Συνεχίζω την καταγραφή των σπουδαιότερων γεγονότων με τον Απριλίου, και όταν βρίσκω κάποιο γεγονός που μου έχει διαφύγει, θα επιστρέφω να το προσθέτω στον αντίστοιχο μήνα.
Η καταγραφή θα παρουσιάζεται ανά 10ήμερο. Αυτό είναι το δεύτερο του Απριλίου.
11 Απριλίου:
1821: Ναυτική επιτυχία των Ελλήνων ανάμεσα στη Μήλο και την Κίμωλο – σπετσιώτικα πλοία αιχμαλώτισαν δύο τουρκικά.
1821: Πολεμικά πλοία από τα Ψαρά επιτέθηκαν κοντά στη Σμύρνη εναντίον πέντε τουρκικών πλοίων, έτοιμων να παραλάβουν δύναμη 3.000 ανδρών υπό τον Μπεκήρ πασά με προορισμό την Πελοπόννησο.
1825: Ο ελληνικός στόλος με αρχηγό τον Μιαούλη, συνέλαβε δυο ξένα πλοία που μετέφεραν εφόδια στον Ιμπραήμ. Ο ίδιος είχε αποκτήσει δυο ισχυρές βάσεις (Μεθώνη και Κορώνη) και μπόρεσε να σημειώσει αλλεπάλληλες επιτυχίες καθώς μαινόταν ο εμφύλιος.
12 Απριλίου:
1820: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, υπασπιστής του Τσάρου, ανέλαβε επίσημα την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας.
1822: Νικηφόρα μάχη των Κρητών κατά των Τούρκων στις Μέλαμπες Ρεθύμνης, τη νύχτα του Μ. Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα, όταν και εξοντώθηκε ο αρχηγός των Οθωμανών Χανιαλής από τον Ασουμανή.
1822: Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι σφαγές των χριστιανών της Χίου.
1824: Έφθασε στη Ζάκυνθο η πρώτη δόση του αγγλικού δανείου που ανερχόταν σε 40.000 λίρες.
1827: Ο Γεώργιος Κάννινγκ ανέλαβε το αγγλική υπουργείο εξωτερικών στη δεύτερη και κρισιμότερη φάση του ελληνικού ζητήματος. Η συμβολή του στη λύση του ελληνικού ζητήματος στο μικρό διάστημα του διετέλεσε πρωθυπουργός (1827) υπήρξε καθοριστική. Ο Κάννινγκ ήταν φιλέλληνας, όχι μόνο λόγω παιδείας και ιδεολογίας, αλλά και λόγω πολιτικού συμφέροντος
1830: Η τουρκική κυβέρνηση αναγνώρισε την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδος.
1887: Ομιλία του Ιωάννη Σάββα Άννινου κατά τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Καποδίστρια στην Κέρκυρα. Οι δυο άνδρες διατηρούσαν σχέσεις και μάλιστα ο Καποδίστριας αποκαλούσε τον Άννινο «κόσμημα» της Ελλάδος.
13 Απριλίου:
1821: Ο όχλος παρέλαβε τη σορό του απαγχονισθέντος Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄και το έριξε στον Κεράτιο. Προ ρίψης του στον Βόσπορο ο τότε νέος Πατριάρχης Ευγένιος προσπάθησε να εξαγοράσει από τους δήμιους το σκήνωμά του έναντι οποιουδήποτε ποσού. Όμως αυτοί αρνήθηκαν. Το έσυραν, το διαπόμπευσαν με περιφορά τρείς φορές στην πλατεία Φαναρίνου, και το πούλησαν στους Εβραίους έναντι 800 γροσίων. Αυτοί, διασώζει ο Άγγλος Τόμας Γκόρντον, το έσυραν και το πέταξαν στη θάλασσα.
1822: Ισχυρές τουρκικές δυνάμεις υπό τον Εμπού Λουμπούτ κατόρθωσαν να μπούν στη Νάουσα και να προβούν σε άγριες σφαγές των Ελλήνων. Δεκατρία κορίτσια για να αποφύγουν την ατίμωση ρίχτηκαν στον καταρράκτη της Αραπίτσας. Οι νεκροί από αυτές τις σφαγές και τους απαγχονισμούς ξεπέρασαν τις 2.000.
