Στην αρχή παρατίθενται οι θέσεις του συγγραφέα του βιβλίου για “τον οικονομικό πόλεμο που ξεκίνησαν οι Γερμανοί σε όλη την Ευρώπη με την έναρξη της κρίσης του ευρώ, επιδιώκοντας να πετύχουν με την πολιτική λιτότητας αυτό που δεν πέτυχαν με τα όπλα στους δύο παγκόσμιους πολέμους που διεξήγαν και έχασαν τον προηγούμενο αιώνα, την μετατροπή της Ευρώπης σε υποτελείς στη Γερμανία επαρχίες χωρίς δικαίωμα συμμετοχής στις αποφάσεις και χωρίς ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαικής πολιτικής”.
Στη συνέχεια γίνονται ευρείες αναφορές στους “δύο Ράιχενμπαχ” του βιβλίου και το ρόλο τους στην τότε και στη σημερινή Ελλάδα, που ο συγγραφέας θεωρεί ότι επιβεβαιώνει την “ιστορική συνέχεια της γερμανικής ηγεμονικής παρουσίας” και πως “η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα”.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι πριν από την κρίση οι Γερμανοί ήταν ο αγαπημένος λαός των Ελλήνων, αλλά στη διάρκειά της αναπτύχθηκε, λόγω της λιτότητας, μια εχθρότητα απέναντι στη Γερμανία και σε δημοσκόπηση του 2012 διαπιστώθηκε πως τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων θεωρούσαν τη Γερμανία εχθρική απέναντι στους Ελληνες και μάλιστα ένα ποσοστό 69 ο/ο πίστευε ότι οι Γερμανοί πολιτικοί επεδίωκαν τη σύσταση ενός “Τέταρτου Ράιχ”, ενώ ένας στους τρεις συνέδεε τη Γερμανία με τις έννοιες “Χίτλερ”, “ναζισμός”, “Τρίτο Ράιχ”.
Υπάρχουν κατόπιν εκτενείς αναφορές στην καταγραφή αυτών των ταραγμένων γερμανο-ελληνικών σχέσεων από Ελληνες σχολιαστές και γελοιογράφους, ενώ επισημαίνεται πως αυτή η αυθόρμητη, έντονη έκρηξη οργής απέναντι στους Γερμανούς , αλλά συγχρόνως επιφανειακή θεώρηση έχει εδώ και καιρό εκτονωθεί, χωρίς ωστόσο να έχει εξαφανιστεί η εχθρότητα προς τη Γερμανία, η οποία απλώς διανύει ένα νέο στάδιο ποιότητας.
“Aν ο Ψύλος δεν ήταν διάσημος στην Ελλάδα, όλα αυτά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επίμονες φαντασιώσεις . Από το 1988 εργάζεται στο ημι-επίσημο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ΑΠΕ, και θεωρείται σε αυτή τη χώρα, ως ειδικός σε θέματα διεθνούς πολιτικής. Για εβδομάδες ο Ψύλος έκανε περιοδείες σε όλη τη χώρα για να παρουσιάσει το βιβλίο του που δημοσιεύθηκε την άνοιξη. Είτε στην Κρήτη, τη Θεσσαλονίκη ή την Αθήνα: Το κοινό τον ακούει προσεκτικά. Ο τίτλος του έργου του: «Από Ράιχενμπαχ του Οθωνα στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ”. Υπότιτλος: “180 χρόνια γερμανικής ηγεμονίας στην Ελλάδα.”
Οι δύο Ράιχενμπαχ
Οι δύο πρωταγωνιστές: ο πρώτος Ράιχενμπαχ, το μικρο του όνομα Χριστόφορος, ένας αξιωματικός του στρατού, ήρθε το 1833 στην ηλικία των 25 ετών με χιλιάδες άλλους υπαλλήλους του κρατιδίου της Βαυαρίας ,συνοδεύοντας τον πρώτο βασιλιά στην Ελλάδα, Οθωνα Βίτελμπαχ
Ο άλλος Ράιχενμπαχ, ο Χορστ, γεννημένος στο Κίελο και συνταξιούχ δημόσιος υπάλληλος της ΕΕ, στάλθηκε το καλοκαίρι του 2011 με μερικές δεκάδες άλλους υπαλλήλους της ΕΕ στην Αθήνα μετά την de facto εθνική χρεοκοπία
Ο Χριστόφορος Ράιχενμπαχ διορίστηκε από τον Οθωνα διευθυντής του νομισματοκοπείου της Αθήνας. Η αποστολή του: να εισαγάγει το εθνικό νόμισμα, τη δραχμή. Ο Χορστ Ράιχενμπαχ διορίστηκε από τους ηγέτες της ΕΕ για να ηγηθεί της Task Force στην Ελλάδα. ηθήσει, όπως η βελτίωση της είσπραξης των φόρων και των μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση.
