Ερχονται καποιες μερες
μερες καυτες
που ψαχνεις να βρεις
συννεφο να ακουμπησεις.
Και ψαχνεις ενα φυλλο πρασινο
μια σκια με σχημα ανθρωπου.
Ο ουρανος εψηλωσε πολυ
η γη κοιτα πως χαμηλωνει
κι εσυ, εσυ πού να πιαστεις;
Τα χερια τ’ αδελφου σου τρεμουνε
του φιλου σου τα ματια
δυο πετρες γλυστερες
τριγυρισμενες με λειχηνες.
Ερχονται καποιες μερες
που χαραζεις το περιγραμμα σου
μες το φως μου
απο μια φτωχη υπερηφανεια.
Θα με αντεχετε τους λες.
Ειν΄ η φτωχη εκδικηση σου
για την ιδια σου την υπαρξη.
Ζολιω Λαδα-Βαρβαρεσου
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 11.9.2015