Μοναξιά τών ψυχών
Ο άνεμος παίρνει τ’
ασημένια φτερά
τών τόξων σου καί σημαδεύει
τήν πύρινη φλόγα τού ήλιου…
Εσύ υπάρχεις καί τό φώς μέσα
στά έγκατα τού χρόνου…
Η τρυφερότητα σου
τά χέρια σου τού χιονιού… Από τό ύψος
πώς επιθυμείς νά σέ φωνάξουν
Από τό ύψος τής μοναξιάς σου.
Τής πολυάνθρωπης αδερφέ.
Κραυγή η μοναξιά σου
Καρπός της οι οπώρες
Ζεστών ήλιων απούσας αγάπης…
Όπου εσύ καί τό τόξο τής υπομονής
Τίποτε έξω απ’ τή μοναξιά σου
Μόνο ο φόβος ενεδρεύει
Καί πάνθηρες, παντού πάνθηρες
κάτοικοι τής χλωρής γής σου
σύντροφοι άφιλοι ανθρώπων
καί πολλών θλιμμένων ωρών…
Ζολιώ Λαδά Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 12/1/2022 #ODUSSEIA #ODYSSEIA