για τον χώρο του Τύπου, των δημοσιογράφων. Οι δημοσιογράφοι ανά τον κόσμο –κυρίως, όμως, στις ΗΠΑ– επί μήνες και μήνες έβλεπαν το “φαινόμενο Τραμπ”, παρακολουθούσαν την προεκλογική εκστρατεία του, επεξεργάζονταν προβλέψεις και προοπτικές. Όμως, η ανάγκη τους να καταδικάσουν και να ξορκίσουν το φαινόμενο αυτό τους “υποχρέωσε” να μην το δουν σε όλη του την έκταση. Και να μην συνειδητοποιήσουν πού οδηγούσε: στην νίκη, στην επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ.
Δείτε, μια στιγμή, την αναλογία με τα δικά μας. Οι άνθρωποι του Τύπου, στην Ελλάδα όπου η διχαστικότητα και η αντιπαραθετικότητα αποδεικνύεται ότι φωλιάζει στο κύτταρο των πολιτών, δεν είχαν δει τίποτε από την άνοδο –πριν κι από τα Μνημόνια– της αντισυστημικής, της αρνητικής, της αντιπαραθετικής ψήφου. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τι σήμανε το 2010-2011 η στροφή της ΝΔ, πυλώνα του αστικού χώρου, στην “κάθετη” απορριπτικότητα. ύστερα, δεν είδαμε αληθινά ως πού θα έφτανε με το ίδιο εν τέλει υλικό το κύμα του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινώντας από μια Αριστερά που δεν είχε γνωρίσει ποτέ της τους περιορισμούς της άσκησης εξουσίας (από κοντά και το ανθεκτικό στην κάλπη φαινόμενο ΑΝΕΛ/Καμμένου). Προπαντός, δεν μετρήσαμε την σκοτεινή ελκυστικότητα του βίαιου λόγου, της έντασης, της κραυγής, της βρισιάς, της καταδίκης. Ε, λοιπόν, για πολύ περισσότερους Έλληνες του δημοσιογραφικού σιναφιού, η περίπτωση Τραμπ πάει να λειτουργήσει ως σωσίβιο αν μη ως λύτρωση: «Εδώ στο κέντρο του κόσμου και δεν είδαν την τύφλα τους! Εμείς, πώς να μην παρασυρθούμε;».
Και τώρα, που βρισκόμαστε; Πέρα από τις αναλύσεις και τις αποτιμήσεις και τις ενδοσκοπήσεις, θα συνειδητοποιήσει άραγε ο κόσμος των media ότι άμα απορροφηθεί από τη λογική: στρατευμένη δημοσιογραφία – καθεστωτική δημοσιογραφία – κατεστημένη δημοσιογραφία, απλώς και μόνο θα πάψει να υπάρχει; Ότι θα γίνει απλώς εργαλείο μιας πολιτικής σκηνής σε απονομιμοποίηση; Ότι θα δικαιώσει ό,τι το πιο ρηχό και ακραίο της ζούγκλας του Διαδικτύου;
Η δουλειά της παρατήρησης, της αναζήτησης, της ανακάλυψης, της αξιολόγησης, της επεξήγησης (άντε και της αποκάλυψης…) αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου. Όχι η εκφώνηση του σωστού, ούτε η στράτευση.
Παπαγιαννιδης Αντώνης Δ.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16.11.2016