Βάθυνε αντί να αμβλύνει τις διαφορές μεταξύ εθνικών οικονομιών και περιφερειών της Ευρώπης.
Μια νομισματική Ένωση, η πορεία της οποίας εξαρτάται και καθορίζεται από αμφισβητούμενου κύρους, και ανεξαρτησίας, ξένους οίκους αξιολόγησης δεν μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα των λαών της.
Μια ΕΕ που υφίσταται 1 τρις euro φοροδιαφυγή ετησίως, από τα πολυεθνικά της μεγαθήρια και βυθίζει στην απόγνωση τη νέα γενιά της, είναι καταδικασμένη να αποτύχει στην αναμέτρηση της με τις αναδυόμενες γιγάντιες οικονομικές δυνάμεις της Ασίας ,τις πρώην αποικίες της.
Η εντεινόμενη έλλειψη εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων στα Εθνικά Κοινοβούλια είναι ουσιαστικά κρίση αντιπροσώπευσης και συμμετοχής. Η μερική ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν υποκαθιστά την πανευρωπαϊκή κρίση και έλλειψη εμπιστοσύνης στα Ενικά Κοινοβούλια, την κρίση του θεσμού του κόμματος, την κρίση κατάρρευσης της συμμετοχής, και της εμπιστοσύνης στο θεσμό του κόμματος. Δεν αντιμετωπίζει την παρακμή της δημοκρατίας, την άνοδο του ευρω-σκεπτικισμού και της εξτρεμιστικής δεξιάς. Δεν αντιμετωπίζει την ματαίωση των ελπίδων των ευρωπαίων από το εγχείρημα και το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η περιορισμένη εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών στους βασικούς Ευρωπαϊκούς θεσμούς, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, την Commission αλλά και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα,( όπως τεκμηριώνει το Ευρωβαρόμετρο) αποτελούν εκφράσεις της εντεινόμενης αποξένωσης των ευρωπαίων από τους βασικότερους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αποτυπώνει την αποτυχία αυτών των θεσμών αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που χειρίζονται τις τύχες της Ευρώπης της κοινωνίας, της οικονομίας, του πολιτισμού της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποφέρει από κρίση γεωγραφικής ταυτότητας και γεωπολιτικής στρατηγικής. Αντί της Ευρώπης από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια που θα διασφάλιζε ισότιμη σχέση με τις ΗΠΑ και την ΚΙΝΑ ζούμε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, συρόμενη σε σύγκρουση με την Ρωσία. Ζούμε μια Ευρώπη που προσπαθεί να ενσωματώσει την Ουκρανία και την Γεωργία και να αποξενώσει την Ρωσία. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση εχθρική προς την μεγαλύτερη, γεωγραφικά, χώρα της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και του Κόσμου αποτελεί παραλογισμό.
Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που αποκλείει από τα πολιτιστικά της σύνορα, την παράδοση ενός Ντοστογιέφσκι, ενός Τολστόι , ενός Πούσκιν, είναι ανάπηρος Ευρώπη.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες πώς να διαμορφωθεί Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική;
Αντί μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που προωθεί έναν ενδοευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας που θα ελαχιστοποιεί το χάσμα βορά νότου, μια Ευρώπη που να προάγει την περιφερειακή συνεργασία και συνοχή, την εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της, ζούμε μια Ευρώπη διεύρυνσης του χάσματος βορά νότου, μια Ευρώπης που υπηρέτησε την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ανέχεται -ενθαρρύνει αλυτρωτισμούς τύπου Σκοπίων, αποδέχεται αδιαμαρτύρητα παραβιάσεις των συνόρων μελών της, από υποψήφια μέλη της.
Ζούμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν αναλαμβάνει όχι την στρατιωτική ,αλλά ούτε καν την πολιτική υπεράσπιση των συνόρων των μελών της
Αντί μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που να προωθεί την Ευρω-Μεσογειακή Συνεργασία, ζούμε μια Ευρώπη συνεχιστή των Σταυροφοριών, και της αποικιοκρατίας, στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική, που πολέμησε και πολεμάει την Εθνική, την Οικονομική και πολιτισμική αυτονομία, την ανεξαρτησία, του Αραβικού και Μουσουλμανικού κόσμου. Μια Ευρώπη που εξωθεί τα θύματα της στην απόγνωση και την βαρβαρότητα για να δικαιολογεί την διαιώνιση της παρέμβασης της στο όνομα της επικινδυνότητας των θυμάτων της.
Η Ευρωπαϊκή κρίση πολιτισμικής ταυτότητας και πολιτισμικής στρατηγικής.
Η Ευρώπη του σήμερα υποκριτικά Χριστιανική, υποκριτικά δημοκρατική, υποκριτικά ανθρωπιστική
βαδίζει χωρίς κανένα κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό όραμα, πλήρως αποκομμένη από τις υποτιθέμενες πολιτισμικές της ρίζες αλλά και τους λαούς της.
Στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το κέντρο βάρος, για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης και την ιεράρχηση αξιών και αναγκών, δεν είναι πια ούτε το Κοινοβούλιο, ούτε ο Καθεδρικός Ναός, δεν είναι ούτε οι ακαδημίες επιστημών, ούτε οι σχολές καλών τεχνών Είναι το χειραγωγούμενο Χρηματιστήριο, τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ, και το ανεξέλεγκτο τραπεζικό ολιγοπώλιο. Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό, και καταργημένο το κράτος πρόνοιας βρίσκονται παραδομένες στην φτώχεια, την ανεργία, την εγκληματικότητα, τον συνεχώς ανερχόμενο ρατσισμό. . Η Ευρωπαϊκή νεολαία αναζητάει μαζικά καταφύγιο διέξοδο στους παραδείσους των ναρκωτικών, στον Νόμο και την Τάξη των Νέο Ναζί.
Όταν οι τράπεζες τροφίμων για τους αστέγους και τους φτωχούς πολλαπλασιάζονται, όπως και οι πολυεκατομμυριούχοι στα κράτη μέλη της Ε.Ε. Οταν τα γκέτο των αποκλήρων στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις ,αποτελούν, τον επίσημα γνωστό ως, ΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΟΣΜΟ, στην καρδιά του ανεπτυγμένου.. Τότε αυτή η Ευρώπη δεν είναι ούτε Χριστιανική, ουτε δημοκρατική.
Όταν οι Ευρωπαϊκοί Τραπεζικοί κολοσσοί χρησιμοποιούνται ως παγκοσμίου κλίμακας κλεπταποδόχοι της φοροδιαφυγής και ως μηχανές ξεπλύματος χρήματος από εμπόριο ναρκωτικών, όπλων γυναικών, κλπ, κλπ, τότε δεν υπάρχει Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα Τότε αυτή η Ευρώπη είναι άντρο θεσμοθετημένης και προστατευόμενης ανομίας.
Στις ενδοευρωπαικές σχέσεις αντί της επιδίωξης ενότητας και αρμονίας κυριαρχεί η πρακτική της οικονομικής βίας, ο αγώνας της επικυριαρχίας του ισχυρού
Σε μια τέτοια Ευρώπη η όποια Τραπεζική Ένωση ασφαλώς δεν έρχεται να υπηρετήσει την αναγέννηση της οικονομικής δημοκρατίας, όπως και συζητούμενη Ένωση των Εκκλησιών δεν έρχεται να αναγεννήσει την Πίστη και την ενορία στην ζωή των Ευρωπαίων πολιτών.
Ούτε με την Ελλάδα των Δελφών, ούτε με την Ιερουσαλήμ του Ιησού έχει σχέση αυτή η Ευρώπη.
Ούτε με την Αναγέννηση ούτε με την Μεταρρύθμιση, έχει σχέση αυτή η Ευρώπη. Δεν έχει καμία σχέση με τις ελπίδες των λαών της μετά τον Α και μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο.