1823: Η Β΄ Εθνοσυνέλευση επικυρώνει το «Νόμο της Επιδαύρου», ο οποίος αποτελεί αναθεώρηση των μη θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος που ψήφισε η Α΄ Εθνοσυνέλευση.
1827: Μάχη κοντά στη Μουνιχία και νίκη των Ελλήνων (Καραϊσκάκης και Γενναίος Κολοκοτρώνης). Επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων στη Μονή Αγίου Σπυρίδωνα στον Πειραιά και κατέλαβα 9 εχθρικά οχυρώματα. Ενώθηκαν τότε τα στρατεύματα του Κερατσινίου και της Καστέλλας και ο Καραϊσκάκης μετέφερε το αρχηγείο του στον Πειραιά από όπου θα μπορούσε να αποκλείσει τον Κιουταχή.
1854: Τερματίστηκε η Επανάσταση στην περιοχή της Άρτας αφού διαλύθηκε το στρατόπεδο στο Πέτα από τους Τούρκους.
14 Απριλίου:
1821: Μάχη ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τούρκους στο Λεβίδι της Μαντινείας. Η ηρωική αντίσταση του Αναγνώστη Στριφτόμπολα και των παλικαριών του, οι οποίοι ήταν οχυρωμένοι μέσα στα σπίτια, έδωσε χρόνο αρκετό για να φτάσουν ενισχύσεις υπό τους Δ. Πλαπούτα και Σταύρο Δημητρακόπουλο ώστε να λυθεί η πολιορκία. Παράλληλα έγινε και η μάχη της Βλαχοκερασιάς όπου οι Βασαραίοι του Αναγνώστοι Κοντάκη είχαν βαριές απώλειες. Μετά, από αυτές τις μάχες και από αυτή στο Βαλτέτσι, και μετά την απροσδόκητη φυγή των Μαρδουνιωτών Τούρκων που κατείχαν μεγάλο μέρος της Λακωνικής, οι Μανιάτες και οι άλλοι Λάκωνες αγωνιστές, απερίσπαστοι προωθήθηκαν προς την Αρκαδία.
1822: Νέα μάχη στον Κάστελλο Ρεθύμνης όπου οι Έλληνες ηττήθηκαν και φονεύθηκε ο φιλέλληνας Ιωσήφ Βαλλέστ. Αυτός είχε γεννηθεί στην Κρήτη, υπηρέτησε ως αξιωματικός τον Ναπολέοντα, και στην Ελλάδα επέστρεψε μαζί με τον Δημήτριο Υψηλάντη.
1825: Ο Ιωάννης Μαυρομιχάλης γιός του Πετρόμπεη, ενώ περιφερόταν επάνω στις επάλξεις στο Νεόκαστρο στη Μεθώνη για να εμψυχώσει τους μαχητές, τραυματίστηκε και πέθανε στην Κυπαρισσία σε ηλικία 19 ετών.
1828: Η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πυροδοτήθηκε από την ελληνική επανάσταση και ξέσπασε με την οργή του Σουλτάνου κατά του Τσάρου Νικολάου Α’, για τη ρωσική συμμετοχή στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, κλείνοντας τα Δαρδανέλια για τα ρωσικά πλοία και ανακαλώντας τη σύμβαση του Άκκερμαν του 1826. Τελικά ο Σουλτάνος δεν είχε άλλη επιλογή από το να διαμηνύσει για την ειρήνη, η οποία συνήφθη στην Αδριανούπολη στις 14 Σεπτεμβρίου 1829.
15 Απριλίου:
1789: Ο Λάμπρος Κατσώνης επανέλαβε τις επιχειρήσεις του στις ελληνικές θάλασσες. Στις 15 Απριλίου συγκρούσθηκε με πλοία Τουρκαλβανών στο Δυρράχιο και στη συνέχεια μετέβη στην Ιθάκη για να βαφτίσει τον γιο τού κοντοχωριανού του αρματολού Ανδρίτσου, τον γνωστό Οδυσσέα Ανδρούτσο.
