Η μονή Δραπάνου κτίσθηκε πάνω σε ερείπια μεσαιωνικών καθολικών μονών που είχαν εγερθεί τον 16ο αι.[1] Μια από τις παλαιότερες καθολικές μονές, πιθανόν και επί Τόκκι, στη νοτιοανατολική παραλία του Δραπάνου ήταν και η Madona di Trapano[2]. Στο δε Πρακτικό της Λατινικής
...γείτονα μου γιά ένα μακρύ διάστημα, στο οποίο οι όχι πολλές στιγμές τού χρόνου συναντήσεων μας και οι κοινές αναφορές, συνιστούν ωστόσο, την σχέση συγγενών... ...μέσα σ’έναν κόσμο όλο και λιγώτερο συγγενικό -ιδίως με τον
Τα έργα του Κώστα Ευαγγελάτου που έχουν χαραχτεί στην άμμο αποτυπώνουν πορτραίτα φυσικών προσώπων, γυναικεία και αντρικά, φανταστικά και υπαρκτά. Πρόσωπα σε μετωπική και πλάγια απόδοση, με ρεαλιστικά χαρακτηριστικά, πρόσωπα ενεστώτα, ανθρώπων της ζωής μας που χάθηκαν
Τελευταίως μέ ἀπασχολεῖ ἡ Ἀγγλική λέξις take-away, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς εὐρεῖαν χρῆσιν λόγῳ καί τοῦ κορωνηϊοῦ, καθ’ ὃτι τά καταστήματα τά ἑτοιμάζοντα καί πωλοῦντα ἓτοιμα φαγητά πρός μεταφοράν καί κατανάλωσίν των μακράν τοῦ ὑποστατικοῦ των,
Τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο αυτή η δωρεά» Ο κος Τσιλιμιδός αποκάλυψε πως πριν την επικοινωνία με την εκπομπή, συνεδρίασε η Οικονομική Επιτροπή και πάρθηκε μια ιστορική απόφαση. «Η οικογένεια Σκλάβου, παραχώρησε στον δήμο την συλλογή του έργου αυτού
ΝΕΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ Το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης (ΙΚΙ) με τη συνεργασία της κας Δώρας Μαρκάτου, Ιστορικού Τέχνης, τ. Αναπληρώτριας Καθηγήτριας του Παν. Ιωαννίνων, Εφόρου του Κοργιαλενείου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου, έχει προβεί σε δράσεις ενημέρωσης
K. Σμπόνιας & Α. Καπετάνιος (επιμ.) Παράκτια περιβάλλοντα της Κέρκυρας, πολιτιστική κληρονομιά και τοπικές κοινωνίες. Ιόνιο Πανεπιστήμιο Επιτροπή Ερευνών, Κέρκυρα 2020. Ο τόμος "Παράκτια περιβάλλοντα της Κέρκυρας, Πολιτιστική κληρονομιά και τοπικές κοινωνίες" παρουσιάζει τα αποτελέσματα της διεπιστημονικής
Ὡς γνωστόν, ἀπό τινος χρόνου οἱ Τοῦρκοι ὠνόμασον τήν καθ’ ὃλα Ἑλληνικήν θαλασσίαν περιοχήν τοῦ Αἰγαίου, ὡς «γαλάζιαν πατρίδα» των. Ἐν ἂλλοις λόγοις μᾶς ἒρριψαν τό γάντι ὂχι μόνον πολιτικο-στρατιωτικῶς ἀλλά καί γλωσσικῶς. Ἐπ’ αὐτῆς τῆς γλωσσικῆς
