Δυστυχῶς τό θέμα αὐτό τῆς ἀποστερήσεως Δικαιωμάτων τῶν πρεσβυτέρων δέν περιορίζεται μόνον εἰς τήν ὁμοσπονδίαν τῶν δημοσιογράφων, ἀλλά ἒχει πολύ εὐρυτέραν καί βαθυτέραν προέλευσιν καί πρακτικήν. Θά ἢθελον δέ νά μοῦ ἐπιτραπῇ νά ἀναφερθῶ εἰς αὐτάς, βασιζόμενος καί εἰς ἐμπειρίας ἂλλων ἡλικιωμένων φίλων τοῦ γράφοντος, τάς ὁποίας κατά καιρούς μοῦ ἀνέφερον.
Κατά πρῶτον, πιστεύω ὃτι ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ μεγάλην εὐθύνην φέρει ἡ ἰδία ἡ Κοινωνία, ἣτις ἐπέτρεψε τήν ἐκτροπήν τῶν θεμάτων τῶν ἀφορούντων τούς λεγομένους «γέροντας». Θεωρῶ δέ ὃτι ὑποκριτικῶς ὑπεθάλφθη ἡ δημιουργία τοῦ «ἡλικιακοῦ ῥατσισμοῦ». Μάλιστα δέ διωργανώθη ὁ ῥατσισμός αὐτός κατά τοιοῦτον τρόπον, ὣστε διά νά παραπλανῆται ἡ κοινή γνώμη ἐδημιουργήθη ὑπό τῆς Κοινωνίας καί μία λεγομένη Βουλή τῶν Γερόντων πρός δῆθεν ὑποστήριξιν τῶν θεμάτων τῶν ἀφορούντων τούς ἡλικιωμένους. Κατ’ αὐτήν δέ γίνονται ἀρχαιρεσίαι καί συνέρχεται ἡ «Βουλή» αὓτη, ὡς λέγεται, διά νά ἐργασθῇ διά τό καλόν τῶν ἡλικιωμένων, ἐνᾧ εἰς τήν πραγματικότητα βασικά θέματα, τά ὀποῖα ἀπασχολοῦσι τούς ἡλικιωμένους ἐπί ἒτη οὐδόλως βλέπει τίς νά προωθῶνται ἢ νά ὀδηγῶνται εἰς αἰσίαν λύσιν των ἀλλά παραμένοντα στάσιμα ὡς εἶχον καί πρότερον.
Καί θά ἐξηγήσω τί ἐννοῶ, ἀφοῦ πρῶτον ἐπεξηγήσω ποῖοι ἐκ τῶν πολιτῶν θεωροῦνται ὡς ἡλικιωμένοι καί μή ἂξιοι πλέον τῆς δεούσης εὐρυτέρας προσοχῆς καί ἀναγνωρίσεως, ἐξαιρουμένου βεβαίως τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος τῆς οἰκογενείας τῶν προσώπων αὐτῶν καί εὐτυχῶς ἐκ μέρους τοῦ Κράτους διά τῶν Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων καί ἀπό διετίας διά τοῦ ΓΕΣΥ, οὓτως ὣστε δύνανται οἱ ἂνθρωποι κάποιας ἡλικίας νά καλύπτωσι τοὐλάχιστον τά πρός τό ζῆν καί τά ἀναγκαῖα ἒξοδα διά τήν ὑγείαν των (ἰατρικήν φροντίδα καί φάρμακά των). Ἂρα, ἡλικιωμένοι θεωροῦνται αὐθαιρέτως καί ἐπισήμως ὑπό πάντων τῶν Ὀργανισμῶν καί τῆς Κοινωνίας οἱ ἒχοντες ἡλικίαν ἂνω τῶν 65 ἐτῶν.