1819: Οι κάτοικοι της Πάργας εγκατέλειψαν την πόλη τους γιατί οι Άγγλοι υπό τον Αρμοστή Ιονίων λαομίσητο Τόμας Μέϊτλαντ την πούλησαν στον Αλή πασά με την προϋπόθεση να αποδεχθεί ο Σουλτάνος την κυριαρχία τους στα Ιόνια Νησιά, όπερ και εγένετο.
1821: Ο Μουσταφάμπεης ανακατέλαγε τη Βοστίτσα (Αίγιο).
1821: Δεκατρία κορίτσια από την Νάουσα, για να αποφύγουν την ατίμωση ρίχτηκαν στον καταρράχτη στην Αραπίτσα.
1825: Άρχισε η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου από τον Κιουταχή. Δύναμη από 6.000 Τούρκους προέβη σε κατασκευή τάφρων και οχυρών. Στο Μεσολόγγι ενεργό συμμετοχή είχε ο Κεφαλλονίτης Λεωνίδας Καμπίτσης, καθώς και οι Ηλίας Πανάς και ο πλοίαρχος από τις Μηνιές Γεράσιμος Μουσούρης. Ο Μουσούρης για να βοηθήσει τον Αγώνα, πούλησε το πλοίο του, στρατολόγησε 40 Κεφαλλονίτες και εντάχθηκε στο Σώμα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, όπου υπηρέτησε μαζί με το Σώμα υπό τον Ηλία Πανά.
16 Απριλίου:
1821: Ο πλοίαρχος Νικόλαος Σκλάβος από την Κεφαλλονιά περισυνέλεξε στη θαλάσσια περιοχή της Κωνσταντινούπολης το σώμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ που τον είχαν απαγχονίσει και στη συνέχεια το μετέφερε στην Οδησσό όπου ετάφη με τιμές στον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας.
1821: Ο Άγγλος πλοίαρχος Χάμιλτον εκπροσωπούσε την Αγγλία στις επαναστατημένες περιοχές. Συναντήθηκε με τον Κολοκοτρώνη και του πρότεινε συμβιβασμό με τους Τούρκους τη μεσιτεία της Αγγλίας. Κι ο Γέρος του Μωριά τού απάντησε (Απομνημονεύματα, σ. 179): «Αυτό δεν γίνεται ποτέ. Ελευθερία ή Θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους. Άλλους έκαψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί κι άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο Βασιλεύς μας (εννοώντας τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο) εσκοτώθη. Καμμιά συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτεινό πόλεμο με τους Τούρκους και δυο φρούριά του ήταν παντοτεινά ανυπότακτα». Με είπε: «Ποια είναι η βασιλική φρουρά του και ποια τα φρούριά του»; «Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφται, τα φρούριά του η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».
1826: Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση διέκοψε τις εργασίες της. «Η Γ’ Συνέλευση της Επιδαύρου 6-16 Απριλίου 1826 συνέπεσε με την πτώση του Μεσολογγίου, 10-11 Απριλίου. Τέτοια ήταν η απογοήτευση που κατέλαβε όλους, ώστε αποφασίστηκε να διακοπούν οι συνεδριάσεις. Ιδρύθηκε τότε η «Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος».
17 Απριλίου:
1821: Επαναστατικές κινήσεις στη Σάμο υπό την καθοδήγηση του καπετάν Κωνσταντή Λαχανά (Φώκου). Ο Κεφαλλονίτης Φιλικός Γεράσιμος Σβορώνος ήταν αυτός που τον μύησε. Ο Σβορώνος ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού και ζούσε στην Έφεσσο. Από εκεί εγκαταστάθηκε στη Σάμο το 1808 όπου υπηρέτησε ως πρόξενος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
1821: Πολλοί πρόκριτοι και αρχιερείς της Πελοποννήσου κλείνονται στις φυλακές της Τριπολιτσάς ως όμηροι των Τούρκων.
1825: Νυχτερινή επίθεση του Μιαούλη εναντίον αιγυπτιακής νηοπομπής μεταξύ Γραμβούσας και Ταίναρου.
