Το απόγευμα και το βράδυ της 14ης Ιούνη, η ατμόσφαιρα μπροστά από το Καφενείο της Καμπάνας ήταν πραγματικά μαγική. Η βαριά πόρτα του Καφενείου παραμένει κλειδωμένη, όμως από τις χαραμάδες της πέρασε μέσα δροσερή η αύρα από το θρόισμα των χεριών, των φορεμάτων και πάνω απ’ όλα των ψυχών όσων χόρεψαν μπροστά από το ιστορικό κτίριο.
Η Κεφαλονιά, ένα νησί με μεγάλη χορευτική παράδοση, η οποία δυστυχώς στο παρελθόν έτεινε να γίνει μουσειακή, έδειξε ότι ο χορός, ως πηγαία ανθρώπινη έκφραση συναισθημάτων αλλά και ως καίριος τρόπος κοινωνικοποίησης, ενθουσιάζει την καρδιά και ενώνει τους ανθρώπους.
Ήταν όλοι εκεί:
Ο Σύλλογος Φραγκάτων Μέρμηγκας που με το παιδικό του τμήμα, χόρεψε παραδοσιακούς χορούς από την Κεφαλονιά, τη Λευκάδα, την Ήπειρο και την Θράκη, δείχνοντας ότι η συνέχεια του πολιτισμού καλλιεργείται από την παιδική ηλικία.
Η Χριστίνα Μαρούλη που με το πρόγραμμα Zumbatomic για παιδιά, έδειξε γι’ άλλη μια φορά ότι η σωματική άσκηση και η ψυχική έκφραση μπορούν να συνδυαστούν με τρόπο που ακόμα και πολύ μικρά παιδιά αθλούνται διασκεδάζοντας αφάνταστα.
Η Όλγα Γαλιατσάτου που με τα κορίτσια της σχολής της Art & Style Dance παρουσίασαν ένα πρόγραμμα μουσικοκινητικής, το οποίο συνδύαζε διάφορα είδη χορού και άθλησης, δημιουργώντας έτσι απολαυστικές συνθέσεις γεμάτες αρμονία και δυναμισμό.
Ο Βαγγέλης Συγγούρης και η Ιουλία Γιαννάκη, ιδιοκτήτες της σχολής AJ Dance, που έκαναν μια εντυπωσιακή εμφάνιση με latin χορογραφίες, δείχνοντας ότι η υψηλή αισθητική είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, η οποία όμως στα μάτια του θεατή φαίνεται να είναι το φυσικότερο πράγμα του κόσμου.
Και τέλος, το πολυάριθμο συγκρότημα του πολιτιστικού συλλόγου Ιόνιος Πνοή, με μέλη απ’ όλες τις ηλικίες, χόρεψε χορούς απ’ όλη την Ελλάδα με τέτοιο μεράκι, δέσιμο και κέφι, ώστε έφτασε η στιγμή που όλη η πλατεία έγινε ένας τεράστιος κύκλος ανθρώπων που χόρευαν για ώρες με την ψυχή τους!
Ήταν ίσως η πρώτη φορά που σε μία εκδήλωση συνδυάστηκαν τόσο διαφορετικά είδη χορού και σωματικής έκφρασης, στέλνοντάς μας πολλά αισιόδοξα μηνύματα.
Μας έδειξαν ότι η Κεφαλονιά όχι μόνο δεν είναι ένας νεκρός τόπος, αλλά σε διάφορες γωνιές της πολλοί άνθρωποι εργάζονται συστηματικά για την ανάδειξη της τέχνης και του πολιτισμού, προσφέροντας μαζί με τις γνώσεις τους ανεκτίμητες υπηρεσίες σε ένα τόπο που καθώς περιβάλλεται από θάλασσα, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να δώσει απεριόριστες επιλογές στους κατοίκους του.
Μας υπεθύμισαν ότι η τέχνη είναι και πρέπει να είναι στην υπηρεσία της κοινωνίας, την εκφράζει και εκφράζεται μέσα απ’ αυτήν, και όταν η κοινωνία πονά, η τέχνη έρχεται με τη δύναμη της μαγείας της να εμψυχώσει τους ανθρώπους, να τους δώσει κουράγιο και αισιοδοξία, μεταδίδοντας το πολύτιμο μήνυμα ότι ένας άλλος, καλύτερος κόσμος είναι όχι μόνο εφικτός, αλλά είναι και στο χέρι μας να τον διεκδικήσουμε.