Για συγγραφέα Μιχάλη Ψύλο το πράγμα είναι απολύτως σαφές: Η εμφάνιση δύο Ράιχενμπαχ στην Ελλάδα σηματοδοτεί την ” ιστορική συνέχεια της γερμανικής ηγεμονικής παρουσίας”. Η διατριβή του συγγραφέα συνοδεύεται από πληθώρα ιστορικών στοιχείων. Το πιασάρικο σύνθημα: Εκείνη την εποχή η Ελλάδα ήταν κάτω από ένα ιδιαίτερα παράξενο και πολύ αντιδημοφιλή μονάρχη , Σήμερα, 180 χρόνια αργότερα, η Ελληνική Δημοκρατία είναι και πάλι υπό τον έλεγχο της Τρόικα. Ο Ψύλος λέει: “Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.” Είναι γεγονός: Πριν από την καταστροφική κρίση, οι Γερμανοί ήταν ακόμα το αγαπημένο έθνος των Ελλήνων. Αλλά επιβάλλοντας τη λιτότητα μετά την κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα ,δημιουργήθηκε ξαφνικά μια εχθρότητα για τη Γερμανια. Αρχές του 2012 το ερευνητικό ινστιτούτο της Αθήνας VPRC ρωτησε 800 Έλληνες: Περίπου τα τρία τέταρτα των ερωτηθέντων ήταν της γνώμης ότι η Γερμανία ειναι εχθρική. Το 69% πίστευε μάλιστα, ότι ο πραγματικος στοχος των Γερμανών πολιτικών είναι να οικοδομήσουν ένα «Τέταρτο Ράιχ». Όταν ρωτήθηκαν τι τους θυμίζει η Γερμανία, ένας στους τρεις ερωτηθέντες αναφέρθηκε σε λέξεις όπως “Χίτλερ”, “ναζισμος” ή “Τρίτο Ράιχ”.
Οπως τονίζεται, φαίνεται πως τώρα οι διανοούμενοι στην Ελλάδα ασχολούνται με τη Γερμανία και τους Γερμανούς από άποψη ιστορική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ψυχολογική και, πέραν του βιβλίου του Μιχάλη Ψύλου, μια σειρά άλλων βιβλίων αναγνωρισμένων συγγραφέων — των οποίων μερικοί τίτλοι παρατίθενται — προσπαθούν να εξηγήσουν λογοτεχνικά τον “αντι-γερμανισμό” στην Ελλάδα.
Στο δημοσίευμα γίνεται κατόπιν αναφορά σε έναν, όπως λέει, από τους λίγους που αντιτίθενται δημόσια στον “αντι-γερμανισμό”, τον συγγραφέα και επιχειρηματία Σπύρο Βλέτσα, σύμφωνα με τον οποίο από τη δεκαετία του 1990 ο εθνικισμός που παλιότερα κυριαρχούσε μεταξύ των ακροδεξιών έχει περιλάβει μεγάλα τμήματα των αριστερών και αντ΄ αυτού η Δεξιά ανέλαβε τον αντιαμερικανισμό που αποτελούσε έως τότε έναν από τους πυλώνες της αριστερής ιδεολογίας.
Οπως προσθέτει, δεν είναι τυχαίο πως αυτή η “ανταλλαγή” συνέβη όταν η Ελλάδα επιδίωκε την ένταξη στο ευρώ, ενώ μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2010 ο “αντι-γερμανισμός” αντικατέστησε τον αντιαμερικανισμό.
Κατά την άποψή του, οι Ελληνες πάσχουν από σύνδρομο συλλογικής ανασφάλειας που τους οδηγεί στο να πιστεύουν πως πίσω από κάθε αποτυχία βρίσκεται μια συνωμοσία από το εξωτερικό και ακόμη και αν το λάθος είναι δικό τους, οι ίδιοι βλέπουν πολλούς εχθρούς που θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα και να ταπεινώσουν τον ελληνικό λαό, του οποίου, όπως συμπεραίνεται στο δημοσίευμα, ο υπ΄αριθμόν ένας εχθρός είναι σήμερα η Γερμανία και οι Γερμανοί.
