«Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός». [Κωστής Παλαμάς: Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου («Ταβάς», 1924)]
«Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί, και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή, βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός. Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός». [Κωστής Παλαμάς: Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου («Ταβάς», 1924)]