Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
Φίλοι μου όσο υπάρχετε υπάρχω, ανάμεσα σέ δυό χλωρά φύλλα καλαμιάς, στά λύματα τής θάλασσας ταξιδεύοντας, στά γαλάζια τετράδια καί τά βιβλία.
Ο Σταύρος στην Χίο, 19 χρονών παλληκάρι, που στην αυγή της ζωής του τον σκότωσε, πέφτοντας, η σαθρά στερεωμένη δημόσια μπασκέτα, λες, για να τον εκδικηθεί που "κάρφωσε" νικηφόρα μέσα της την μπάλα...
Το κείμενο δημοσιεύεται λόγω της επικείμενη εκδήλωσης για την ιστορία του χωριού και της ιαματικής πηγής της αγίας Ελεούσας Δελλαπορτάτων την 1η Αυγούστου 2019 ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ ΣΤΑ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΗ 1. Ιερός Ναός
Το κείμενο δημοσιεύεται λόγω της επικείμενη εκδήλωσης για την ιστορία του χωριού και της ιαματικής πηγής της αγίας Ελεούσας Δελλαπορτάτων την 1η Αυγούστου 2019 Πάνω από τον κάμπο της Υπαπαντής, έξω και βορειοδυτικά του Ληξουρίου, εκεί
Χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου και στη βλέψη μου στέκει η εικόνα του παλιού σταγκωματή ή γανωματή που έζησε για πολλά χρόνια στο Ληξούρι, του Μηνά Καίσαρη. Γύριζε με μια μεγάλη σακούλα από λινάτσα, ριγμένη
Τά πέταλα ασάλευτα στην ησυχία τής νύκτας. Πού να’ναι τό τέλος; Κανένας δέν ξέρει απ αυτούς που κάθονται στίς όχθες τών δρόμων. Ο θρήνος είναι άφωνος. Βέβαια το μυστικό ενεδρεύει σέ κάποιο φθινοπωρινό μουντό βράδυ, σέ κάποιο αθώο ανοιξιάτικο πρωινό σέ κάποιο
Όχι, δεν πρόκειται για φαντασιοκόπο μυθιστόρημα, δεν πρόκειται για ιστορία κατασκοπείας προορισμένη να τραβήξει αναγνώστες και να δολοφονήσει την αλήθεια. Όχι. Εδώ γράφει ένας αληθινός κατάσκοπος, εγώ, ο Marco, την ιστορία της ψυχής του. «Δούλεψα», μας εκμυστηρεύεται ο Marco, «πολλά χρόνια για
