Και ήρθαν και πάλι εκλογές
όπου πας, όλοι γι’ αυτές μιλούν,
παρέες κουβεντιάζουν, συμφωνούν και διαφωνούν.
Να πείσουν για τα πιστεύω τους όλοι προσπαθούν.
Ψήφοι, υποσχέσεις και θα….δουν
τάζουν και φωνούν.
Σε όλες τις πλατείες και εκδηλώσεις
πάσης φύσεως, όπου βρουν!
Ας αφήσουμε όμως, τους ποιητές – δημιουργούς να μας μιλήσουν για την πολιτική. Από παλιά οι ποιητές έγραφαν με καυστικό τρόπο, όπως θα δούμε, για την πολιτική του τόπου. Και όμως, αν τα διαβάσεις, νομίζεις ότι γράφτηκαν για το σήμερα. Είναι πάντα επίκαιρα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με το υπέροχο ποίημα του Ανδρέα Λασκαράτου «Το πολιτικό μεθύσι» που μέσα από αυτό βλέπουμε το πάθος και τη μανία των πολιτικών για την εξουσία, πως βλέπουν την πατρίδα και το Έθνος σαν δύναμη δόξας.
Θέλω να ‘χω κι εξουσία, πέτε τήνε και μανία,
μα γι’ αυτήνε ξεψυχώ θέλω να κυριαρχώ.
Τι τη θέλω τη ζωή αν δεν έχω επιρροή;
Τι την θέλω την Πατρίδα, χωρίς εξουσίας ελπίδα;
Να με δει εξουσιαστή η Πατρίδα, και ας χαθεί.
Λυτρωτή της να με κράξει, και, στο Διάολο, ας βουλιάξει.
Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει.
Ακολουθούν στίχοι από ένα ποίημα του Γεώργιου Σουρή, «Αρχηγοί», που σατιρίζει τους αρχηγούς και τα κόμματα. Όταν πρόκειται για αξίωμα και εξουσία κανείς δεν χάνει ευκαιρία, ακόμη και αν υπάρχει έστω και μια έλλειψη, μετά μας περισσεύουν.
Μας λείπει ένας αρχηγός?…πενήντα ξεφυτρόνουν,
Το ένα κόμμα χάνεται?… θα έβγουν άλλα δέκα.
Όλοι για το αξίωμα του αρχηγού μαλλόνουν,
Κι ίσως αργότερα μας βγη ς τη μέση και γυναίκα.
Αλλά κι εγώ ο αφανής των Αθηνών πολίτης
Ελπίζω πώς καμμιά φορά θα γίνω Κυβερνήτης.
Επίσης, ένας κεφαλλονίτης λόγιος- ποιητής ο Μιλτιάδης
Αννίνος –Καβαλιεράτος, σε ποιητικό του επίγραμμα απευθύνεται εις τους βουλευτές, που οι πράξεις τους για να πάρουν την εξουσία μοιάζει με καρναβαλική μασκαράτα.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ
Όλοι του Κομητάτου οι παράδες
Έπρεπε να δοθούν στους Βουλευτάδες
Γιατί η φετεινή τους μασκαράδα
Δεν έγινε ακόμη στην Ελλάδα.
Πέρα από τους πολιτευτές –υποψήφιους βουλευτές, θα πρέπει να σχολιάσουμε και την ευρύτερη ανθρώπινη σκέψη, που κατά την περίοδο των εκλογών παλινδρομεί, σκέφτεται άλογα, επί το πλείστων όμως, θέλει να υπηρετήσει το συμφέρον της. Με δυνατούς ποιητικούς στίχους ο Μικελάκης Άβλιχος αναφέρεται πώς σκέφτεται ο πολύς κόσμος, σχολιάζοντας μέσα από μια παρομοίωση τις σκέψεις που πλανώνται, χωρίς να βασίζονται στη λογική και τη σωστή κρίση.
ΠΩΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Ας μην κατηγορή κανείς κανένα
Γιατ’ είμαστ’ όλοι μας λογής ζυμάρι.
Αισθήματα είναι λόγια τορνεμένα,
νερά κοπανισμένα στο μουρτάρι.
Δεν κάνουν διαφορές ανάμεσα μας
Κι όλ’ έχομε το πρόσωπο απ’ εμπρός μας.
Κλείνοντας, τελειώνουμε με ένα ακόμα ποίημα του ίδιου ποιητή που μας ενημερώνει ότι υπάρχει και «Η λαοπλανεία», η οποία είναι όργανο και μέθοδο των πολιτικών για να πετύχουν τον στόχο τους. Αν και ο ποιητής μιλάει για την δύναμη του μύθου και συγχρόνως για την αξία του, θέλει πλαγίως να δείξει και τα λόγια – μύθους των πολιτικών, όπου οι υποσχέσεις τους περνούν σε μυθολογικό επίπεδο και μειώνουν τις πράξεις τους, όπου θα έπρεπε να είναι υλοποιήσιμες.
Πολλές φορές αγροίκησα ανθρώπους να μου πούνε
Πως ο καιρός επέραε του μύθωνε και πάει.
Στο μύθο φανταστήκανε ένα συρμό να ιδούνε
Που ζη τυχαίως, κ. ύστερα με τον καιρό περνάει.
Όχι, όχι, ο μύθος δεν είναι όπως συρμός διαβάτης
Ο μύθος είναι γιατρικό μεγάλο, που ευρήκε
Για της ψυχής την τύφλωσι, για τα πικρά δεινά της
Ο Φρύγιος. Κ’ ευγνώμονες τους φρόνιμους αφήκε.
Θα ζη ο μύθος όσο ζουν οι αρρώστιες στην ψυχή μας
Όσο η πανούκλα της καρδιάς τον Κόσμο θα μολύνη
Όσο ψοφούν κροκόδειλοι στο Νείλο της ζωής μας
Ο μύθος ωσάν γιατρικό στον κόσμο θε να μείνη.
Γιατρός δεν είμαι των ψυχών, αλλά στην Ιστορία
Ένα συμβάν απάντησα όπου μπορεί να δείξει
Τα ‘νδύματα που ντύνεται η αισχρή υποκρισία
Και σε πολλούς που ντύνεται η αισχρή υποκρισία
Και σε πολλούς του λογικού τα μάτια να ανοίξη.
Εγώ για μύθο τη χρυσή αν δίνω ιστορία
Θέλω με τούτο να σας πω παραβολή πως κάνω
Αφίνω το προμύθιο. Το μύθο τώρα πιάνω.
ΜΑΡΙΑ Α. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 19/5/2023 #ODUSSEIA #ODYSSEIA