Το πλήρες κείμενο στα γερμανικά.
Griechenland
“Geschichte wiederholt sich als Farce”
Von Ferry Batzoglou
• Die seit Ausbruch der Krise grassierende Deutschenfeindlichkeit in Griechenland hat nun eine neue Qualität erreicht.
•
Selbst Zugehörige zu Griechenlands Intellektuellen glauben immer öfter, was bei antideutschen Protesten behauptet wurde: Deutschland wolle ein “Viertes Reich” errichten.
Selbst Zugehörige zu Griechenlands Intellektuellen glauben immer öfter, was bei antideutschen Protesten behauptet wurde: Deutschland wolle ein “Viertes Reich” errichten.© Sven Hoppe/dpa/picturedesk.com
Michalis Psylos, 54, Bubi-Gesicht, sieht überhaupt nicht wie einer aus, den etwas so schnell auf die Palme bringen kann. Geht es aber um die harte Haltung Berlins gegenüber Griechenland, seit Anfang 2010 unangefochten das Epizentrum der nur scheinbar überwundenen Euro-Krise, fährt er rasch ziemlich schweres Geschütz auf. “Deutschland hat im vorigen Jahrhundert zwei Weltkriege begonnen – und hat beide verloren. Die Eliten in Berlin haben mit Beginn der Euro-Krise damit angefangen, einen Wirtschaftskrieg in ganz Europa zu führen. Es ist doch ganz simpel: Was die Deutschen mit den Panzern der Wehrmacht nicht erreichen konnten, wollen sie nun durch die von ihnen verordnete Austeritätspolitik in den Krisenländern erreichen. Ihr Ziel ist es, alle übrigen Länder Europas in unterwürfige deutsche Provinzen zu verwandeln, ohne Mitspracherechte und ohne eine substanzielle Rolle in der Gestaltung der europäischen Politik”, sagt er. Seine Augen funkeln, als er das sagt.
Psylos wird in Griechenland nicht nachgesagt, ihn würden hartnäckige Hirngespinste plagen. Im Gegenteil. Seit 1988 arbeitet er bei der halbamtlichen Athener Nachrichten-Agentur ANA, er gilt hierzulande als ausgewiesener Experte für internationale Politik. Seit Wochen tourt Psylos durchs ganze Land, um sein im Frühjahr erschienenes Buch vorzustellen. Ob auf Kreta, in Thessaloniki oder Athen: Das Publikum hört ihm aufmerksam zu. Der Titel seines Werks: “Von Ottos Reichenbach zu Merkels Reichenbach”. Untertitel: “180 Jahre deutscher Vorherrschaft in Griechenland.”
Die beiden
Reichenbachs
Die beiden Protagonisten: Der erste Reichenbach, Vorname Christopher, ein Militärangehöriger, kam im Jahr 1833 im Alter von 25 Jahren mit tausenden anderer Staatsdiener Bayerns im Gefolge von Griechenlands erstem König, dem Wittelsbacher Otto I., nach Hellas, um den noch jungen Staat nach dem Freiheitskampf der Griechen gegen die osmanischen Herrscher allmählich aufzubauen.
Der andere Reichenbach, Vorname Horst, ein gebürtiger Kieler und EU-Beamter im Ruhestand, wurde im Sommer 2011 mit ein paar Dutzend anderen EU-Angestellten nach Athen entsandt, um das Euro-Land nach dem faktischen Staatsbankrott wieder auf Vordermann zu bringen.
Christopher Reichenbach wurde von Otto I. zum Direktor der Athener Münzanstalt bestimmt. Seine Aufgabe: die Landeswährung Drachme einzuführen. Horst Reichenbach wurde von der EU-Spitze zum Chef der eigens ins Leben gerufenen Task Force Griechenland bestimmt. Seine Aufgabe: die von Griechenlands öffentlicher Gläubiger-Troika aus EU, Europäischer Zentralbank und Internationalem Währungsfonds vorgeschriebenen Strukturreformen umsetzen zu helfen, etwa die Verbesserung der Steuereintreibung oder Reformen in der öffentlichen Verwaltung.
Für Buchautor Psylos ist die Sache glasklar: Die beiden Reichenbachs belegen in der Causa Griechenland “die historische Kontinuität in Sachen deutsche hegemoniale Präsenz”. Seine These unterfüttert der Autor mit einer Fülle von historischen Einzelheiten. Das einprägsame Motto: Damals hatte Griechenland unter einem sonderlich fremden, überaus ungeliebten Monarchen schon seinen Reichenbach. Heute, 180 Jahre später, hat die Hellenische Republik unter der Fuchtel der Geldgeber-Troika wieder einen. Psylos: “Die Geschichte wiederholt sich als eine Farce.”
