Σύμφωνα με τη LeMonde, ο δυτικός Τύπος έχει συντονιστεί στην επομένη του δεύτερου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. «Η λέξη που συνοψίζει το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών είναι το “ουφ”», γράφει η Die Welt, μία από τις τρεις μεγαλύτερες ημερήσιες εφημερίδες στη Γερμανία, τον κορυφαίο εταίρο της Γαλλίας στην Ευρώπη. Ο Εμμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την Κυριακή 24 Απριλίου, με 58,54% των ψήφων έναντι της ακροδεξιάς υποψήφιας Μαρίν Λεπέν (41,46%). Ένα αποτέλεσμα που αφήνει σίγουρα «ανακουφισμένα, αλλά όχι ευχαριστημένα» τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, αναφέρει το Rhine Der Spiegel.
Η νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία αποδεικνύεται «καθοριστική», σημειώνουν αρκετοί τίτλοι του ξένου Τύπου. Πολλοί γράφουν ότι η εκλογή της Μαρίν Λεπέν –«μιας υποψήφιας εχθρικής προς το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση [ΕΕ], τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις θεμελιώδεις αξίες της Γαλλίας», σύμφωνα με τους New York Times– θα άναβε φωτιές ακόμα και πέρα από τα γαλλικά σύνορα.
Η νίκη του απερχόμενου προέδρου προσφέρει συνέχεια στη Γαλλία, καθώς και άλλα πέντε χρόνια πολιτικής σταθερότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση των είκοσι επτά, που κλονίζεται από την άνοδο του λαϊκισμού, το Brexit του 2016, τις μεταναστευτικές κρίσεις και τον πόλεμο στην Ουκρανία, που έχει ήδη διαρκέσει πάνω από δύο μήνες, εκτιμά η Washington Post.
«Ακούσαμε τους συμμάχους της Γαλλίας στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ να αναπνέουν με ανακούφιση μετά τη νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν», γράφουν επίσης οι Financial Times, για τους οποίους η επανεκλογή του αρχηγού του γαλλικού κράτους εγγυάται, για τα επόμενα πέντε χρόνια, «το καθεστώς της Γαλλίας ως πυλώνα της ΕΕ και σημαντικό παράγοντα συμβολής στην υποστήριξη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία έναντι της Ρωσίας».
«Αν είχε κερδίσει η Λεπέν, θα ήταν η πιο ηχηρή νίκη του Πούτιν, χωρίς να χρειαστεί να χυθεί αίμα. Η ΕΕ θα εκμηδενιζόταν, η Γερμανία θα στερούνταν τον κύριο εταίρο της και τα πυρηνικά όπλα θα βρίσκονταν στα χέρια ενός εθνικιστή υπέρ του Πούτιν», αναφέρει το Der Spiegel.
Το γερμανικό περιοδικό υπενθυμίζει, επίσης, τους δεσμούς της ακροδεξιάς υποψήφιας και του κόμματός της με τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν. «Η Ευρώπη έχει πλέον έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη στο πρόσωπο του Μακρόν», συνεχίζει το Spiegel, προσχωρώντας στην ανάλυση της Washington Post για την ισορροπία δυνάμεων εντός της ΕΕ.
Γαλλία: Η νίκη έχει πικρή γεύση για τον Μακρόν
Ο ξένος Τύπος υπογραμμίζει, ακόμη, τον «ιστορικό» χαρακτήρα αυτών των εκλογών που έχει ως αποτέλεσμα ότι, για πρώτη φορά υπό την Πέμπτη Δημοκρατία, ο απερχόμενος πρόεδρος «επανεκλέγεται για δεύτερη προεδρική θητεία (…), χωρίς να βιώσει την ανάγκη συγκατοίκησης», σημειώνει η Le Temps.
Σύμφωνα με την ελβετική εφημερίδα, «ο σημερινός ένοικος των Ηλυσίων δεν μπορεί, ωστόσο, να είναι ικανοποιημένος με το εξαιρετικό ποσοστό του 58% χωρίς να βλέπει τη χώρα όπως είναι: Πιο πολωμένη από ποτέ». Γιατί η νίκη έχει «πικρή γεύση», όπως λέει η εφημερίδα των Βρυξελλών Le Soir και είναι επίσης ένα «είδος ήττας». Για τον ξένο Τύπο, από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές προκύπτει η εικόνα μιας βαθιά διχασμένης χώρας, που χαρακτηρίζεται από μια αποχή ρεκόρ από το 1969 και από το καλύτερο αποτέλεσμα της ακροδεξιάς σε γαλλικές προεδρικές εκλογές, υπογραμμίζει η Washington Post.
Αυτό το ποσοστό, σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα El Pais, δεν δίνει «κανένα λόγο για χαρά» και πρέπει να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση. «Η πλειοψηφία στον δεύτερο γύρο δεν σημαίνει ψήφο υποστήριξης του Εμμανουέλ Μακρόν και του προγράμματός του, αλλά κυρίως απόρριψη της ακροδεξιάς», θεωρεί η μεγάλη εφημερίδα της Μαδρίτης στο άρθρο της ημέρας, που ζητά « επανένωση μιας διαλυμένης Γαλλίας».
«Τα επόμενα πέντε χρόνια, [ο Εμμανουέλ Μακρόν] θα ηγηθεί μιας χώρας στην οποία σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι υποστηρίζουν μια πολιτική που θα οδηγούσε τη Γαλλία να αποχωρήσει από την ΕΕ και θα τροποποιούσε το Σύνταγμα με δημοψήφισμα για να κάνει διακρίσεις μεταξύ Γάλλων εκ γενετής και αλλοδαπών. Σημειώνεται, ακόμη, ότι οι ψήφοι διαμαρτυρίας κατά του συστήματος, αν λάβουμε υπόψη και τις ψήφους της λαϊκιστικής αριστεράς, ξεπερνούν κατά πολύ το 50%».
