Στο κόσμο ολόκληρο συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές, ενώ συμπληρώθηκαν 51 χρόνια τουρκικής κατοχής του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η επανεκλογή Τραμπ επιβεβαιώνει και επισφραγίζει την κρίση της παγκοσμιοποίησης και τις τεκτονικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην παγκόσμια κυριαρχία, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και η παγκόσμια κατάσταση χαρακτηρίζεται από το «νόμο της ζούγκλας». Στην ίδια ώρα και στην καρδιά και αφετηρία των μεγάλων διεθνών προβλημάτων αναδεικνύεται η «μετά το πόλεμο» της Γάζας νέα γεωπολιτική κατάσταση την περιοχή και στην Μεσόγειο. Η Τουρκία που βρίσκεται σε ασφυκτικά εσωτερικά και εξωτερικά αδιέξοδα εξάγει την απειλητική της εικόνα στο διεθνές περιβάλλον, ξέροντας πια ότι τέλειωσε προς το παρόν η Ευρωπαϊκή της προοπτική και πάση θυσία δεν θέλει οποιονδήποτε απειλεί την ηγεμονία της, ίσως να επιδιώξει να «εισπράξει» την συμβολή της στα τελευταία γεγονότα και πολύ περισσότερο να «εγκαινιάσει» μια επωφελή για αυτήν δραστηριότητα στην περιοχή μας .Η σιγή των όπλων στην Γάζα είναι ένα νέο μοντέλο για λύση συγκρούσεων.
Η Τουρκία έβαλε ρότα για μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Θέμα επαναδιαπραγμάτευσης της Συνθήκης της Λωζάνης έχει από καιρό θέσει ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. ενώ καλεί τη χώρα μας να προχωρήσει στην «αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου»!! Απειλεί ο “διεθνής τρομοκράτης” με τα συνεχή “casus belli “,όπως δίκαια μπορεί να χαρακτηρίζεται όποιος υπονομεύει την διεθνή νομιμότατα και ασφάλεια ζητώντας την αναθεώρηση των συνθηκών (που μόνο ο πόλεμος ή απειλή πολέμου μπορεί να επιβάλει) . Η συμπεριφορά αυτή του Ερτογάν, θυμίζει ακριβώς την ιδία ρητορική και τα επεκτατικά οράματα του Χίτλερ που δεν περιορίζονταν µόνο στην αποκατάσταση της προπολεμικής εδαφικής έκτασης της Γερμανίας, αλλά περιλάμβαναν και την ένωση όλων των γερμανικών πληθυσμών σε ένα ενιαίο κράτος. Αυτή η Χώρα αμφισβητεί πλέον φανερά την διεθνή νομιμότητα, ασκεί προφανή ψυχολογική τρομοκρατία στην περιοχή και συμπεριφέρεται σαν “διεθνής τρομοκράτης”. Άλλωστε και το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι είχε επεκτατική εξωτερική πολιτική, με εδαφικές διεκδικήσεις στα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Αφρική καθώς και σε στρατηγικά σημεία της λεκάνης της Μεσογείου. Η «ιταλοποίηση» της Αδριατικής, η καθιέρωση του «Mare Nostrum» και η δημιουργία μιας «Ιταλικής Αυτοκρατορίας» μέχρι τον Ατλαντικό και τον Ινδικό ωκεανό, οριοθετούσαν την πολιτική του. Με καθαρά γεωγραφικά κριτήρια, άμεσοι στόχοι της Ρώμης ήταν η Γιουγκοσλαβία, η Αλβανία και η Ελλάδα.
Οι χώρες της περιοχής κάθονται όλες σε ηφαίστειο, και δεν ξέρουμε ποιον θα πλακώσει πρώτα η μεγάλη έκρηξη ,σε ποιον θα επιτεθεί η Τουρκία. Άλλωστε αν δεν μας καταλάβει το “σύνδρομο της Στοκχόλμης ” ,τότε δεν μπορεί να μην βλέπουμε ότι η μισή Κύπρος είναι υπό κατοχή της Τουρκίας και του Σουλτάνου και καθημερινά ο υβριδικός “πόλεμος” διεξάγεται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο !
Είναι προφανές πλέον πως η συμπεριφορά της Τουρκίας δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει πολύ πιο περιορισμένη ισχύ και τις ΗΠΑ. Η Τουρκία, δεν σέβεται τις διεθνείς συνθήκες, τα θεμελιώδη δικαιώματα και έχει καταστεί πιο σκληρή και πιο άτεγκτη . Κι αυτή η λογική της δεν αφορά μόνο τους «εξωτερικούς εχθρούς», αλλά και τους ίδιους τους πολίτες της χώρας της. Είναι περιφερειακή δύναμη και έχει διαδραματίσει ειδικούς ρόλους. Είναι επικίνδυνος αντίπαλος. Η στάση της Τουρκίας, είναι ότι όλες οι διαφορές λύνονται με το «δίκαιο» της ισχύος. Οι τουρκικές διεκδικήσεις σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο σε διάστημα 51 ετών, φανερώνουν την επικίνδυνη κλιμάκωση του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Για τους Έλληνες πατριώτες: Η ελευθερία, το φοβερό αυτό δώρο του Τόπου μας, καθορίζει την τωρινή και αιώνια πορεία μας, ας μείνουμε λοιπόν ενωμένοι και προσεκτικοί γιατί η κρίση φαίνεται να κλιμακώνεται επικίνδυνα και ελπίζω και εύχομαι η συμφωνία για τη Γάζα να αποτελέσει το έναυσμα για να ανοίξει ο δρόμος και για την δήθεν «ειρηνική» επίλυση των Ελληνοτουρκικών ζητημάτων. Τα ζητήματα είναι θέματα που αγγίζουν το αγωνιώδες ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;». Εμείς στην Ελλάδα έχουμε συνδέσει με τη Δύση και τις ΗΠΑ ένα μεγάλο μέρος της ασφάλειάς μας, χωρίς να μας προστατεύει απο την «απειλή» του γείτονα μας. Η ειρήνη δεν είναι δεδομένο γεγονός• είναι μια διαδρομή που πρέπει να κερδηθεί καθημερινά με πράξεις ουσίας. Όμως στις κρίσιμες στιγμές που έρχονται αναπόφευκτα νομίζω ότι πρέπει να δούμε το ζήτημα με ενότητα και αταλάντευτη αποφασιστικότητα.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης δίνει την απάντηση στις απορίες μας :
“Όχι! Δεν δέχομαι να γονατίσω.
Όχι! Με καρτερούν οι σύντροφοι στο συρματόπλεγμα
κι οι νεκροί στον Πενταδάκτυλο. Όχι!
Να πεθάνω ναι! Να γονατίσω όχι! “
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το Ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια και γιορτάζει αυτές τις μέρες , το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε η Ελλάς κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας. Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε “Έπος του 1940 ” που κάλυψε ένα ένδοξο μέρος της ελληνικής ιστορίας.
«διότι μόνοι ἐμεῖς, (οἱ Ἕλληνες) αντίθετα ἀπὸ τοὺς βαρβάρους,
δὲν μετροῦμε ποτὲ τὸ πλῆθος τοῦ ἐχθροῦ στὴν μάχη.»(Αἰσχύλος)
Σήμερα με τις συνθήκες που προαναφέρθηκαν και την Τουρκική απειλή επί θύραις, δεν υπάρχει σκέψη ελληνική που μην βλέπει το γεγονός αυτό σαν κάτι το απίστευτο, σαν κάτι που δεν το έκαμαν κοινοί άνθρωποι του σήμερα ,αλλά άνθρωποι που πήραν τ’ άρματα να πολεμήσουν Το 1940 είναι η μοναδική εθνική ώρα που ξέφυγε απ’ τα μέτρα και έφερε με ποταμούς αιμάτων και θυσιών την πολυπόθητη νίκη. Η λευτεριά δεν μας χαρίσθηκε, κερδήθηκε στα βουνά της Πίνδου και στα Οχυρά ,με τον αγώνα του Έλληνα . Αυτές είναι οι Θερμοπύλες που μας εμπιστεύτηκαν ΟΙ ήρωες του 1940.Παραθέτουμε τη Διαταγή του Ταγματάρχη Δημητρίου Κασλά, Διοικητή του 2ου Τάγματος του 5ου Συντάγματος, που υπερασπίστηκε το μαρτυρικό και ηρωικό Ύψωμα 731:
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρις εσχάτων. Ουδείς θα κινηθεί προς τα οπίσω. Ο εχθρός θα διέλθει εκ της τοποθεσίας μας, μόνον όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας».
Ο μέγας διανοητής Παναγιώτης Κονδύλης έγραψε : «Αλλά η ελληνική πλευρά πρέπει να κατανοήσει έμπρακτα, κι όχι μόνον λεκτικά, ότι η αξία μιας συμμαχίας για ένα της μέλος καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο, όσο αξίζεις εσύ γι’ αυτούς. Καμιά συμμαχία και καμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης.
«Τα “δίκαια” της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και “προγράμματα στήριξης»….
«Εμένα μου έρχεται στον νου η τετριμμένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: “όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται».
Αντώνης Αργυρός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 12/10/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA