Όπως και να έχει εύλογα ερωτήματα διατυπώνονται και πρώτο και σημαντικότερο γιατί έγινε τώρα, τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας και πως θα επηρεάσει τις σχέσεις μας και τις ισορροπίες με τους γείτονές μας, φιλικούς και μη. Αναπόφευκτα τίθεται και το ερώτημα πως θα επηρεάσει και το Κυπριακό ζήτημα. Συνδέεται αυτή η απόφαση από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις; Ήταν απόρροια εξωτερικών πιέσεων;
Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρούν να απαντήσουν τέσσερις αρθρογράφοι της HuffPost Greece.Â
Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης: Απελάσεων επιπτώσειςÂ
Η Ελλάδα προτίθεται, ως φαίνεται, να απελάσει Ρώσους διπλωμάτες από τη χώρα, προβάλλοντας τον συνήθη ισχυρισμό των κρατών που σε αντίστοιχες περιπτώσεις θεμελιώνουν τις ενέργειες τους επικαλούμενα θέματα εθνικής ασφάλειας. Η αντίληψη αυτή δεν δείχνει να ανταποκρίνεται στα αληθινά αίτια και κίνητρα της ελληνικής πλευράς. Η αλήθεια συνίσταται στο γεγονός της θέλησης ή της υποχρέωσης των Αθηνών να συμβαδίσουν με τις βρετανικές ή και τις ευρωπαϊκές αντιδράσεις ως συνέχεια της εν εξελίξει πορείας σύγκρουσης ευρωπαϊκών και δυτικών χωρών με την Μόσχα.
Η εξέλιξη αυτή άπτεται ζητημάτων εθνικού συμφέροντος της Ελλάδος, η οποία παραδοσιακά, θα λέγαμε, είχε μια διακεκριμένη και προνομιακή εν πολλοίς έναντι των άλλων Ευρωπαίων και δυτικών, σχέση με τη Μόσχα. Το γεγονός αυτό, δηλαδή η διαφαινόμενη ελληνική στάση έναντι της Μόσχας, θα επηρεάσει προδήλως ευρύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα και την εθνική μας στρατηγική. Αυτό θα αφορούσε τόσο σε σχέση με την Τουρκία, που έχουμε κάθε λόγο να ενισχύσουμε τη θέση μας έναντι του νεοπαγούς σουλτανικού καθεστώτος και του ερντογανικού φλερτ προς τη Μόσχα, όσο φυσικά και σε αναφορά προς την Κύπρο και το Κυπριακό Πρόβλημα, όπου η Μόσχα αποτελεί τον κυριότερο παραδοσιακά σύμμαχο της Κύπρου έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων και επιβουλών.
Επομένως, η συγκεκριμένη πρόθεση του ΥΠΕΞ είναι κατά την άποψή μας, εάν και εν τέλει υλοποιηθεί, τόσο ανεξήγητη, όσο και ανώφελη. Μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι λαμβάνονται ενδεχομένως αποφάσεις από την Αθήνα, χωρίς να υπολογίζεται με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια το κόστος για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, ενώ από την άλλη το προσδοκώμενο όφελος από μια τέτοια ενέργεια θα είναι περιορισμένο έως και μηδαμινό. Αυτή η παράσταση προβολής μιας εικόνας του “καλού και υπάκουου παιδιού”, όχι μόνο δεν ωφελεί, αλλά ενίοτε είναι και επιζήμια.
Μια τέτοια παράσταση κράτους δεν ενισχύει σε καμιά περίπτωση την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη των τρίτων προς την χώρα και εδώ αναφερόμαστε, όχι μόνο στους φίλους, αλλά και στους εχθρούς, όπου οι τελευταίοι υπολογίζουν πάντοτε την συνέπεια και την προσήλωση κάθε κρατικής ενέργειας στο εθνικό συμφέρον της κρατικής οντότητας και μόνο. Αυτό σημαίνει αξιοπιστία, γιατί όλα τα κράτη του κόσμου υπερασπίζονται από τη θέση και τη φύση τους το εθνικό τους συμφέρον, που αποτελεί πυρήνα της ύπαρξής τους.
Κωνσταντίνος Φίλης: Μια όχι και τόσο αιφνιδιαστική κρίση στις ελληνορωσικές σχέσεις. Επτά σημεία που πρέπει να προσέξουμε
Μια πρώτη ανάγνωση της (όχι τόσο) αιφνιδιαστικής κρίσης στις ελληνορωσικές σχέσεις:
1.Το θέμα βλέπει το φως της δημοσιότητας τη μέρα που ξεκινάει η (κρίσιμη) Συνόδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατά την οποία θα δοκιμαστεί η ενότητά του. Θα δούμε αν θα υπάρξουν δημόσιες τοποθετήσεις ή σχόλια από ηγέτες άλλων χωρών -αν δηλαδή θα μας απονείμουν τα εύσημα ή θα αξιοποιήσουν την ευκαιρία για να ξεσπαθώσουν εναντίον της Μόσχας ή θα πυροδοτηθεί η κουβέντα που ούτως ή άλλως θα γίνει με μενού τις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας- και ενώ ο Τραμπ, προκαταλαμβάνοντας το κλίμα, κατηγορεί το Βερολίνο ότι έχει καταστεί (ενεργειακός) όμηρος της Μόσχας
2. Θα υπάρξουν αναλογες κινήσεις από την πλευρά της πΓΔΜ, εφόσον είναι εύλογο να σκεφτούμε ότι κάτι αντίστοιχο επιχείρησαν ρωσικοί κύκλοι και στη γειτονική χώρα προκειμένου να ενισχύσουν το όχι στη συμφωνία;
3.Οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας είναι δεδομένα καλές στην παρούσα φάση. Μπορεί να δούμε ως αντίποινα την αλλαγή στάσης της Μόσχας σε καίρια εθνικά θέματα για εμάς ή επειδή η Ρωσία δεν λειτουργεί συναισθηματικά, θα αποφύγει ενέργειες για χάρη του Ερντογάν, παρότι εκ των κοινών παρανομαστών των δύο πλευρών είναι ο αναθεωρητισμός τους;
4. Η διάσταση του Αγίου Όρους είναι σημαντική. Αναμένονται και σε αυτό το μέτωπο εξελίξεις και ενδεχομενως μαζικες αποχωρήσεις. Είναι γνωστό ότι το Πατριαρχείο Μόσχας αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αλλά το θέμα έχει και άλλες διαστάσεις
5. Επιβεβαιώνεται η πρόσδεση μας στο αμερικανικό άρμα (ασφαλώς η γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον θα είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένη) αλλά πρέπει αυτή να τη μετεξελίξουμε σε ουσιαστικά στρατηγική, αποφευγοντας τη συμμετοχή μας σε ευκαιριακές κινήσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά στο μέλλον κυρίως έναντι του Ιράν
6. Η κίνηση αυτή συνδέεται ασφαλώς και με επιχειρηματικά συμφέροντα. Αρκεί να θυμηθούμε ποιον είχε φωτογραφίσει η κυβέρνηση ως ”επιχειρηματικά συμφέροντα στη Θεσσαλονίκη” μόλις την περασμένη εβδομάδα, κατηγορώντας τον πως απεργάζεται σχέδια αποστασίας, μετά την αποχώρηση του βουλευτή, Λαζαρίδη, των ΑΝΕΛ
7. Η συγκυρία της δημιουργίας κόμματος (αρκετά) δεξιότερα της ΝΔ επίσης δεν πρέπει να αγνοηθεί.
(Πρώτη δημοσίευση στην προσωπική σελίδα του κ. Κωνσταντίνου Φίλη στο Facebook)
Αλέξανδρος Δρίβας: «Δεν μπορείς να πατάς σε δυό βάρκες στο Αιγαίο…»
Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας βρίσκονται εδώ και καιρό σε μια περίοδο αμηχανίας καθώς η Αθήνα βλέπει τη Μόσχα να ενισχύει όλο και πιο πολύ τους δεσμούς της με την Άγκυρα, ένας δεσμός που δίνει αυτοπεποίθηση στον Ερντογάν.