Για το BBC, αυτή η άνοδος των δύο «ακραίων», αριστερών και δεξιών, είναι το αποτέλεσμα της ανασύνθεσης του πολιτικού τοπίου που επιθυμεί ο Εμμανουέλ Μακρόν. Πριν από πέντε χρόνια, η νίκη του προκάλεσε την κατάρρευση των δύο ιστορικών κομμάτων που δόμησαν τη γαλλική πολιτική γύρω από δύο ρεύματα: τη σοσιαλιστική αριστερά και τη ρεπουμπλικανική δεξιά. Οι ψηφοφόροι που στρέφονται στα άκρα σήμερα «το κάνουν γιατί -λόγω της επιτυχίας της επανάστασης Μακρόν- δεν έχουν πού να πάνε αν θέλουν να του αντιταχθούν», σημειώνει το BBC.
«Αποφύγετε τη ρώσικη ρουλέτα με το μέλλον της Ευρώπης»
Στο άμεσο μέλλον, αυτός ο βαθύς πολιτικός διχασμός αφήνει μια αβεβαιότητα σχετικά με την έναρξη της θητείας και τις επόμενες γαλλικές εκλογές, δηλαδή τις βουλευτικές που θα διεξαχθούν στις 12 και 19 Ιουνίου. Η Le Temps προβλέπει έτσι ότι η Γαλλία θα γίνει ξανά γρήγορα «ένα πεδίο πολιτικής μάχης».
«Τα όνειρα του 2017 για ριζική αλλαγή έχουν αντικατασταθεί από φόβους για πολιτική αντιπαράθεση στην καρδιά του καλοκαιριού», γράφουν, από την πλευρά τους, οι New York Times. Για την αμερικανική εφημερίδα, η επανεκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν είναι καρπός «της αποτελεσματικής διαχείρισης της κρίσης της Covid-19, της ανάκαμψης της οικονομίας και της πολιτικής του ικανότητας να καταλαμβάνει ολόκληρο το κέντρο του πολιτικού φάσματος». Όμως το πολιτικό κεφάλαιο του αρχηγού του κράτους είναι παρόλα αυτά πιο περιορισμένο από ό,τι πριν από πέντε χρόνια και η «αποστροφή» των αντιπάλων εναντίον του αποδεικνύεται βαθιά. Οι Financial Times συμφωνούν, εκτιμώντας ότι «η δεύτερη θητεία του Μακρόν θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο ταραχώδης από την πρώτη», καθώς ο b «κινδυνεύει να χάσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία».
Γενικότερα, το ενδεχόμενο να δούμε τη Γαλλία να εκλέγει μια «εθνικιστική και ευρωσκεπτικιστική δύναμη» δεν είναι μακριά, πιστεύει το Politico Europe. «Μια ακροδεξιά λαϊκίστρια πήρε ένα άνευ προηγουμένου ποσοστό ψήφων. Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι, την επόμενη φορά, δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο», προειδοποιεί η ιστοσελίδα. «Το 2027, ένας καλύτερος υποψήφιος από τη Λεπέν (…) θα μπορούσε να ισορροπήσει στο κύμα του θυμού του κόσμου που εκφράστηκε την Κυριακή μέχρις ότου επετεύχθη η νίκη». Είναι επομένως απαραίτητο, συνεχίζει το άρθρο, «να αναλογιστούμε πώς η Γαλλία –συνιδρυτής και απαραίτητος πυλώνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης– μπορεί να αποφύγει να παίζει ρώσικη ρουλέτα με το μέλλον της Ευρώπης κάθε πέντε χρόνια».
Ως εκ τούτου, το Politico καλεί για προβληματισμό σχετικά με τη θεσμική, πολιτική και εκλογική λειτουργία σε μια χώρα στην οποία ο πρόεδρος είναι «υπερβολικά ισχυρός» και ο ρόλος του Κοινοβουλίου περιορίζεται σε εκείνον ενός «επιμελητηρίου», υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι ο αρχηγός του κράτους υποστηρίζεται από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
«Μια πιθανή αντιευρωπαϊκή λαϊκιστική νίκη στη Γαλλία δεν είναι αναπόφευκτη. Αλλά η χώρα πρέπει να βρει έναν καλύτερο τρόπο για να δώσει στους πολίτες της περισσότερες πολιτικές επιλογές. Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι», σημειώνουν τα μέσα ενημέρωσης, με έδρα τις Βρυξέλλες.
Τέλος, η El Pais «διαβάζει» επίσης έναν πολύ βαθύτερο κίνδυνο στα αποτελέσματα της Κυριακής, τον οποίο κάθε χώρα πρέπει να λάβει υπόψη, καταλήγοντας:
«Η Γαλλία έστειλε ένα μήνυμα στις δημοκρατίες. Όταν εξαφανίζονται ορισμένες κοινές αξίες, όταν καταρρέει η αντιπροσωπευτικότητα των κομμάτων και όταν οι ηγέτες δεν μπορούν να μιλήσουν σε ολόκληρη τη χώρα (και κυρίως να την ακούσουν), οι δημοκρατίες κινδυνεύουν να πέσουν στα χέρια των άκρων. Το να αποτρέψει αυτό να συμβεί θα είναι το κύριο καθήκον του Εμμανουέλ Μακρόν στη δεύτερη θητεία του. Εδώ θα παιχτεί η κληρονομιά του»
ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 22/4/2022 #ODUSSEIA #ODYSSEIA