Fakt ist: Vor der desaströsen Krise waren die Deutschen noch das Lieblingsvolk der Griechen. Doch im Zuge des Spardiktats brach in Griechenland plötzlich eine neuerliche Deutschenfeindlichkeit aus. Anfang 2012 befragte das Athener Meinungsforschungsinstitut VPRC rund 800 Griechen, über drei Viertel der Befragten waren der Meinung, Deutschland sei ihnen feindlich gesinnt. 69 Prozent glaubten sogar, deutsche Politiker verfolg-
ten tatsächlich das Ziel, ein “Viertes Reich” zu errichten. Auf die Frage, was sie mit Deutschland assoziieren, nannte jeder dritte Befragte Wörter wie “Hitler”, “Nazismus” oder “Drittes Reich”.
Bis zum vorläufigen Höhepunkt der deutsch-griechischen Dissonanzen im Frühjahr 2012 brachten vor allem einheimische Kommentatoren und Karikaturisten die Gefühlslage beim Gros der Griechen mit Blick auf die Deutschen medial zum Ausdruck.
Merkel mit
Hakenkreuzbinde
Unermüdlich steckten bekannte hellenische Karikaturisten Angela Merkel in finster anmutende Uniformen, setzten sie in Panzer und ließen sie griechische Buben erschrecken. Sie zeigten Merkel als scharfzahnigen Blutsauger oder als Oberlehrerin mit erhobenem Zeigefinger. Die schlimmere Variante: Merkel mit Lederpeitsche und Hakenkreuzbinde.
Und besagter Horst Reichenbach? Der “Gauleiter”, wie der Deutsche bei seinem Eintreffen in Athen gerne beschimpft wurde, zog als Wehrmachtsoffizier beim Marionettenspiel lächelnd die Fäden. Seine Puppen hatten die Gesichter griechischer Regierungsmitglieder. Das Wort “Reich” in Reichenbach leuchtete in Großbuchstaben. Der gemeine Deutsche trug wieder Uniform in Griechenland; er nahm einer Mutter das Baby weg oder er zählte die Bohnen in der Fasolada, einem griechischen Nationalgericht.
“Memorandum macht frei”, titelte gar die Athener Gazette “Dimokratia” – eine Anspielung auf den Schriftzug “Arbeit macht frei” am Eingang zum KZ Dachau und die Verpflichtungen Athens in den Kreditverträgen mit der Troika.
“Dimokratia”-Chefredakteur Andreas Kapsabelis erklärte damals dazu: “Wir erfüllen unsere Aufgabe, indem wir der öffentlichen Meinung Ausdruck verleihen. Unsere Botschaft ist: ,Der Druck, der auf die Griechen unentwegt ausgeübt wird, ist ab einem bestimmten Punkt nicht mehr zu rechtfertigen.‘ Die Griechen sind davon überzeugt, dass zumindest ein Teil der Deutschen ihnen nicht helfen, sondern sie bestrafen will.”
Dieser spontane, laute Wutausbruch gegen die Deutschen, diese zugleich aber eher oberflächliche, reißerische und plakative Betrachtungsweise von dem abrupt unbeliebten EU-Partner, ist in Athen zwar längst verpufft. Wer aber glaubt, der Antigermanismus in Griechenland sei verstummt oder gar verschwunden, der irrt gewaltig. Der Deutschenhass hat in Griechenland eine neue Stufe der Qualität erreicht. Es ist eine Deutschenfeindlichkeit 2.0, die in Athen herrscht.
Dem anfänglichen Getöse der Athener Presse mit ihren ätzenden Kommentaren und giftigen Karikaturen sind unterdessen tiefer gehende Analysen zu Füßen der Akropolis gefolgt. Fast scheint es so, als ob sich die intellektuelle Elite Griechenlands mittlerweile am liebsten mit Deutschland und den Deutschen beschäftigen würde. Historisch, politisch, wirtschaftlich, gesellschaftlich, tiefenpsychologisch.
Es sind nun die griechischen Dichter und Denker, die Deutschland und die Deutschen unter die Lupe nehmen. Sie tun dies leiser, ohne großes Tamtam. Sie tun dies aber auch ungleich ausführlicher, detaillierter, subtiler und letztlich: effizienter. Und ihr Urteil über die Deutschen fällt dabei ebenso niederschmetternd aus.
