επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν ως «μοντέλο για άλλους τόπους που χρειάζονται πολυεθνικό μέλλον».
Δυστυχώς, ζούμε στην εποχή που δοκιμάζονται οι αντοχές πολυπολιτισμικών και πολυεθνικών κοινωνιών.
Και ένα τέτοιο «πείραμα» στον τόπο μας, διαμέσου της Τουρκίας, ενδεχομένως να αποδειχτεί «ωρολογιακή βόμβα».
ΠΗΓΗ: www.philenews.com
Πανίκος Παναγιώτου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16.12.2015