Απ’ όλους τους απεχθείς αυτούς χαρακτήρες ανθρώπων ίσως το χειρότερο «είδος» είναι αυτό του «εριστικού ηλίθιου». Πολλοί στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί με τα παρελκόμενα της ηλιθιότητας που πραγματικά εμφανίζεται με πάμπολλες παραλλαγές. Κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, ψυχίατροι και λοιποί ειδήμονες ανταλλάσσουν επί μακρόν σκέψεις, απόψεις ρητά και αποφθέγματα, χωρίς ωστόσο να συρρικνωθεί το ποσοστό της αδέσποτης ηλιθιότητας, που περιρρέει αβασάνιστα, ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες. Ωστόσο, αν η ηλιθιότητα ήταν και παραμένει πρόβλημα, η αναβαθμισμένη «εριστική ηλιθιότητα» έχει κάτι το πρόστυχο, το προκλητικά ερεθιστικό, το άκρως χυδαίο. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι πρόκειται για ψυχοπαθολογία να προκαλεί ο «εριστικά ηλίθιος» τον κοινό νου και να θέλει διαρκώς να ευνουχίζει και τα ελάχιστα εγκεφαλικά κύτταρα των άλλων ανθρώπων.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο επώδυνα, όταν οι «εριστικά ηλίθιοι» ασκούν εξουσία με μόνο εφόδιο αυτήν καθαυτή την ηλιθιότητα τους.
Δυστυχώς, λόγω ενδεχομένως …κλιματολογικών συνθηκών ή και γεωγραφικής μορφολογίας, ίσως και παράδοσης το είδος του εξουσιαστή «εριστικού ηλίθιου» ενδημεί εις τον ακρότατο βαθμό στο νότιο τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου, εκεί που ο πολιτικός χάρτης εξακολουθεί να γράφει «Ελληνική Δημοκρατία».
Τα συστατικά του απαίσιου αυτού είδους ανθρωποειδών, δηλαδή η «ηλιθιότητα» συναγωνίζεται την «εριστικότητα» για το ποια είναι πιο ανυπόφορη. Αυτήν την «άμιλλα» είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν οι υπόλοιποι, αλλά ακόμα χειρότερο να την υφίστανται με την μορφή υπακοής στην «νομιμότητα». Ζούμε πλέον σ’ ένα κράτος- (νομική έννοια)- πλιατσικολόγο που άρχει το είδος του «εριστικού ηλίθιου» καταντώντας την πατρίδα μας (πολιτιστική έννοια) σε χώρο δοκιμών της απύθμενης βλακείας τους.
ΥΓ. Για ν’ αλλάξω θέμα χθες δοκίμασα τις αντοχές μου, παρακολουθώντας το συνηθισμένο καθημερινό ριάλιτι, ακούγοντας πρωί Πάγκαλο και βράδυ Άδωνη. Προσπάθησα να τους «προτείνω» για αποχώρηση, αλλά δεν έπιανε το τηλέφωνο του σταθμού!
Μιχάλης Τζανάκης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 15.11.13