Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
Τη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας,την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, γιορτάζουμε όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί .Μια γιορτή που βρίσκει την Πατρίδα μας να περνά δύσκολες στιγμές και την κάθε Ελληνίδα και τον κάθε Έλληνα να
Τις μέρες τούτες την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου διαδέχεται η λύτρωση της Αναστάσεως. Στην δύσκολη αυτή περίοδο που διανύει η χώρα μας και στις ακόμη πιο δύσκολες στιγμές που βιώσαμε όλοι εξαιτίας των καταστροφικών σεισμών που
Εμείς αυτοί ο Ναός, Εμείς αυτοί ο Τάφος. Αι γενεαί πάσαι Σταυρωτών και Εσταυρωμένων Ρωμαίοι, Ήφαιστοι, Πιλάτοι, Στην Ιερουσαλήμ στον Καύκασο Και σε Κρανίου τόπο Σε σταυρώνουν, Ιησού και Προμηθέα. Λαών αι γενεαί πάσαι.
ΙΑΚΩΒΑΤΕΙΟΣ Σας έχουμε πολλαπλά επισημάνει ότι οι κάτοικοι των νησιών μας βιώνουν μια δυσχερή πραγματικότητα εξαιτίας των καταστροφικών σεισμών, που προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές πλήττοντας σοβαρά όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Ειδικά ο ευαίσθητος και λίαν
Ολα τα εκανε στο σπιτι του σιωπηλα και σιγα... Περπατουσε σιγα σαν γατος περπατουσε. Σιγα ανοιγε το ψυγειο, πιο σιγα τα ντουλαπια.
Είναι γνωστό ότι το νησί μας, μετά την επέλαση των σεισμών υπέστη σωρεία καταστροφών σε κτίρια, οικήματα, υποδομές αλλά και μνημεία σημαντικής ιστορικής θρησκευτικής και γενικά πολιτισμικής αξίας, τα οποία και αποτελούν κειμήλια και πόλο έλξεως επισκεπτών.
Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής
«Κύριε η εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα γυνή τη σην αισθοµένη θεότητα µυροφόρου αναλαβούσα τάξιν οδυροµένη, µύρα σοι προ του ενταφιασµού σου κοµίζει. Οίµοι λέγουσα ότι νυξ µοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας, Ζοφώδης Τε και ασέληνος έρως της αµαρτίας
Μας έκλεισαν στα καλύτερά τους σπίτια Να μην είμαστε κίνδυνος για κανέναν. Ηρεμοι πια που δεν είμαστε εκεί έξω Ξέρουν πως εδώ πονάμε μόνοι Και πως είμαστε δυνατοί Μόνο όταν δεν είμαστε μόνοι