Καί προχωρῶ εἰς κάποια γνωστά εἰς ἐμέ περιστατικά φίλων:
α) Εἷς γνωστός μου, εἰς ἡλικίαν περίπου 70 ἐτῶν, εἶχε παρατηρήσει μέ τήν σύζυγόν του, ὃτι ἡ οἰκία των ἐχρειάζετο κάποιας μικροεπισκευάς, πού θά ἐστοίχιζον μερικάς χιλιάδας Εὐρώ (περί τάς €5.000). Ἀπηυθύνθησαν εἰς τόν Ἐπίσημον Ὀργανισμόν Στέγης, εἰς τάς Τραπέζας καί ἂλλους Ὀργανισμούς δι’ ἓν μικρᾶς ἀξίας δάνειον, πού ἐχρειάζοντο πρός ἐπιδιόρθωσιν κάποιων ἐμφανισθεισῶν βλαβῶν εἰς τήν οἰκίαν των. Ὃλοι οἱ ἐπί τῶν δανείων «ὑπεύθυνοι» τούς ἀπέπεμψαν καί τούς ἀπέρριψαν μέ τό δικαιολογητικόν, ὃτι ἡ ἡλικία των εἶναι ἂνω τοῦ «μαγικῶς ἐφευρεθέντος ἀριθμοῦ» τῶν 65 ἐτῶν!
β) Εἰς μίαν ἂλλην περίπτωσιν, τήν ὁποίαν ἐπίσης γνωρίζω, κάποιος γνωστός μου, παρ’ ὃλον ὃτι ἡ προσωπική περιουσία του τόν κατατάσσῃ εἰς τούς εὐπόρους, μοῦ ἀνέφερεν ὃτι τό αὐτοκίνητόν του ἐδείκνυεν ἒντονα σημεῖα γηράνσεως τῆς μηχανῆς του χρειαζόμενον συχνάκις καινούρια ἀνταλλακτικά. Τό οἰκονομικώτερον δέ δι’ αὐτόν ἦτο νά ἀγοράσῃ ἓν νέον μικρᾶς ἱπποδυνάμεως αὐτοκίνητον διά τάς μετακινήσεις του. Δυστυχῶς δι’ αὐτόν, αἱ Τράπεζαι τόν ἀπέπεμψαν ἀμέσως δι’ ἐνοικιαγοράν (hire purchase), ὃταν τούς ἀνέφερεν ὃτι ἡ ἡλικία του ἦτο ἂνω τῶν 65 ἐτῶν! Ἒτσι ὁ ἂνθρωπος αὐτός ἒμεινεν ἂνευ αὐτοκινήτου καί ἒκτοτε σπαταλᾷ διαρκῶς καί περισσότερα χρήματα εἰς ἐπιδιορθώσεις καί ἀκριβά ἀνταλλακτικά διά τό ὑπάρχον συνεχῶς γηράσκον αὐτοκίνητόν του!…
Βεβαίως αἱ ἀνωτέρω ἀναφερόμεναι περιπτώσεις οὐδόλως ἀναφέρονται εἰς Κυβερνητικούς Ὑπαλλήλους, Τραπεζιτικούς, μέλη Ἡμικρατικῶν Ὀργανισμῶν ἢ μεγάλων Ἐπιχειρήσεων, οἳτινες ὃταν ἀφυπηρετῶσι λαμβάνουσι καί ἓν παχυλώτατον ἐφ’ ἃπαξ ποσόν, τό ὁποῖον κάνει τά ὡς ἂνω ἀναφερθέντα ἒξοδα νά εἶναι μηδαμινά καί ἀμελητέα δι’ αὐτούς, ἀφοῦ ὑπερκαλύπτονται ὑπό τῆς εὐρώστου ἀμοιβῆς τήν ὁποίαν λαμβάνουσι κατά τήν λῆξιν τῆς ὑπηρεσίας των. Ὃμως διαφεύγει τῆς προσοχῆς τῶν ἐφευρετῶν τοῦ ἡλικιακοῦ ὁρίου τῶν 65 ἐτῶν διά δανεισμόν, ὃτι ὃλοι οἱ ἐργαζόμενοι δέν ἀνήκουσι εἰς τάς ἀνωτέρω ἀναφερθείσας τάξεις. Ὑπάρχουσι καί οἱ ἐργαζόμενοι εἰς τάς «μικρο-μεσαίας» λεγομένας ἐμπορικάς ἐργασίας καί εἰς ἂλλα χαμηλοῦ εἰσοδήματος ἐπαγγέλματα. Αὐτούς καί τάς άνάγκας των, ὡς μιᾶς μικρᾶς συντηρήσεως τῆς οἰκίας των, τῆς ἀλλαγῆς ἑνός πεπαλαιωμένου αὐτοκινήτου των κτλ. ἐντός τῶν πλαισίων τῶν δυνατοτήτων του, τούς ἀγνοοῦσι πλήρως: Εἶναι 65 ἐτῶν καί ἂνω; Ἂς κόψωσι τήν κεφαλήν των!