Μας διαβεβαίωσαν ότι ο καθένας με τον τρόπο του, κι από το πεδίο με το οποίο ασχολείται, είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά, μπορεί να συμβάλλει για το κοινωνικό καλό. Κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν είναι «άσχετος», κανείς δε λέει «δεν είναι δική μου δουλειά αυτό».
Από τη μεριά τους, οι πολυάριθμοι πολίτες που μας τίμησαν γι’ άλλη μια φορά, όχι μόνο με την φυσική τους παρουσία, αλλά και με την ενεργητική συμμετοχή τους, έδειξαν ότι η κοινωνία πασχίζει για συνοχή και όχι για διάλυση. Εθελοντές ανέλαβαν να φέρουν και να ετοιμάσουν το ηχητικό σύστημα και τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό καθώς και να συντονίσουν τη μουσική ροή, εθελοντές μας έδωσαν ρεύμα και οχήματα μετακίνησης, εθελοντές ανακοίνωσαν στα αγγλικά σε τι αφορά η εκδήλωση ώστε να ενημερωθούν και οι τουρίστες που αναρωτιόντουσαν, εθελοντές μετέφεραν και απομάκρυναν τις καρέκλες και τα τραπέζια που φροντίσαμε να βρούμε για την εξυπηρέτηση όσων είχαν δυσκολίες με την ορθοστασία, εθελοντές μάζεψαν τα σκουπίδια και τακτοποίησαν το χώρο. Άνθρωποι πρόσφεραν κρασί, κι άλλοι συνέβαλαν με ρεφενέ για τα αναλώσιμα. Άνθρωποι προθυμοποιήθηκαν να φωτογραφήσουν και να βιντεοσκοπήσουν την εκδήλωση, ανέλαβαν να φιλοτεχνήσουν, να τυπώσουν, να τοιχοκολλήσουν αφίσες, και γενικά να την προβάλλουν στα τοπικά μέσα. Στο τραπεζάκι των υπογραφών η ροή ήταν συνεχής και εθελοντές ενημέρωναν για τον σκοπό της εκδήλωσης όσους τυχαία είχαν βρεθεί εκεί. Πολύτιμοι συμπαραστάτες μας σε όλη τη διαδικασία ήταν τα ίδια τα «παιδιά της Καμπάνας», βοηθώντας πρόθυμα στα πάντα, ενώ στα μάτια τους αχνόφεγγε η ελπίδα ότι η σφαλισμένη πόρτα σύντομα θα είναι και πάλι διάπλατα ανοιχτή. Αξίζει δε να επισημάνουμε εδώ, ότι με όλη αυτή τη συνεισφορά, μια εκδήλωση αξιώσεων που ήταν εφάμιλλη με μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου, είχε μηδενικό κόστος!
Εμείς, ως Πρωτοβουλία για τη Στήριξη της Καμπάνας, μια αυθόρμητη ομάδα που είναι διαρκώς ανοιχτή σε οποιονδήποτε επιθυμεί να συμβάλλει, είμαστε υπερήφανοι για αυτό το πλατύ αγκάλιασμα του ζητήματος της Καμπάνας από ανθρώπους κάθε φύλου, ηλικίας, τόπου διαμονής στην Κεφαλονιά και πολιτικών αντιλήψεων. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, θεωρούμε ότι ήδη κατορθώσαμε να βάλουμε ένα λιθαράκι προς το ιδεώδες της κοινωνικής αλληλεγγύης με έμπρακτο τρόπο. Εξάλλου, η συγκυρία το έφερε έτσι ώστε η «μικρή μας πλατεία», μια πλατεία ενός νησιού σε μιαν άκρη της Ελλάδας, να συμβολίζει σε τοπικό επίπεδο τη δύναμη των πλατειών ως σημείου συνάντησης και ζύμωσης των ανθρώπων, όταν η τεχνολογία στην οποία βασιζόμαστε τόσα χρόνια για να ενημερωνόμαστε και να επικοινωνούμε, ξαφνικά μας προβάλλει μαυρίλα και σιωπή…
Έχοντας πάρει δύναμη και κουράγιο από την απροσδόκητα μεγάλη και θερμή συμπαράσταση του κόσμου, θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς όλους όσους συμβάλλουν στο σκοπό μας και να τους υποσχεθούμε ότι με τη δική τους βοήθεια θα συνεχίσουμε με αμείωτο ενδιαφέρον και ένταση τις προσπάθειές μας για την αποκατάσταση και αναβάθμιση της λειτουργίας του Καφενείου της Καμπάνας, ως συμβόλου ανθρωπιάς και πολιτισμού, ως συμβόλου μιας κοινωνίας που τους χωράει όλους.
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 17.6.2013