Nessun Dorma*

Όλοι τους βιοπαλαιστές της ελληνικής belle epoque που πλέον μετατέθηκαν σε άλλη κοινωνική συνομοταξία: απολυμένοι, νεόπτωχοι, δανειόπληκτοι, νέοι άστεγοι. Ήταν όλοι εκεί στον καινούριο τους μικρόκοσμο. Βίωναν ένα σύγχρονο καθαρτήριο  με άδειο βλέμμα, παγωμένο χαμόγελο και μια παραίτηση στην ανάσα.

Μοναδικά τους υπάρχοντα μια βαλίτσα με μερικές αλλαξιές κι ένα σακ βουαγιάζ με μερικά  σουβενίρ της οικονομικής κρίσης. Ένα βιβλιάριο ασθενείας που έληξε, μια δεσμίδα με απλήρωτους λογαριασμούς, ειδοποιήσεις από την Εφορία κι ένα κινητό τηλέφωνο που ανοίγει μόνο το βράδυ. Όταν τα τηλεφωνικά κέντρα των εισπρακτικών εταιριών κατεβάζουν πια τους διακόπτες των λευκών φωτιστικών κι απομένει μόνο η ηχώ από τις απειλές προς τους ασυνεπείς δανειολήπτες να στοιχειώνει το χώρο.

Για λίγη ώρα ακόμη, μέχρι τα μεσάνυχτα, ο Γιάννης, η Βαγγελιώ, ο Ανδρέας και η Ρίτσα θάναι εκεί στο απέριττο σαλόνι του υπνωτηρίου των αστέγων. Παρέα με θρυμματισμένα όνειρα. Γκρεμισμένες καριέρες. Σκουριασμένες ελπίδες. Ακρωτηριασμένους στόχους ζωής.

Έπειτα, θα επιστρέψουν στο μικρό φιλόξενο κρεβάτι τους για να περάσουν μια ακόμη από εκείνες τις μακρές νύχτες της κρίσης. Οι έγνοιες θα φορέσουν τα ξυλοπόδαρά τους και θα βηματίσουν πελώριες απάνω τους, όπως έγραψε ο Κώστας Μόντης. Πολλοί από τους φιλοξενούμενους του υπνωτηρίου, δε θα κοιμηθούν. Θα στριφογυρίζουν μέχρι το πρωί αντιμετωπίζοντας τους αποκρουστικούς εφιάλτες της ύφεσης: την ανεργία, τη δυσπραγία, τη φτώχεια, την ακρίβεια.

Κι εμείς; η μεγαλόσχημη «κοινωνία των πολιτών»; Μέχρι τη στιγμή που οι συνάνθρωποι μας, ο Γιάννης, η Βαγγελιώ, ο Ανδρέας και η Ρίτσα θα καταφέρουν να κοιμούνται κι εκείνοι γαλήνια τη νύχτα … ας μην κοιμηθεί κανείς!

*Nessun Dorma = ας μην κοιμηθεί κανείς

Θεόδωρος Κουτρούκης

Πανεπιστημιακός

Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 16.9.2014