1826: Μόλις οι Τούρκοι όρμησαν να καταλάβουν το Μεσολόγγι μετά την ηρωϊκή έξοδο, βρέθηκαν προ εκπλήξεως: Κάθε σπίτι ήταν παγίδα. Οι γέροντες και οι ανάπηροι υπερασπιστές του, τους περίμεναν με τον δαυλό στο χέρι. Ο ανάπηρος που φύλαγε την μπαρουταποθήκη στη ντάπα του Μπότσαρη, μόλις εμφανίσθηκαν οι Τούρκοι έβαλε φωτιά και την τίναξε στον αέρα μαζί με τους εισορμήσαντες. Ηρωϊκή ήταν και η θυσία των Ρωγών Ιωσήφ. Ο ιεράρχης είχε κλειστεί σε σπίτι γεμάτο πυρομαχικά και μόλις μπήκαν οι Τούρκοι τα πυροδότησε.
18 Απριλίου:
1821: Σημαντικές επιτυχίες των Ελλήνων στο Πατρατζίκιο (σημερινή Υπάτη) της Φθιώτιδας (οπλαρχηγοί: Ρούκης, Κοντογιάννης και Τράκας), στους Μύλους της Μαντινείας (οπλαρχηγός: Αντώνιος Κολοκοτρώνης), στη Σελίμνα της Μαντινείας (οπλαρχηγοί: Θ. Κολοκοτρώνης, Κ. Δηληγιάννης κ.ά.), στη Μενδενίτσα ή Μπουδουνίτσα της Λοκρίδας (οπλαρχηγός: Ιωάννης Δυοβουνιώτης) και στο κάστρο της Βογόρτσας (οπλαρχηγοί: Μάρκος και Νότης Μπότσαρης, Γεώργιος Δράκος). Ειδικά όμως στην Υπάτη οι επαναστάτες χωρίστηκαν σε δύο σώματα και, αφού διέλυσαν τους οχυρωμένους στα σπίτια Τούρκους, μπήκαν στην πόλη. Οι Τούρκοι, βλέποντας πως ήταν άσκοπη η περαιτέρω αντίσταση, αποφάσισαν να συνθηκολογήσουν. Ωστόσο, το βράδυ της ίδιας μέρας οι Έλληνες έμαθαν πως, από τις 17 Απριλίου, στρατός περίπου 8.000 ανδρών υπό τους Κιοσέ-Μεχμέτ πασά και Ομέρ Βρυώνη, βρισκόταν στο Λειανοκλάδι, μισή μόλις ώρα από την Υπάτη. Υπό τον φόβο της περικύκλωσης, οι Έλληνες αποχώρησαν μέσα στη νύχτα, αφήνοντας μισοκαμμένη την Υπάτη, χωρίς να έχουν πετύχει κανένα ουσιώδες αποτέλεσμα και έχοντας σπαταλήσει, λόγω του Κοντογιάννη, οκτώ πολύτιμες μέρες. Στη συνέχεια προσπάθησαν να σταματήσουν τους Τούρκους στη μάχη της Αλαμάνας.
1823: Η Β΄ Εθνοσυνέλευση ολοκλήρωσε τις εργασίες της.
1826: Η νέα κυβέρνηση υπό τον Α. Ζαΐμη εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο.
1826: Την Κυριακή του Πάσχα γράφτηκε η τελευταία σελίδα στο Μεσολόγγι (άρα η μάχη μέσα στην πόλη κράτησε μια βδομάδα από την Έξοδο). Τότε, 40 περίπου γέροντες που είχαν κλειστεί στο σπίτι του Μπότσαρη αποφάσισαν να κάνουν καινούρια έξοδο. Βγήκαν έξω με τα σπαθιά στο χέρι φωνάζοντας το εορτάσιμο «Χριστός Ανέστη» κι έπεσαν όλοι ηρωϊκά.
1829: Μετά από μακρά και στενή πολιορκία από ξηρά και θάλασσα, η τουρκική φρουρά της Ναυπάκτου υπό τον Κιορ Ιμπραήμ πασά που περιλάμβανε 5.000 άνδρες, συνθηκολόγησε και παρέδωσε την πόλη στις ελληνικές δυνάμεις υπό τον Κερκυραίο Αυγουστίνο Καποδίστρια. Έτσι υψώθηκε στο φρούριο του Ιτς Καλέ η Ελληνική σημαία.
