Σήμερα ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο παρά με αυτό που μας ”σκοτώνει”.
Δικαιολογία να διασκεδάσω και να ξεχαστώ ”λίγο”από όλα αυτά που μας πλήττουν.Όμως κοιμόμαστε και ξυπνάμε με το ένδοξο παρελθόν και δεν ντρεπόμαστε που κηλιδώνουμε το άδοξο παρόν.
Βλέπω σήμερα ανθρώπους σε πανελλήνιο αλλά και σε τοπικό επίπεδο που έβριζαν πρόσωπα και καταστάσεις αλλά στις εκλογές που μας πέρασαν τους φίλησαν το χέρι. Φαίνεται ακολούθησαν την παροιμία που λέει ”χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησε το”.
Μα πόσο άλλο χαμηλά θα πέσουμε;Πότε θα ανορθώσουμε το ανάστημα μας σε διαρκή αγώνα για την αξιοπρέπεια μας,για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας;
Δημοκρατία τι να πρωτοθυμηθώ; Τα ψίχουλα που δίνουν και ιδιαίτερα στη νεολαία μας με την 3μηνη και 6μηνη απασχόληση;Τις απολύσεις και τα λουκέτα σε επιχειρήσεις και μικροεπιχειρήσεις;Τους ανασφάλιστους,τους άνεργους;Τους μετανάστες που αποφάσισαν και αποφασίζουν να ξενιτευτούν προς αναζήτηση καλυτέρας τύχης;Όλους αυτούς που δεν άντεξαν τον πόνο και έδωσαν τέλος στη ζωή τους;Τους μαθητές που δεν έχουν να φάνε;Αυτούς που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα;Την έλλειψη της εθνικής μας κυριαρχίας; Φοβάμαι πως λόγω της έντασης έχω λησμονήσει και άλλα πολλά.
Για μια στιγμή σκέφτηκα να ακολουθήσω απαθής τα τεκταινόμενα.
Όμως έχω-έχουμε,τουλάχιστον, ιερά υποχρέωση σε αυτούς που έφυγαν άδικα από αυτόν τον αγώνα.Ζητούν δικαίωση.
Χρόνια πολλά σε όσους θα γιορτάσουν.
Με εκτίμηση
Σωτήριος Διον.Σάρλος
Αξκός ε.α
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 24.7.2014