Αναφέρθηκε στο brexit, στην επικράτηση ακραίων πολιτικών, στις ατομικές και κοινωνικές συγκρούσεις, στην αδυναμία ύπαρξης ηγετικών μορφών που να εμπνέουν τους πολίτες, στην μη πολιτική εκπροσώπηση της μεσαίας τάξης, στην κρίση εμπιστοσύνης που υπάρχει από όπου ελπίζει να βγεί «κάτι εντελώς καινούργιο».
Πρέπει να περάσουμε, τόνισε, από το πελατειακό κράτος σε αναπτυξιακό κράτος. «Κάτω από προϋποθέσεις είμαι συγκρατημένα αισιόδοξη… Δεν είχαν δει ούτε οι τράπεζες, ούτε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα την πρωτόγνωρη κρίση και την κερδοσκοπική επίθεση… Αν είχαμε την σημερινή γνώση θα αντιδρούσαμε διαφορετικά τότε. … Δεν μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει το ΔΝΤ γιατί είχαμε αφήσει τη χώρα να γίνει ευάλωτη στις κερδοσκοπικές πιέσεις. … Το ΔΝΤ δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους κρίσεις… Δυστυχώς αστική τάξη με εθνική συνείδηση δεν υπάρχει…».
Κι όσο για το αν θα ήθελε να επιστρέψει στην πολιτική απάντησε πως επιθυμία της είναι να συμβάλλει και να προσφέρει στο κοινό καλό –άλλωστε με την μέχρι στιγμής πορεία της σε όποιες πολιτικές θέσεις, το έχει αποδείξει περίτρανα-, κι εφ’ όσον διατηρήσει την δυναμική της και την δημιουργικότητά της και εφ’ όσον οι καταστάσεις το επιτρέπουν και οι συνθήκες είναι δόκιμες, θα μπορούσε να συνεχίσει στον χώρο αυτόν.
Εφημερίδα των Κεφαλλήνων