Ωστόσο, αποτελεί κοινό μυστικό ότι όσο κλιμακώνεται η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, τόσο πιο κοντά σε κοσμογονικές αποκαλύψεις βρίσκονται οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που έχουν ουκ ολίγους κρυμμένους σκελετούς στη ντουλάπα τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η γερμανική Deutsche Bank, η οποία χαρακτηρίστηκε από το ΔΝΤ πριν από λίγες ημέρες ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία, αφού μπορεί σε περίπτωση που «σκάσει», να τη συμπαρασύρει σε ένα ντόμινο απρόβλεπτων εξελίξεων και σίγουρα πολλαπλασιαστικό της αντίστοιχης περίπτωσης Lehman Brothers.
Το μείζον θέμα στην Ιταλία, οι τράπεζες της οποίας έχουν τεράστιο πρόβλημα διαχείρησης των κόκκινων δανείων τους που ανέρχονται σε 360 δισ. ευρώ, είναι πώς θα μπορέσει να βγει από την τραπεζική κρίση δίχως να γίνει bail in (κούρεμα καταθέσεων), όπερ έχει ήδη τεθεί εμμέσως επί τάπητος από το εξωτερικό.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο Μάριο Ντράγκι καλείται να αναλάβει δράση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την ώρα που η κόντρα με το Βερολίνο και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μαίνεται ανεξέλεγκτη.
Μία λύση, η οποία θα μπορούσε να αποκλιμακώσει τις πιέσεις στις τράπεζες και να ανοίξει το δρόμο μέσα από την ελάφρυνση των τραπεζικών ισολογισμών για τη χρηματοδότηση της οικονομίας και τη στροφή στην ανάπτυξη, θα ήταν να πάρει τα κόκκινα δάνεια πάνω της η ΕΚΤ.
Κάτι τέτοιο ωστόσο να θεωρείται βέβαιο ότι αποτελεί casus belli για τον τσάρο της γερμανικής και… ευρωπαϊκής οικονομίας.
Το μείζον διακύβευμα με αφορμή την καταιγιστική κρίση στην Ιταλία, πλέον δεν είναι άλλο από το αν θα καταλάβει το Βερολίνο ότι πρέπει να αλλάξει ρότα στην ευρωπαϊκή πολιτική ή θα επιτείνει τον οικονομικό πόλεμο για το γερμανικό imperium – ή Ράιχ, πείτε το όπως θέλετε – βυθίζοντας την ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια οικονομία σε ένα νέο καθοδικό σπιράλ θανάτου, σε συνδυασμό με την εκρηκτική άνοδο των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστικών και φυγόκεντρων δυνάμεων εντός της ΕΕ.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 7.7.2016, ΜΝΜ Tribune