19 Απριλίου:
1823: Το Εκτελεστικό διόρισε κυβέρνηση με Υπουργό Εσωτερικών τον Παπαφλέσσα. Σε αυτόν υπάγονταν και τα θέματα της Παιδείας. Αυτός καθόρισε το πρώτο εκπαιδευτικό πλαίσιο με τα λεγόμενα «αλληλοδιδακτικά» σχολεία. Στα μαθήματα υπάγονταν Γαλλικά και Ιταλικά. Η δε φοίτηση ήταν δωρεάν. Με δυο λόγια την «Δωρεάν Παιδεία» καθιέρωσε ο Παπαφλέσσας. Η μόνη δαπάνη στην οποία υποβάλλονταν οι μαθητές ήταν η «ζωοτροφία» δηλαδή το φαγητό τους.
1824: Ο λόρδος Βύρων απεβίωσε ύστερα από πυρετό στο Μεσολόγγι. Το πένθος για τον θάνατό του ήταν γενικό. Ο Διονύσιος Σολωμός συνέθεσε μακρά ωδή στη μνήμη του («Ωδή εις τον θάνατο του Λόρδου Μπάιρον»). Προς εκδήλωση του πένθους στο Μεσολόγγι ρίχτηκαν 37 κανονιοβολισμοί από την ανατολή του ηλίου, μία κάθε λεπτό, καθώς ήταν τότε μόνο 37 ετών. Ο φίλος του λόρδου Βύρωνα, ποιητής, ιστορικός και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Σπυρίδων Τρικούπης, στο κείμενο του μνημειώδους επικήδειου λόγου τον οποίο εκφώνησε στην μεγαλόπρεπη κηδεία του λαμπρού φιλέλληνα, μεταξύ άλλων είπε: «τα δάκρυα των ορφανών ‘Ελλήνων θέλει χύνονται επάνω εις τήν θήκην του». Μετά τον θάνατό του ο φίλος του Χάου κράτησε ως κειμήλιο της φιλίας το αγγλικό κράνος – περικεφαλαία του Βύρωνα, το οποίο αργότερα, το 1925, έφερε στην Ελλάδα η μικρότερη κόρη του Σαμουήλ Χάου, η Μοντ Χάου και το δώρισε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Αθήνας.
1826: Δευτέρα του Πάσχα στο Μεσολόγγι έμοιαζε με τεράστιο σκαμμένο νεκροταφείο. Μπορεί να αντιστάθηκε για ένα ολόκληρο έτος και να αναχαίτισε και καθήλωσε τις δυνάμεις των Τούρκων, επιβραδύνοντας τις επιχειρήσεις τους σε άλλες περιοχές, όπως για 4 μήνες απομάκρυνε τον Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Όμως έμεινε στις συνειδήσεις όλου του πολιτισμένου κόσμου για τον ασύλληπτο ηρωϊσμό των κατοίκων του και δίκαια θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, πολεμικό γεγονός του 1821 κι έγινε παγκόσμιο σύμβολο ελευθερίας.
20 Απριλίου:
1821: Ο χιλίαρχος Αθανάσιος Καρπενησιώτης με ολιγάριθμους Έλληνες επαναστάτες ανάμεσα στους οποίους αρκετοί Κεφαλλήνες και Θιακοί, έκαψαν τη γέφυρα του ποταμού Σερέτη στο δρόμο προς τη Μπραΐλα κοντά στο χωριό Βαντένι, ενώ περνούσαν 1.000 Τούρκοι εμπροσθοφυλακή της δύναμης που βάδιζε να καταλάβει το Γαλάτσι.
