-Το κείμενο αυτό, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό -πλην τής κλίσεως τού αυχένος- καί γράφτηκε το 2016, όταν, ο Βέλγος Fabre, που η κυβέρνηση διόρισε ως καλλιτεχνικό διευθυντή τού φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, δήλωσε, με αναίδεια, προκλητικότητα, και αναισχυντεία, πως οι Έλληνες είμαστε πολύ
Οι διεθνείς ημέρες όπως αυτή των μουσείων είναι αφορμή για σοβαρό προβληματισμό και λιγότερο για κάποιες εορταστικές εκδηλώσεις. Αυτό ισχύει τόσο για τη χώρα μας όσο και για τα νησιά μας Στα καλά νέα πρέπει να καταχωρίσουμε
Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια. Επτά δύσκολα χρόνια, δε λέω. Για άλλον περισσότερο και για άλλον λιγότερο... Αυτή τη μέρα ,όμως,κανένας Κεφαλονίτης,και ειδικά φίλος του Αθλητισμού δεν μπορεί να μη φέρει στη μνήμη του την αδικοχαμένη Ολυμπιονίκη,Άννα Πολλάτου.
Τις ημέρες αυτές, εν μέσω πανδημίας και πανηγυρικής έναρξης τουριστικής περιόδου γινόμαστε μάρτυρες φαινομένων που κάθε άλλο παρά αξιοπρεπή είναι για τη χώρα μας. Μια χώρα με ιστορία και πολιτισμό. Με πίδακες νερού, που εκτοξεύεται από πυροσβεστικές
12 και 13 Μαΐου τού 1821... είναι η μάχη στο Βαλτέτσι... ο Κολοκοτρώνης την θεωρεί ως μάχη κλειδί για την Επανάσταση... Ένας από τους συμμετέχοντες σ'αυτήν είναι ο Γκάτσος... ο Πρίγκιπας μπροστά στον οποίο
Ποιος κορωνοϊός και πράσινα άλογα. Αυτό που έρχεται με μεγάλη ταχύτητα θα είναι πολύ πιο θανατηφόρο, απίστευτα πιο καταστροφικό και τρομακτικά οδυνηρό και για την επέλαση αυτού του κακού την ευθύνη φέρει ο ίδιος ο άνθρωπος που
Είμαστε όλοι Εβραίοι. Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι. Τι γίνεται όμως όταν Εβραίοι και Παλαιστίνιοι αλληλοσκοτώνονται; Το 2018, εν μέσω διεθνούς κατακραυγής (ακόμη και από Εβραϊκές οργανώσεις), πέρασε στην Ισραηλινή Βουλή (με 62 υπέρ - 55 κατά
ΕΡΓΟ ΤΟΥ Η «ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΗ» ΣΕ ΑΝΑΚΛΙΝΤΡΟ ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΡΑΠΑΝΟΥ, 1874 Ο Δημήτρης Φιλιππότης γεννήθηκε στον Πύργο Τήνου το 1839. Ήταν γιος του Ζαχαρία Φιλιππότη, γνωστού μαρμαρογλύπτη και εμπειρικού αρχιτέκτονα, ο οποίος είχε κατασκευάσει αρκετούς
Και επιστρέφει ο ξενιτεμένος στην πατρίδα γεμάτος όνειρα να ξαναζήσει αυτά που άφησε όταν έπαιρνε το δρόμο της φυγής. Να ξανασυναντήσει αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Να περπατήσει ξανά στους δρόμους των αναμνήσεων του. Να σμίξει
-Το κείμενο είναι μέρος από μεγαλύτερη μελέτη και αφιερώνεται στη μνήμη του πρωτοχορευτή Ευαγγέλου Σταύρου Φανού για την προσφορά του στην παράδοσή μας. Ο χορός για τον Καμινάρη είναι βασικό και πρωτεύον στοιχείο της ζωής του,