Ressentiments
der Intelligenz
Psylos’ opulentes Werk ist das letzte einer Reihe von jüngst erschienenen, gleichsam dicken Büchern diverser durchaus renommierter Autoren, die den modernen Antigermanismus in Griechenland gegenwärtig literarisch begründen. Schon deren Titel sind allesamt unmissverständlich: “Die Rückkehr des Reichs” (2011), “Aufstieg und Fall des deutschen Europas” (2012), “Wolf-Gang – die (kriminelle) Bande des Wolfes” (2013, gemeint ist der deutsche Bundesfinanzminister Wolfgang Schäuble, Anm.) oder “Das deutsche Syndrom” (2013). Ihr gemeinsamer Nenner auf jeweils mindestens 250, gar bis zu 400 Seiten: Auch sie kultivieren mehr oder minder nur noch ein Feindbild, nämlich den bösen Deutschen, der in Athen ein “Viertes Reich” errichten will.
Die Folge: Der in Griechenland ausgebrochene Antigermanismus hat sich hierzulande mittlerweile in den eigentlich klügsten Köpfen eingenistet. Hatte sich die Deutschenfeindlichkeit anfangs in der breiten Bevölkerung ausgebreitet, frisst sie sich nun weiter nach oben, in die Schreibstuben der Athener Intelligenz, in die Politik.
Einer der wenigen, der sich dem grassierenden Antigermanismus in Griechenland öffentlich mit Vehemenz widersetzt, ist der Athener Schriftsteller und Unternehmer Spyros Vletsas. Er hebt hervor: “Seit den 90er Jahren hat der Nationalismus, früher eine Domäne der Rechtsradikalen in Griechenland, weite Teile der griechischen Linken erfasst. Im Gegenzug hat die Rechte den Antiamerikanismus übernommen, bis dahin einer der ideologischen Grundpfeiler der Linken. Es ist kein Zufall, dass dieser Austausch zu einem Zeitpunkt stattgefunden hat, als Griechenland den Beitritt zum Euro anstrebte. Nach dem Ausbruch der Krise 2010 löste der Antigermanismus den in Griechenland bis dahin latenten Antiamerikanismus ab.”
Die Griechen hätten, so Vletsas weiter, ein Syndrom der kollektiven Unsicherheit. Das führe unweigerlich dazu, dass sie hinter jedem Misserfolg eine Verschwörung des Auslands sehen. “Auch wenn die Fehler offensichtlich bei den Griechen selbst liegen, sehen sie viele Feinde, die Griechenland auslöschen und das griechische Volk erniedrigen wollen.” Keine Frage, wer auch aktuell der Feind Nummer eins für die Griechen ist: Deutschland und die Deutschen.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΑΪΧΕΝΜΠΑΧ
ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ…
ΣΤΟΝ ΡΑΪΧΕΝΜΠΑΧ
ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΨΥΛΟΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ετος ‘Εκδοσης: 2014
Σειρά: ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Σελίδες: 286
Τιμή: € 14,44 (με ΦΠΑ)
________________________________________
Βιογραφικό Συγγραφέα
Ο Μιχάλης Ψύλος είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα
και σπούδασε Γεωλογία στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στη δημοσιογραφία το 1982 στο Ριζοσπάστη και στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες Πρώτη, Νέα, Βραδυνή, Ισοτιμία, Ποντίκι, Πριν και στην Εφημερίδα των Συντακτών. Εργάστηκε επίσης στους ραδιοσταθμούς «Δίαυλος 10» των 10 δήμων της δυτικής Αθήνας και «Ράδιο 5» των πέντε δήμων της Β΄ Πειραιά και συνεργάστηκε με πολλά πολιτικά περιοδικά. Από το 1991 ως το 2009 εργάστηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ και στο διάστημα 2001-2009 ήταν προϊστάμενος του τμήματος Διεθνών Ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού. Από το 1988 έως και σήμερα εργάζεται στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ ΜΠΕ).
Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες δημοσιογραφικές αποστολές σε όλο τον κόσμο και έχει πάρει εκατοντάδες συνεντεύξεις από προσωπικότητες της διεθνούς και εσωτερικής πολιτικής σκηνής.
________________________________________
Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη
Σόλωνος 98, 10680, Αθήνα
Τηλ: +30 210.36.61.200
+30 210.36.61.200
Φαξ: +30 210.36.17.791
Web: www.livanis.gr
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 9.10.2014