1821: Ο Πανουριάς προβλέποντας ότι οι Τούρκοι θα βάδιζαν από τον δρόμο μέσω του οποίου ο Εφιάλτης είχε οδηγήσει τους Πέρσες στα νώτα του Λεωνίδα, προτίμησε να κρατήσει το επικίνδυνο αυτό σημείο, δηλαδή τη Χαλκομάτα. Ο Διάκος ανέλαβε τη φρούρηση όλης της περιοχής. Τη γέφυρα της Αλαμάνας ανέλαβαν να φυλάσσουν οι οπλαρχηγοί Καλύβας και Μπακογιάννης υπό την εποπτεία του Διάκου. Θα επακολουθούσε η μάχη της Αλαμάνας.
1824: Το φύλλο αριθ. 32 της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά» της 20ης Απριλίου 1824 ήταν το πρώτο που άρχισε να τυπώνεται στο αγγλικό πιεστήριο που έφερε με πολλές δυσκολίες στο Μεσολόγγι ο Άγγλος συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοουπ και ήταν δωρεά του Φιλελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου. Στο Μεσολόγγι είχε φθάσει τον Νοέμβριο του 1823. Εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Ελβετός φιλέλληνας γιατρός Ιάκωβος Μάγερ, όπως προκύπτει από σχετική ειδοποίηση: «Ειδοποιούνται οι Κύριοι Συνδρομηταί, όταν λαμβάνωσιν οποιανδήποτε χρείαν πληροφορίας, ή ούτινος άλλου αναφερομένου εις την εφημερίδα, να διευθύνωσι τας επιστολάς των προς τον Συντάκτην, Δότορ Ιωάννην Ιάκωβον Μάγερ». Η εφημερίδα συνεργαζόταν, αναδημοσιεύοντας κείμενα, και με την εφημερίδα «Ο Φίλος του Νόμου» που εκδιδόταν στην Ύδρα από τον Ιωσήφ Κιάπε, με τον οποίο μάλιστα συνέστησαν και ταχυδρομική υπηρεσία, το καλοκαίρι του 1824. Η ταχυδρομική γραμμή εξυπηρετούσε εκτός από τη διακίνηση των εφημερίδων και τη διακίνηση ιδιωτικών επιστολών, με δρομολόγιο και σταθμούς Τριζόνια, Βοστίτσα (Αίγιο), Κόρινθος, Ναύπλιο. Η εφημερίδα διακινούνταν μόνο μέσω συνδρομητών έχοντας ένα ευρύ δίκτυο αντιπροσώπων, όπως τον Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο στο Λιβόρνο. Στη Ζάκυνθο και στη Κέρκυρα είχε άλλους – οι οποίοι έγραφαν συνδρομητές, παρελάμβαναν και διένειμαν την εφημερίδα, η δε ετήσια συνδρομή της κόστιζε έξι ισπανικά τάλληρα και ήταν προπληρωτέα κάθε τρίμηνο. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη εκτός από τις φορές που η πληθώρα ύλης αύξανε το μέγεθός της, σε πεντασέλιδη ή και εξασέλιδη, διαστάσεων 24,5 × 20.Η έκδοσή της συνέπεσε με την πιο ηρωική περίοδο για την εξέλιξη του Αγώνα στη Δυτική Στερεά Ελλάδα -από την Πρωτοχρονιά του 1824 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1826. Στο διάστημα όμως αυτό σημειώθηκαν αρκετές διακοπές στην έκδοσή της που οφείλονταν στα δεινά του πολέμου και τις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε ο γενικός αποκλεισμός της πόλης του Μεσολογγίου από τις στρατιές του Κιουταχή και του Ιμπραήμ, η έλλειψη εφοδίων κι ο λιμός που ακολούθησε. Στο φύλλο 65-66 της 19ης Αυγούστου 1825, η εφημερίδα δικαιολόγησε τις διακοπές αυτές: «Ζητούμε συγγνώμην από τους κυρίους συνδρομητάς μας διά την διακοπήν, την οποίαν εξ ανάγκης μεταχειριζόμεθα ενίοτε εις την εφημερίδα. αι συνεχείς ζημίαι, τας οποίας από τον εχθρικόν πυροβολισμόν πάσχει η τυπογραφία, γίνονται αιτίαι αναπόφευκτοι ταύτης της διακοπής…».
Εικόνα: Το όνειρο του Byron. Έργο ισόχρονο του θανάτου του. Ελαιογραφία αγνώστου.
__________________________________________