Λοιπόν, ο/η γραμματέας Δημοσίων Εσόδων του υπουργείου Οικονομικών της χώρας φαίνεται να ελέγχεται από τις Βρυξέλες και όχι από τον εγχώριο υπουργό. Οι κωδικοί του λογισμικού, που χρησιμοποιεί, φαίνεται να φυλάσσονται στις Βρυξέλες και όχι στην Αθήνα. Ο διοικητής Τραπέζης Ελλάδος (εκείνος ο δημιουργικός λογιστής της εισόδου στο ευρώ, ορισθείς παρά την έντονη ένσταση της τότε αξ. αντιπολίτευσης) ελέγχεται από τον κεντρικό τραπεζίτη της Φραγκφούρτης. Ενίοτε συνομιλεί και με την εγχώρια κυβέρνηση. Η ΕΛΣΤΑΤ του μοιραίου κ. Γεωργίου λειτουργεί με έξωθεν υποδείξεις. Διά νόμου η προηγούμενη συγκυβέρνηση ήρε τις «εθνικές» επιφυλάξεις έναντι κατασχέσεων δημόσιας περιουσίας από τους δανειστές.
(Αλήθεια, με τόσους περιορισμούς και τόση ανετοιμότητα εναλλακτικών, ποιοι επέδειξαν τόση σπουδή για τις πρόωρες εκλογές του Ιανουαρίου; Πώς νόμισαν ότι «σέρνοντας τον Σαμαρά σε εκλογές» και χρησιμοποιώντας επαναστατική ρητορική -που πολλούς αδίκησε- ήταν αρκετό για την κατίσχυση στη διεθνή αρένα;).
Έναντι εξαιρετικών περιορισμών, αλλά και με επίγνωση των μικρών δυνατοτήτων της νεοφώτιστης κυβέρνησης, ο καθ. Βαρουφάκης τόλμησε, αυτούς τους μήνες, να αναζητήσει κάποιους βαθμούς ελευθερίας, σχεδιάζοντας λύσεις έναντι της προϊούσας χρηματοπιστωτικής ασφυξίας. (Το κύρος του καθ. Γκαλμπρέιθ, που συμμετείχε στην σχετική ομάδα εργασίας, το επιβεβαιώνει.) Αν δεν το έπραττε αυτό ο τ. υπουργός, θα ήταν προς ψόγον. Αναλαμβάνοντας το πιο δυσφημισμένο υπουργείο Οικονομικών του κόσμου (ο «Τιτανικός»), απευθύνθηκε σε πολιτικούς, νομικούς και δημοσιογράφους ως οικονομολόγος. Διαθέτοντας δε διεθνές ακροατήριο, επικουρούμενος από κορυφαίους στοχαστές, μπόρεσε να θέσει υψηλά στην διεθνή ατζέντα το ελληνικό ζήτημα. (Μόδα των οικονομολόγων των 8.30 η ακύρωση των Nobel Οικονομίας!)
Ο καθ. Βαρουφάκης έγινε εσχάτως ο κοινός διακομματικός στόχος (στελεχών του κυβερνώντος κόμματος περιλαμβανομένων σ’ αυτήν τη διακομματικότητα). Επαύθη και αφέθη ανυπεράσπιστος να λοιδορείται. Ανακριτική επιτροπή στην Βουλή τού ετοιμάζουν τώρα, πρώτον, για απώλεια εσόδων οι απωλέσαντες 40% του ΑΕΠ, δεύτερον, για παραβίαση απορρήτου οι παραχωρήσαντες το απόρρητο σε ξένες αρχές και, τρίτον, για εσχάτη προδοσία οι υπογράψαντες την άρση της «εθνικής ασυλίας».
Για τους επικριτές των προταθέντων εργαλείων ρευστότητας ως Plan B: Αλήθεια, η κριτική έναντι του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, που καθημερινά επινοεί -με έναν μικρό υπολογιστή σε κάποιο αθέατο γραφείο της Νέας Υόρκης- καινούργια κερδοσκοπικά εργαλεία (δηλαδή καινούργιο πληθωριστικό χρήμα), πότε ασκήθηκε; Η κριτική έναντι του διεθνούς πολιτικού συστήματος μεταφοράς εξουσίας σε μη δημοκρατικά όργανα πότε ασκήθηκε; Πόση ενέργεια χρειάστηκε για να στηθεί στο απόσπασμα ο υπουργός που σχεδίασε ένα εναλλακτικό σχέδιο (βεβαίως ατελές) για δημιουργία ρευστότητας και πληρωμών ανεξαρτήτως νομίσματος; Πόσοι, τέλος, παρατήρησαν, όχι τo «χακάρισμα», αλλά τους πραγματικούς υπευθύνους που κάνουν έναν Έλληνα υπουργό να δρα με όρους «χακαρίσματος» μέσα στο ίδιο του το υπουργείο – και έναντι ξένων αρχών που ελέγχουν βεβαίως το σχετικό λογισμικό και τα προσωπικά μας δεδομένα;
Κώστας Βέργος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 29.7.2015