Θυμάμαι Γέροντα, κι αναπολώ, κι εκζητώ, κείνες τις υπέροχες ακολουθίες κατά τις οποίες αναγάλλιαζε η ψυχή κι ο νους, που βοηθούσες όλους ν’ ανέβουν ψηλά – μαζί Σου, «κρατώντας τους το χέρι απαλά» και την γαλήνια μορφή Σου να φαντάζει, ζωντανή μορφή Οσίου, κλεισμένη στο κάδρο της Ωραίας Πύλης.
Θυμάμαι Γέροντα και Πνευματικέ μου ,αδελφέ και συμαθητή στο ιδιο θρανίο στο ΓΥΜΝΆΣΙΟ Αρρενων ΑΡΓΟΣΤΟΛΊΟΥ, που γονατισμένος μέσα στην ευλαβική κι απόλυτη σιγή, να παρακαλάς στην ιερώτερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας: «Ἔτι προσφέρομέν σοι τήν λογικήν ταύτην καί ἀναίμακτον λατρείαν καί παρακαλοῦμεν σε καί δεόμεθα καί ἱκετεύομεν, κατάπεμψον τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά προκείμενα δῶρα ταῦτα», να παρακαλάς και να κλαίς για το «φοβερό» μυστήριο τονίζοντας μιά – μιά τις λέξεις.
Θυμάμαι Γέροντα , τα σύντομα πλήρη νοημάτων κηρύγματά Σου, όπου οι λόγοι περίσσευαν και τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια Σου, δίδασκαν, πιότερο δυνατά, πιότερο βαθειά, τους συμμετέχοντας και παρευρισκομένους. Και Συ, τόξερες καλά. Ένα δάκρυ μετάνοιας, γεμίζει το μεγαλύτερο «καλάθι».
Από τον ιερό Άθωνα κατέστης σεβάσμιος Γέρων, διδακτικός Πατήρ, Γεράσιμος Μοναχός, περίφημος, Αγιορείτης διάσημος, τέκνον του Θεού ηγαπημένο, θεόφιλος και φιλόθεος, θεοτοκοφιλής και φιλάγιος, φιλάδελφος και φιλότεκνος, φιλάρετος και φιλόκαλος, επισκοπος της Κεφαλληνίας και εκλήθη πλησίον του Δημιουργού πρίν σε αγγίζει της εξουσίας του επισκόπου ο βάσανος. Παρεμεινες ΚΑΛΟΓΕΡοσ ΌΠΩς ΠΆΝΤΑ ΉΘΕΛΕΣ.
Μας λειπεις.. αλλα δεν θα Σε ξεχασουμε.
Θα τον μνημονευουμε και θα τον εχουμε για παντα στην καρδια μας.
Καλο ταξιδι ,και καλη ανταμωση στους ουρανους.
Δέν μπορώ να ξεχάσω πώς στο κοιμητήρι του χωρίου μου,κρατώντας το χέρι μου κάθε Μ.Παρασκευή,μετον Επιτάφιο, ψάλαμε μαζύ πανω απ’ τον τάφο της μάνας μου ” Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου”
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 31.7.2015