-Το κείμενο αυτό, είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό -πλην τής κλίσεως τού αυχένος- καί γράφτηκε το 2016, όταν, ο Βέλγος Fabre, που η κυβέρνηση διόρισε ως καλλιτεχνικό διευθυντή τού φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, δήλωσε, με αναίδεια, προκλητικότητα, και αναισχυντεία, πως οι Έλληνες είμαστε πολύ
«…Φώς που πατεί χαρούμενο, τον Άδη καί το Χάρο…»! Διονύσιος Σολωμός ~Η εν Χριστώ αναστάσιμη χαρμολύπη, στην εξόδιο ακολουθία τού Κυπριανού Παπαϊωάννου, τού διά πυρός τελειωθέντος, κατά τις ημέρες, τού ψευτό-Ρωμαίϊκου,* (: Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) ήτοι, τής παλιόψαθας των Εθνών,* (:
Έρχονται στην Ελλάδα κάποιες κεφαλαιουχικές εταιρείες από το εξωτερικό με ελάχιστα ίδια κεφάλαια και ιδρύουν αποκλειστικά κερδοσκοπικές εταιρείες στη χώρα μας. Αντλούν κεφάλαια με εγχώριο τραπεζικό δανεισμό, χρησιμοποιούν δηλαδή τα χρήματα των Ελλήνων καταθετών και φορολογούμενων και αγοράζουν υπάρχουσες ελληνικές εταιρείες και
Μελετώ κι οδηγώ την πνευματική προσήλωση στην πορεία μέσα από τα νοήματα στο άχρονο και στο αόρατο. Μελετώ Φώτη Παπαθανασίου: «Πού χάθηκε το Γκράαλ;» και «Πάρσιφαλ». Τα δυο αυτά έργα αποτελούν ιδιαίτερη και καινούργια οπτική σε χώρο και χρόνο διαχρονικό, πολυπολιτισμικό, όπου
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ. Η εικαστική διάσταση της ευρηματικής έμπνευσης του Κώστα Ευαγγελάτου άρχισε να προϊδεάζει εμπεριστατωμένα και σοφιστικά το φιλότεχνο κοινό πολύ νωρίς χάρη στην συμβατή εισαγωγή που επεφύλασσε σε ένα αυτόβουλο και ανεξάρτητο οδοιπορικό ενδοσκόπησης με
Απαιτητική όλο και γίνεται η ζωή και παράλληλα μεγαλώνει η ποικιλία μας στις αναζητήσεις, στις εκφράσεις, στις απαιτήσεις και απλά συγκρατιόμαστε, αν έχουμε λίγο σφυρηλατήσει τον εαυτό μας με αξίες, για να μην «φάει» ο ένας τον άλλον. Και κατά πως ήταν
Στόν κύκλο τών Πλανητών ήταν γνωστό πώς ατυχώς ο Πλανήτης Γή έπασχε από ασθένεια βαρειά. Πάθαινε κρίσεις φοβερές, κατέστρεφε κι έπειτα αμνησία. Εγώ είμαι ο ασθενής, έλεγε. Να απολογηθώ; Γιατρό μού στείλατε; Οι άνθρωποι έχουν γιατρούς. Ας λάβουν αυτοί μέτρα Ο Άρης,
Το τραγουδάκι αυτό είναι τής *Οφηλίας στον *Άμλετ… και στον προκείμενο προ-Ραφαηλιτικής τεχνοτροπίας πίνακα, ο *Ρωμαίος και η *Ιουλιέττα, το αιώνιο ζεύγος, στην διάσημη σκηνή τού μπαλκονιού… Το κοινό χαρακτηριστικό των 4 αυτών θεατρικών ηρώων τού Σαίξπηρ και η ειδοποιός διαφορά τους
Πρόλογος Με αφορμή μιά γιορτή που ορθώνεται μέσ’από τον παιδεμό των ανθρώπων… -μέσα σ’ όλη μας την Οδύσσεια που από παντού διαφαίνεται- ακόμα και των παιδιών γερόντων… από κάθε χρώματος “ευσπλαχνικούς” άρχοντες τού μέσα σκότους … ενώ η γη προσβεβλημμένη … παντοειδώς
Ο Αγαμέμνων / Μέμος Μακρής γεννήθηκε το 1913 στην Πάτρα. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας από το 1934 έως το 1939 κοντά στους θωμά θωμόπουλο, Κώστα Δημητριάδη και Μιχάλη Τόμπρο. Σύντομα έγινε μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας «Νέοι Πρωτοπόρο». Στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο
Γεννήθηκε το 1916 στο Ληξούρι. Από τη νεανική του ηλικία εκδήλωσε την αγάπη του και την κλίση του προς τη θεία τέχνη της μούσας Τερψιχόρης. Έτσι παράλληλα με τα μαθητικά του χρόνια στο Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου έκανε και τα πρώτα μουσικά του