Είναι πολύ φυσιολογικό λοιπόν οι κινήσεις του διπλωματικού προσωπικού της Ρωσίας στην Ελλάδα, να περνούν από προσεκτικότερη μελέτη αυτήν την περίοδο όπου οι εξελίξεις στα Βαλκάνια είναι ραγδαίες. Άλλωστε, μην ξεχνάμε οτι το σημερινό νέο έρχεται λίγες ώρες μετά από το περίφημο τηλεφώνημα Λαβρόφ σε Έλληνα Υπεξ, που φέρεται να εμπεριείχε απειλή της Ρωσίας έναντι της Ελλάδος για ρωσικό μπλοκάρισμα της Συμφωνίας των Πρεσπών στον ΟΗΕ.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που οφείλει λόγω γεωγραφικής θέσης και ιστορικής επιρροής που είχε σε πολλούς λαούς, να έχει καλές σχέσεις και με τον αραβικό κόσμο και με τη Ρωσία. Ωστόσο, στη διπλωματική γλώσσα οι ″φιλικές″ σχέσεις με τις ″εταιρικές″ και τις ″στρατηγικές″, έχουν μεγάλη διαφορά.
Από το πραξικόπημα της Τουρκίας και μετά, η Ρωσία με την Τουρκία έχουν πολύ στενές σχέσεις. Έχουν στενές σχέσεις και επειδή η ισορροπία ισχύος στην ανατολική Μεσόγειο έχει διαμορφωθεί έτσι που και οι δύο χώρες διαφωνούν με τη νέα κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί και είναι βέβαια προς όφελος της Ελλάδας. Η Ελλάδα πρέπει να κοιτά τα συμφέροντά της και ασφαλώς καλώς πραγματοποιείται η απέλαση ανθρώπων που λειτουργούν εκτός διπλωματικής αρμοδιότητας (ως πράκτορες). Ίσως να ήταν πιο διακριτική η αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων αν η Ρωσία δεν είχε έλθει τόσο κοντά με την Τουρκία. Μια χαρά ρεαλιστές είναι οι φίλοι Ρώσοι, μπορούν να αντιληφθούν οτι δε γίνεται να πατάς σε δυό βάρκες στο Αιγαίο…
Θέμης Τζήμας: Θα απελαθούν και (οι) διπλωμάτες των ΗΠΑ και της Γερμανίας;
Θα απελαθούν και (οι) διπλωμάτες των ΗΠΑ και της Γερμανίας;
Η ελληνική κυβέρνηση, όλως τυχαίως την ημέρα της Συνόδου του ΝΑΤΟ, αποφάσισε να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες. Πρόκειται για μια πρωτοφανή κίνηση- ελέγχεται από το γράφοντα αλλά δεν μπόρεσε να διακριβωθεί ακόμα, αν υπήρξε αντίστοιχη τέτοια ενέργεια εν μέσω ψυχρού πολέμου- που δικαιολογείται από την ελληνική κυβέρνηση με τη λογική ότι οι εν λόγω διπλωμάτες προέβησαν σε παράνομες ενέργειες. Ωστόσο οι ενέργειες αυτές δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμα. Θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη ευθύνη ως προς το χειρισμό ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος.
Εκεί όμως που το πράγμα γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικό και επικίνδυνο είναι ότι στις κυβερνητικές διαρροές ως αιτία- ίσως και ως παράνομη ενέργεια;- αναφέρεται η προσπάθεια αύξησης της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα και η διακίνηση πληροφοριών. Δεν ξέρουμε ποιοι «φωτεινοί εγκέφαλοι» σκέφτηκαν μια τέτοια αιτιολόγηση αλλά εδώ και κάποιους αιώνες, στοιχείο της αποστολής των διπλωματικών αποστολών και πρεσβειών είναι ακριβώς η προσπάθεια διεύρυνσης της επιρροής των χωρών προέλευσής του σε ξένα κράτη. Επομένως από μόνη της αυτή η τακτική, παράνομη δε λέγεται.
