ξωπίσω μ’ αναστεναγμούς
φαμίλια ν’ ανασταίνουν,
προσμένοντας του κύρη γυρισμό.
Απ’ της γαλέρας τον ιστό
είδα στην πρωινή ομίχλη την εικόνα.
Μάνες κρατούσαν βυζανιάρια,
μια χήρα ένα φυλαχτό
κι ένα μαντίλι ανεμιζόταν
στου αίολου την πρωινή πνοή.
Μαρτίου 8, 1968
Από την ποιητική συλλογή «Ο Ναυτικός μου Σάκος»
Γιώργος Σπηλιώτης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 6.3.2014