Γνωρίζω ὃτι τά ἀνωτέρω παραδείγματα, τά ὁποῖα ἀνέφερον, δέν ἀφοροῦν κάποιας μόνον μεμονωμένας περιπτώσεις, ἀλλά χιλιάδας «μικρο-μεσαίων» ἐπιχειρήσεων ἐργαζομένους ἡλικίας ἂνω τῶν 65 ἐτῶν καί πιστεύω ὃτι πρέπει νά τεθῇ ἓν τέλος εἰς τήν παρατηρουμένην ὑπάρχουσαν «ἡλικιακήν ἀνισότητα» εἰς τήν Κοινωνίαν μας, ἂλλως «ἡλικιακόν ῥατσισμόν», ὡς τόν ἀποκαλεῖ πολύ εὐστόχως ὁ ἀγαπητός κ.Τάκης Ἀγαθοκλέους, τόν ὁποῖον δυστυχῶς ἐπέβαλον οἱ νεώτεροι εἰς τούς ὑπερβαίνοντας τό «μαγικόν» 65ον ἒτος τῆς ἡλικίας των, στεροῦντες εἰς αὐτούς ἀγαθά καί φυσικά δικαιώματα, τά ὁποῖα οἱ νεώτεροί των ἀπολαμβάνουσι ἐλευθέρως εἰς τήν ζωήν των καί ἂνευ περιορισμῶν!
Λποῦμαι δέ νά παρατηρήσω εἰς τούς ἐπιβαλόντας (Τραπέζας, Πολιτικούς, Δημοσιογράφους καί λοιπούς παράγοντας) εἰς τούς ὠς ἂνω πολίτας ὡς κριτήριον τήν ἡλικίαν τῶν 65 ἐτῶν, ὃτι λανθάνονται εἰς τό σκεπτικόν των. Τό Κριτήριον εἰς τό κατά πόσον δύναται νά δοθῇ ἓν δάνειον ἢ ὂχι δέν πρέπει, κατά τήν ἂποψιν τοῦ γράφοντος, νά εἶναι μόνον ἡ Ἡλικία τοῦ αἰτοῦντος μίαν οἰκονομικήν διευκόλυσιν, ἀλλά κυρίως αἱ ἰσχυραί Ἐξασφαλίσεις, τάς ὁποίας ὁ ὑποψήφιος δανειολήπτης, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, εἶναι εἰς θέσιν νά παρέξῃ διά τό αἰτούμενον δάνειόν του. Πολύ δέ περισσότερον, ὃταν αὐτός εἶναι εἰς θέσιν νά ἐξασφαλίσῃ τό Πιστωτικόν Ἳδρυμα καί εἰς τήν ἀπευχομένην περίπτωσιν ἑνός αἰφνιδίου θανάτου του, δηλ. ὃτι τό χρέος του θά εἶναι πλήρως ἐξησφαλισμένον διά τήν εἲσπραξιν τοῦ ποσοῦ τοῦ δανείου του, τό ὁποῖον τοῦ ἒχει παραχωρηθῆ ὑπό τοῦ Πιστωτικοῦ Ἱδρύματος. Ἐδῶ εἶναι ἡ οὐσία τοῦ θέματος, καί ὂχι τά μαγικά 65 ἒτη! Εἶναι πράγματι πολύ λυπηρόν, νά ἐπισημαίνωνται τά ἀνωτέρω ὑπό πολιτῶν, ἐνᾧ ἡ Κοινωνία γενικῶς ἐθελοτυφλοῖ καί τό ἀποδέχεται ὡς πεπρωμένον τῶν ἡλικιωμένων!
