Μὴν τὸ πιεῖς κι ὁλότελα
κι αἰώνια μᾶς ξεχάσεις…
βάλε τὰ σημάδια σου
τὸ δρόμο νὰ μὴ χάσεις,
κι ὅπως εἶσαι ἀνάλαφρο,
μικρὸ σὰ χελιδόνι,
κι ἄρματα δὲ σοῦ βροντᾶν
παλικαριοῦ στὴ ζώνη,
κύτταξε καὶ γέλασε
τῆς νύχτας τὸ σουλτάνο,
γλίστρησε σιγὰ – κρυφὰ
καὶ πέταξ᾿ ἐδῶ πάνω,
καὶ στὸ σπίτι τ᾿ ἄραχνο
γυρνώντας, ὦ ἀκριβέ μας,
γίνε ἀεροφύσημα
καὶ γλυκοφίλησέ μας!
Κωστής Παλαμάς
Απόσπασμα από το ποίημα «Ο τάφος»