Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
Τα βραβεία και τους επαίνους της χρονιάς που πέρασε απένειμε η Ακαδημία Αθηνών σε ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, κατά την πανηγυρική συνεδρία της το απόγευμα της Πέμπτης 21 Δεκεμβρίου. Η συνεδρία ξεκίνησε με
Η άμυνα της Λευκάδας ως προανάκρουσμα και προετοιμασία του Ευχαριστίες: Τον Πρόεδρο κ. Β. Μωραΐτη και τα Μέλη του Δ.Σ της Κερκυραϊκής Ένωσης Αθηνών καθώς και την κα Ερμιόνη Δελή-Αλαμάνου για την ωραία σύνθεση στην αφίσα
ΤΟ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ (όπως το περιγράφει ο Π. Χιώτης). Ο Χιώτης έχει αποδώσει τον αντιπερισπασμό στα μετόπισθεν του εχθρού σε μια σύλληψη του Καποδίστρια, που συνεννοήθηκε «μετά των εv Ακαρνανία και Αιτωλία αρματολών» :
«Ελάτε, τώρα, να πέσετε, οχτώ η ώρα πήγε. Δεν μπορούμε να καίμε τσι λάμπες όλη νύχτα. Εσώθηκε το πετρέλαιο». «Άσε μας μάνα να κάτσομε λίγο, ίσα να ’ρτει ο πατέρας!». Συνήθως ο μεγαλύτερος αναλαμβάνει την υπεράσπιση των
«Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός». [Κωστής Παλαμάς: Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου («Ταβάς», 1924)]
Ἰωσήφ ὁ Μνήστωρ, Μωσαϊκός Νόμος, Παναγία, γέννησις τοῦ Σωτῆρος, εὐαγγ. Λουκᾶς, εὐαγγ. Ματθαῖος «Τοῦ δέ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν» Βαδίζοντας πρός τή μεγάλη ἑορτή τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά μας
