δραστηριότητές του και που αποτελεί τον σύνδεσμο μεταξύ αυτού και της τοπικής κοινωνίας. Τους χαιρετισμούς έκλεισε ο κ. Γεράσιμος Μπάλλας, μέλος του Δ.Σ., εκ μέρους του Ιδρύματος και του Αντιπροέδρου του κ. Παναγιώτη Μπαζίγου.
Για την αείμνηστη ιδρύτρια του Μουσείου μίλησε η δρ. Δώρα Ζαφειράτου, Προϊσταμένη των ΓΑΚ – Αρχείων Κεφαλληνίας. Παρουσίασε συμπυκνωμένα και με τρόπο μεστό, με παράλληλη προβολή οπτικού υλικού, τη ζωή και το έργο της Ελένης Κοσμετάτου. Η καθηγήτρια και Κοσμήτωρ της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Παν. Πελοποννήσου κ. Ευρυδίκη Αντζουλάτου-Ρετσίλα μίλησε για το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο, για την πορεία του στον χρόνο, για τις πρωτοπόρες δράσεις του σε ελλαδικό επίπεδο. Για το μέλλον του Μουσείου μέσω χρήσης σύγχρονων τεχνολογιών έκανε η πληροφορικός και συνεργάτης του Μουσείου κ. Κατερίνα Μαραβέγια. Παρουσίασε τρισδιάστατο εκπαιδευτικό παιγνίδι -από ανάπτυξη φωτογραφιών της συλλογής του Μουσείου-, μέσω του οποίου (ενν. παιγνίδι), με εύληπτο τρόπο, παρέχεται η γνώση του προσεισμικού Αργοστολίου
Μετά το πέρας των ομιλιών σειρά είχαν αναμνήσεις και μαρτυρίες παλαιών συνεργατών της. Η κ. Μαριλύ Σολομού απεκάλεσε το ζεύγος Κοσμετάτου «καλούς αγγέλους της Κεφαλλονιάς». Μίλησε για την αγάπη τους για τον τόπο, για το πείσμα τους στην πραγμάτωση των εκπολιτιστικών και κοινωνικών σκοπών τους. Αναφέρθηκε στη βοήθεια που προσέφεραν και στον τομέα του τουρισμού, καθώς επίσης και στην συμβολή τής σιόρας Ελένης για κάλεσμα του αρχαιολόγου κ. Κολώνα για να προβεί στην ανασκαφή του τύμβου στα Τζαννάτα.
Η κ. Ρένα Καζιάνη αναφέρθηκε στην «αρχόντισσα» που, αν και αντιμετώπισε τόσες αντιξοότητες, ίδρυσε και στήριξε με κάθε τρόπο το Παιδικό Νοσοκομείο. Λειτούργησε μαγειρεία, γαλακτοκομείο, βοηθούσε τις άγαμες μητέρες παρά τα πικρόχολα σχόλια των καθωσπρεπικών τής τότε εποχής. Επίσης τόνισε την πολύμορφη παροχή αρωγής τής ιδρύτριας στους αδύναμους κατά την περίοδο των σεισμών του 1953. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η πρόταση την οποία έκανε η κ. Καζιάνη για οδονυμικό στη μνήμη τής Ελένης και του Μαρίνου Κοσμετάτου, πρόταση που έχει γίνει επανειλημμένως στις Δημοτικές Αρχές και η οποία δεν έχει ευδοκιμήσει μέχρι σήμερα.
Η κ. Στάμω Σκλαβουνάκη μίλησε για την μακρά πορεία που είχε με την σιόρα Ελένη, πορεία που ξεκίνησε από τα εφηβικά της χρόνια κι έφθασε μέχρι το έτος θανάτου τής ιδρύτριας. Αναφέρθηκε στις μοναδικές στον κόσμο Κεφαλλονίτικες δαντέλες με νήμα αγαύης και στο πάθος της σιόρας Ελένης για την κεντητική και την χειροτεχνία. Εξέφρασε τους φόβους της ότι η τέχνη αυτή δεν είναι γνωστή στους νεώτερους κι ευχήθηκε τον Σεπτέμβριο 2015 μαζί με τον εκπαιδευτικό κ. Γ. Γαλανό να κάνουν σεμινάριο στους δασκάλους για το εξαίρετο αυτό είδος που σώθηκε χάρη στο αμέριστο ενδιαφέρον και την αγάπη της Ελένης Κοσμετάτου. «Μαζί ανακαλύπταμε την ιστορία των πραγμάτων» τόνισε, φράση την οποία ανέφερε στη συνέχεια και η κ. Θεοτοκούλα Μουλίνου που εκπροσωπούσε όλες τις εργαζόμενες στο Μουσείο, τη Νίνα, την Κατερίνα, την Ελένη. «Απλά, σεμνά και αθόρυβα δούλευε μαζί μας. Η δουλειά ήταν μάθημα για εμάς. Κάθε μέρα ερχόταν με ένα καλάθι γεμάτο έγγραφα, κλωστές, βελόνες, κεντήματα. Μου είχε πει πως όταν θα φύγει για το υπερπέραν θα με παρακολουθεί. Θα μου δίνει σήμα και θα διορθώνει τα λάθη μου».
Η ψυχή της, είναι βέβαιο πως κατοικοεδρεύει σε κάποια μεριά του Μουσείου. Ίσως στο πιάνο, ίσως στα αγροτικά αντικείμενα, ίσως στο πορσελάνινο επιτάφιο στεφάνι που τόσο θαύμαζε για τη φινέτσα και τους χρωματικούς συνδυασμούς του.
Ευρυδίκη Λειβαδά