ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Page 385

Κουρλαίνομαι μα και ριγώ με τούτα που μαθαίνω. «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» στη νήσο και σασταίνω. Γι’ αυτό και τ’ αποφάσισα πάλι στίχους να γράψω να εκφραστώ ελεύθερα μήπως … το ξεπεράσω. Τους

Η  Αλις Μονρο, Καναδη υπηκοος, ελαβε το ΝOBEL λογοτεχνιας απο τη Σουηδικη Ακαδημια, σε ηλικια 82 ετων. Πρωτη φορα στη χωρα της, πρωτη γυναικα. Τι γραφει; Διηγηματα. «Επεξεργαζεται μικρες φορμες με δεξιοτεχνια» γραφει στο σκεπτικο της

Κι ενώ η σελήνη λάμπει πάλι η καρδιά μου τραγουδά. Κυρίες και Δεσποινίδες μου τι πλήξη! Πέθανα για τα καλά. Μακάρι κι η ερωμένη μου τη νύχτα πάνω στον έρωτα να είχε ξεψυχήσει.

(Το κείμενο έχει πρωτοδημοσιευθεί στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ τ.2006 και φέρει την υπογραφή του δρ. ιστορικού Πέτρου Πετράτου. Το αναδημοσιεύουμε από το περιοδικό μας τιμώντας τη μεγάλη απούσα που έφυγε από κοντά μας -αν και το έργο της θα

Η αυτόματη θεραπαινίς Πρόκειται για ένα ανθρωποειδές ρομπότ με τη μορφή υπηρέτριας (σε φυσικό μέγεθος) που στο δεξί χέρι της κρατούσε μια οινοχόη. Όταν ο επισκέπτης τοποθετούσε έναν κρατήρα (κύπελλο) στην παλάμη του δεξιού χεριού της εκείνη

Είναι το βύθισμα των πραγμάτων. Φώτα που αναβοσβήνουν περιφέρονται πάνω από σκοτεινά δέντρα, Κοπέλες γονατίζουν, Μιας κουκουβάγιας τα βλέφαρα κλείνουν. Τα θλιμμένα κόκαλα των χεριών μου βουλιάζουν σε μια κοιλάδα παράξενων βράχων. Ποίημα στην ανθολογία Ποιητές του κόσμου, επιλ.-μτφρ.: Γιάννης Λειβαδάς Eστάλη

Ερχεται το Φθινοπωρο περπατωντας σε χαλι κιτρινο κοιταζει με τα γκριζα ματια του οσο ηλιο του αφησε το καλοκαιρι. Γκριζα θλιμμενα ματια, γιατι τραβαει το δρομο του χειμωνα. Την Ανοιξη ποτε δεν θα τη δει