Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
2η ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΕΧΝΩΝ ΠΑΡΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΑΟΥΣΑΣ, ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ Έργα εμπνευσμένα από το Κυκλαδίτικο φως και πώς η ανθρωπότητα συσσωρεύει εμπειρίες μέσα από αυτό και το πώς αυτό διαμορφώνει την καθημερινότητα της ζωή μας.
Τό παρόν σύντομον ἂρθρον εἶμαι βέβαιος, ὃτι θά ἐκπλήξη τούς ἐκλεκτούς ἀναγνώστας τῆς ἐγκρίτου ἐφημερίδος σας, οἱ ὁποῖοι θά πρέπῃ νά διερωτῶνται τί μπορεῖ νά συμβαίνῃ διά νά γράφῃ κάποιος ἐν μέσῳ τοῦ καλοκαιρινοῦ καύσωνος διά τά
Δεν είμαι πράσινη, γαλάζια, κυανή; περίκλειστη, μικρή, νεροταξίδευτη καλόπνευστη με αύρες; όχι; Ωραία ναυάγια, θησαυροί; Δεν είμαι, εκεί μέσα, το Αγκριτζέντο εκεί μέσα και η Κατάνη και η κοιλάδα των ναών και το στεφάνι με τα ρόδα
Βαθιά μέσα σε ένα πηγάδι της Κλασικής Εποχής στον Κεραμεικό βρέθηκαν δύο μαρμάρινες κεφαλές δύο κοριτσιών. Όπως γράφει το tovima, η επικεφαλής των ανασκαφών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Γιούτα Στρότσεκ, η οποία έχει λάβει άδεια από την
ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ Εγκαινιάστηκε με επιτυχία στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι η ετήσια θερινή έκθεση ζωγραφικής του Κώστα Ευαγγελάτου. Η έκθεση περιλαμβάνει ζωγραφικές συνθέσεις του εικαστικού δημιουργού, οι οποίες έχουν φιλοτεχνηθεί στην
Από την Κεντρική Σκηνή του Δήμου Κεφαλλονιάς Το θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου» μέσα στο κτήμα Μον Ρεπό την Παρασκευή 12 Ιουλίου αντήχησε από τα γέλια των θεατών παρασυρόμενο από την ζωντάνια των κειμένων της κωμωδίας του Αριστοφάνη.
Οι ανθρωποι που κουβαλανε το σταυρο τους χωρις να μιλουν, στεκονται στην ακρη του δρομου κοιταζουν με κογχες αδειες, ματια δεν εχουν….. τιποτε δεν εχουν μονο Αξιοπρεπεια. Αυτη εχουν….. Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 18.7.2013
Μην ξεχάσετε να προμηθευτείτε τον 22ο τόμο της Κυμοθόης. Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει τα παρακάτω άρθρα: ΦΑΝΗΣ Ι. ΚΑΚΡΙΔΗΣ: Μνήμη Γιάννη Καμπίτση JACQUELINE DE ROMILLY: Γιάννης Καμπίτσης Δημοσιεύματα Ιωάννη Καμπίτση Σελίδες αφιερωμένες στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Ένα ποίημα που θα μπορούσε όμως κάλλιστα να είχε γραφτεί στις μέρες μας... Αυτοί που βρίσκονται ψηλά Θεωρούνε ταπεινό Να μιλάς για το φαΐ Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει Οι ταπεινοί
[Η μητέρα μου και οι αδελφές της] Περπατώντας γυμνόποδοι πάνω στο γρασίδι Ηταν μια τελετουργία αγάπης Η γη Χάιδευε το δέρμα των αισθήσεών μας Το γρασίδι χάραξε τα δάκτυλα των ποδιών μας Ενα μικρό συμβόλαιο