Τραγικό δείγματα της Ευρωπαϊκής παρακμής η αδυναμία των Ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, να εντάξουν δημιουργικά τα εκατομμύρια των δεύτερης γενιάς μεταναστών. Να εμπνεύσουν έστω σεβασμό στα κυρίαρχο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό μοντέλο οργάνωσης της Ευρωπαϊκής ζωής.
Η αναζήτηση πολιτισμικού καταφυγίου της δεύτερης γενιάς μεταναστών στις πολιτιστικές εστίες που εγκατέλειψαν οι γονείς τους βαρύνει την Ευρώπη και όχι την δεύτερη γενιά μεταναστών.
Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί απειλή για τους λαούς της. Αυτή η Ένωση πρέπει να αλλάξει ριζικά .
Η περίπτωση του Ροζέ Γκαρωντύ, ( 1913-2012), του μεγάλου Γάλου φιλόσοφου και διανοούμενου του Κομουνιστικού Κόμματος Γαλλίας που πέθανε ως Ισλαμιστής Μυστικιστής αποδεικνύει τα τραγικά αδιέξοδα της Ευρωπαϊκής διανόησης και της Ευρωπαϊκής πολιτικής. Αποδεικνύει την πνευματική και πολιτισμική ερημοποίηση της Ευρώπης. Όταν η Ευρωπαϊκή διανόηση χάνει τον Γκαρωντύ, πως η Ευρωπαϊκή κοινωνία και οικονομία να εντάξει, να κερδίσει τους απελπισμένους Μαροκινούς δεύτερης γενιάς και πώς να πείσει τα παιδιά της να ελπίζουν;
Όταν στην καρδιά μιας τέτοιας κρίσης ζούμε φαινόμενα ενδο -χριστιανικού προσηλυτισμού, και εργαλειακής χρησιμοποίησης της πίστης και της εκκλησίας σε αιματηρές γεωπολιτικές συγκρούσεις, όπως στην Ουκρανία, όταν οπλίζουμε και χρηματοδοτούμε φανατικούς Ισλαμιστές κάποτε ως άμυνα, της Δύσης εναντίον της προελαύνουσας Σοβιετικής Ένωσης κάποτε ως εργαλεία για την μετατροπή του Ισλαμικού κόσμου σε ακίνδυνο και ελεγχόμενο χάος Τότε οι Γκαρωντί θα πολλαπλασιάζονται, τότε η ΠΟΛΗ δεν θα έχει υπερασπιστές ούτε εντός ούτε εκτός των τειχών. Αυτός ο κόσμος αποτελεί απειλεί απειλή για εμάς και τα παιδιά μας, είναι ο κόσμος δημιουργός του παγκοσμίου χρέους, της χρεοκρατίας της τραπεζοκρατίας. Ο Υβριστικός αυτός κόσμος οδηγείται στην καταστροφή του. Δεν εκσυγχρονίζεται δεν εξορθολογίζεται.
Η ανάγκη για μια ΝΕΑ Ευρωπαϊκή Αναγέννηση, για μια ΝΕΑ Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση είναι αναμφισβήτητη. Η νέα Ευρώπη, που χρειάζονται οι λαοί της και ο κόσμος δεν μπορεί να είναι καρπός ενός άνομου, ανεξέλικτου τραπεζικού Ιερατείου. Ο αγώνας δεν θα είναι ούτε εύκολος ούτε σύντομος θα είναι όμως νικηφόρος γιατί όπως λέει ο Σικελιανός //Εδώ σηκώνεται όλη η γη με τους αποθαμένους και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατο της//
Χρέος κάθε Ευρωπαίου πολίτη, ο αγώνας για την Ριζική αναγέννηση της Ευρώπης.
Χρέος δικό μας, ο αγώνας για τη δικά μας πολιτισμική αναγέννηση. Αυτός ο αγώνας αποτελεί και μέσο, και διαδικασία και προϋπόθεση για την κοινωνικοοικονομική μας ανασυγκρότηση αλλά και αποφασιστική συμμετοχή μας στις Ευρωπαϊκές εξελίξεις.
Γιώργος Σκλαβούνος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 11.2.2015