Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
Το 2006, περίεργες μαύρες κηλίδες άρχισαν να εμφανίζονται στον Ατλαντικό κώδικα. Πριν από μερικά χρόνια, περίεργες μαύρες κηλίδες που έμοιαζαν με μούχλα άρχισαν να εμφανίζονται σε μια συλλογή από τα πιο διάσημα σχέδια και γραπτά του Λεονάρντο ντα Βίντσι, τον The Codex
«Η ζωγραφική της Επτανησιακής Σχολής: η περίπτωση του Γεράσιμου Πιτζαμάνου» από τη ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΑΡΚΑΤΟΥ Η Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά, η Ιακωβάτειος Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη – Μουσείο Ληξουρίου και το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης διοργανώνουν την Τετάρτη, 26 Απριλίου 2023, 7.30 μ.μ.,
Με πρωτοβουλία της ΧΟΡΩΔΙΑΣ & ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ και την συνεργασία της ΕΝΩΣΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ & ΙΘΑΚΗΣ, το καλοκαίρι αυτό θα αναπτυχθεί πρωτότυπη δράση πολιτισμού στα νησιά μας. Η χορωδία και μαντολινάτα μας, από την ίδρυσή της και το καταστατικό της , ανάμεσα
Το Πολιτιστικό Τμήμα του Δήμου Ληξουρίου διοργάνωσε έκθεση με τίτλο « Μαύρα Πληγωμένα Χρόνια» στις 22- 10- 2022 έως 5-11- 2022 που αφορούσε την περίοδο της Κατοχής ‘ 40 –‘ 44. Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν το Σάββατο 22-10- 2022 στο χώρο
Η αμερικανίδα μεσόφωνος με τα τρία Grammy, μας οδηγεί σε ένα συναισθηματικό ταξίδι που μιλά στην καρδιά, επιδιώκοντας την επανασύνδεσή μας με τη φύση. Η σούπερ σταρ της όπερας Τζόις ΝτιΝτονάτο επιλέγει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ως σταθμό της διεθνούς περιοδείας της
Το κείμενο αναδημοσιεύεται λόγω της Μεγάλης Παρασκευής, με αλλαγή του ρηματικού χρόνου, λόγω που ο καλλιτέχνης- σιδηρουργός δεν είναι πλέον στη ζωή. Σύμφωνα με τη Λαογραφία μας και τις παραδόσεις του λαού μας, λένε πως ο Πιλάτος ζήτησε από τους σιδηρουργούς να
Ο Γεώργιος Κάραλης γεννήθηκε στα Βλαχάτα της Σάμης το 1910, όπου και εκεί πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Σε ηλικία 14 ετών, ύστερα από μητρική προτροπή έγινε μαθητής του φημισμένου, τότε Πυλαρινού ξυλογλύπτη εκκλησιαστικών έργων και όχι μόνο, Μιλτιάδη Αντύπα, ο
«εις μνημόσυνον αιώνιον) Από μικρό παιδί με την παρακίνηση τής γιαγιάς μου (που σύμφωνα με τη παράδοση ήθελε μπορώ να πω αξίωνε να την φωνάζω «νόνα» έπρεπε να σπεύσω στο καλανάρχο τής Παναγίας να λάβω μέρος ,σαν «αναγνώστης» αρχικά αλλά και σαν
Ήτανε στα 1889, που η Μεγάλη βδομάδα έπεσε ανώρως, δηλαδή έπεφτε μέσα στο πρώτο δεκάμερο του Μαρτίου και έπρεπε οι τάφοι στο κοιμητήριο του Δραπάνου, να είναι καθαροί, παστρικοί, για να πάνε να κάνουν τα μνημόσυνα οι συγγενείς των νεκρών με τους
Χαίρε Γρηγόριε Ε’ Πατέρα Άγιε. Οι κατήγοροι σου, σού προσθέτουν δόξα. Αγνοούν, την τρίτη ιδιότητα τού Πολεμιστή. Αυτήν που εξασκεί ο Τροπαιοφόρος Γεώργιος όταν στην προσταγή τού Διοκλητιανού να πάνε να θυσιάσει στά είδωλα, ο Άγιος τού απαντά, “Ναί, πάμε”• εξαπατώντας τον.
