-Το κείμενο αυτό, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό -πλην τής κλίσεως τού αυχένος- καί γράφτηκε το 2016, όταν, ο Βέλγος Fabre, που η κυβέρνηση διόρισε ως καλλιτεχνικό διευθυντή τού φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, δήλωσε, με αναίδεια, προκλητικότητα, και αναισχυντεία, πως οι Έλληνες είμαστε πολύ
Τι καιρός ήταν και εκείνος! Ο ουρανός ήταν συνεχώς καλυμμένος από κατάμαυρα σύννεφα. Ούτε μια σταλιά μπλε, έτσι για δείγμα. Μαύρα και άραχνα τα πάντα. Φύση και ψυχές. Δεν έλεγε να σταματήσει η βροχή και το χαλάζι. Το κρύο τσουχτερό. Όλα τα
Μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και αγαλλίασης η Εκκλησία μας πανηγυρίζει κάθε χρόνο τη Γέννηση του Χριστού μας, τη γέννηση του Ήλιου της Δικαιοσύνης, της Αγάπης και της Ειρήνης. Τρεις μάγοι ξεκίνησαν από πολύ μακρυά ,έχοντας ως μοναδικό οδηγό ένα λαμπερό Αστέρι
Ἀναγιγνώσκων τήν Σελίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ τῆς 26/11/2021, τελείως εἰς τό κάτω μέρος τῆς σελίδος 10, ὃπου ἡ φωτογραφία τῆς Κας Οὒρσουλα von der Leyen καί τῆς δηλώσεώς της διά τούς ἀνεμβολιάστους, ὑπάρχει ἡ ἐρώτησις τῆς Ἐφημερίδος, πῶς λέγεται εἰς τά Γερμανικά
Επανήλθε στη δημόσια συζήτηση η προσπάθεια λειτουργίας Ανώτατης Σχολής στο Ληξούρι. Είναι γεγονός ότι η αναδιάταξη του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης πραγματοποιήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μερικά από τα νέα Τριτοβάθμια Ιδρύματα που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις, άλλα ευνοήθηκαν περισσότερο
«Εκεί που ο άνθρωπος καίει βιβλία, μπορεί να κάψει και στο τέλος ανθρώπους». Το 1933 η ναζιστική Γερμανία έζησε τον δικό της πνευματικό μεσαίωνα, με το «Ολοκαύτωμα των βιβλίων» των επιφανών Γερμανών συγγραφέων. Ήταν το προοίμιο όσων θα ακολουθούσαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος (Ληξούρι Κεφαλληνίας, 1795 -1867), υπήρξε μια μία από τις σημαντικότερες εκκλησιαστικές μορφές του 19ου αιώνα και από τους πρωτοπόρους της θεολογικής επιστήμης στην Ελλάδα. Ο λόγιος αυτός κληρικός Κωνσταντίνος Τυπάλδος-Ιακωβάτος υπήρξε μητροπολίτης Σταυρουπόλεως, καθηγητής και έφορος της Ιονίου Ακαδημίας
(Από τον Μύθο στην ιστορία) Ούτε ο φόβος του Θεού, ούτε ο φόβος του θανάτου, αιώνες τώρα, έκανε τους ανθρώπους καλύτερους. Ούτε της κόλασης ο φόβος, ούτε του παράδεισου η ελπίδα, έκαναν τον άνθρωπο ανθρωπινότερο. Ο «ανθρώπινός νόμος» και η υποταγή σ’