Καί ἓν ἂλλο σημεῖον, τό ὁποῖον διαφεύγει τῆς Κοινωνίας. Παραμένων εἰς τά ἢδη δοθέντα παραδείγματα, δηλ. τό νά ἀφαιρῇ ἡ ἰδία ἡ Κοινωνία ἀπό τούς πολίτας της τῶν ἡλικίας ἂνω τῶν 65 ἐτῶν ὃλας τάς προσδοκίας των πρός μίαν ἒστω ἁπλῆν καλυτέρευσιν εἲτε τῆς οἰκίας των ἢ μιᾶς ἀλλαγῆς τοῦ πεπαλαιωμένου αὐτοκινήτου των, ἢ κάποιας ἂλλης σχετικῆς ἀναγκαίας βελτιώσεως τῆς καθημερινότητος ἑνός πρεσβύτερου εἰς ἡλικίαν πολίτου ἢ, εἰς τήν περίπτωσιν τῶν Δημοσιογράφων, νά ὑποτιμῶνται ἂριστοι δημοσιογράφοι λόγῳ ἡλικίας των παραγκωνιζομένης οὓτω τῆς τεραστίας πείρας, γνώσεων καί ἱκανοτήτων των, αὐτό σημαίνει ὃτι ἡ Κοινωνία ἡ ἰδία στερεῖ ἀπό τά «ἡλικιωμένα μέλη της» τήν ἱκανοποίησιν καί χαράν νά προσβλέπωσι πρός ἓν καλύτερον συνεχές μέλλον.
Τοὐναντίον περιορίζει καί καθηλώνει τό πνεῦμα καί τό νοῦν εἰς ἓν ἂνευ καμμίας προσδοκίας καί ἐλπίδος μέλλον, γεγονός τό ὁποῖον μέ μαθηματικήν ἀκρίβειαν ὁδηγεῖ τοῦς ἡλικιωμένους πρός τήν κατάθλιψιν καί τό Alzheimer, τά ὁποῖα μαστίζουσι σήμερον τάς ἡλικίας αὐτάς. Καί διερωτᾶται μετά κάποιος, πῶς συμβαίνει καί διαρκῶς αὐξάνονται τά πολύ δαπανηρά καί φθίνονται τόν ἂνθρωπον νοσήματά αὐτά, ἐνᾧ εἰς τήν πραγματικότητα εἶναι κατά μέγα μέρος αὐτή ταύτη ἡ Κοινωνία, ἡ ὁποία τά ὑποθάλπει, διά τοῦ αὐθαιρέτου περιορισμοῦ τῶν προσδοκιῶν τῶν πολιτῶν της, τούς ὁποίους περιορισμούς ἐπιβάλλει αὓτη εἰς τούς πρεσβυτέρας ἡλικίας πολίτας της. Ἂς προσέξῃ πάντα ταῦτα, τά ἀνωτέρω, ἡ Βουλή τῶν Γερόντων, ὣστε νά ἐξυπηρετῇ παραγωγικῶς τόν ῥόλον καί σκοπόν, τούς ὁποίους ἀνέλαβε νά ὑπηρετήσῃ, καί ὂχι ἁπλῶς νά γεμίζωνται τά ἓδρανα.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 21/7/2021 #ODUSSEIA #ODYSSEIA