Κυρίως δε, αν η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να απελαύνει διπλωμάτες κρατών που ασκούν επιρροή υπέρ της χώρας τους στην Ελλάδα, με νόμιμα ή και με παράνομα μέσα, πιθανότατα στην πρεσβεία των ΗΠΑ θα έμεναν μόνο οι υπάλληλοι security και στην πρεσβεία της Γερμανίας ίσως το βοηθητικό προσωπικό. Παρόμοια τύχη δε θα είχαν και πλείστες άλλες πρεσβείες- του Ισραήλ, της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, οι εν Ελλάδι ευρωπαϊκές αρχές κλπ.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από την αποκάλυψη για το κύκλωμα παρακολουθήσεων στην πρεσβεία της πρώτης χώρας, για τις παράνομες απαγωγές- με διοικητή της ΕΥΠ τότε τον κο Παπαγγελόπουλο, νυν αναπληρωτή υπουργό- ενώ φυσικά, οι παρακολουθήσεις, οι στρατολογήσεις διαμορφωτών κοινής γνώμης κάθε είδους, οι προνομιακές έως και βρώμικες σχέσεις με το σύνολο σχεδόν του τύπου, με το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού και της επιχειρηματικής τάξης, με κάθε λογής ιδρύματα και οργανώσεις συνιστούν κάποιες από τις ευρέως γνωστές πρακτικές.
Σε ό,τι αφορά τη γερμανική πρεσβεία αρκεί κανείς να δει τα ποσά που διακινούν γερμανική ιδρύματα κάθε είδους εν μέσω οικονομικής κρίσης, εμμέσως ή άμεσα υπέρ των γερμανικών συμφερόντων.
Εν προκειμένω η απέλαση των Ρώσων διπλωματών έχει να κάνει προφανώς με την ελαφρώς καθυστερημένη -και- επίσημη προσχώρηση της Ελλάδας στο σκληρό αντιρωσισμό, που προωθεί ένα μέρος του βαθέως, αμερικανικού κατεστημένου για διαφόρους λόγους οι οποίοι δεν είναι της παρούσης.
Αντί η κυβέρνηση να αξιοποιεί προς όφελός μας αυτές τις αντιθέσεις- βλ. δεκαετία ’80 ή και σημερινή Τουρκία- περιορίζοντας ταυτοχρόνως την επιρροή ξένων δυνάμεων στο εσωτερικό της- μεταξύ αυτών και της Ρωσίας φυσικά, η οποία προωθείται με τα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα, στα οποία η κυβέρνηση χάριζε εκατομμύρια ευρώ μέχρι προσφάτως, για να κερδίζει ψήφους- και αντί να ασκεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα, μέσα από το τρίδυμο Τσίπρα- Καμμένου- Κοτζιά καθίσταται ο “χρήσιμος ηλίθιος” των ΗΠΑ στην Α. Μεσόγειο.
Δεν πρόκειται περί υπεράσπισης της ρωσικής πολιτικής. Κάθε άλλο. Πρόκειται για στοιχειωδώς ρεαλιστική πολιτική: σε μια εποχή προϊούσας μετά-δυτικής διεθνούς δόμησης και με ένα γείτονα που κινείται σε τουλάχιστον τέσσερα επίπεδα- ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, απόπειρα ηγεμονικής επιρροής σε μέρος του μουσουλμανικού κόσμου- η απόλυτη ταύτιση Ελλάδας με ΗΠΑ την καθιστά ολοένα πιο ευάλωτη.
Τόση εξάρτηση, τύφλωση και ανοησία είχαμε να δούμε από τη χούντα. Τότε την πληρώσαμε με τη μισή Κύπρο. Ας ελπίσουμε να μη βιώσουμε αντίστοιχες τραγωδίες στο Αιγαίο ή αλλού.
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 11/7/2018, Huffington Post