Μπουένος Άυρες, Ρίο, Οντέσσα, Αλεξάνδρεια, Σανγκάη: λιμάνια που έδεσες κάποτε. Έμειναν εδώ, το ίδιο πολύβουα, το ίδιο επικίνδυνα και σαγηνευτικά. Τώρα δένεις μόνο σε λιμάνια αγγέλων. Μοναχικοί οι δρόμοι του αόρατου -κατά πως λένε οι μύστες-. Μακριά από σειρήνες και συναρπαγές, από τέρατα ποικιλόμορφα που χρέος έχουν να αναχαιτίζουν τους τολμητές της θάλασσας. Μακριά από τις άκριες των κυμάτων, εκεί όπου η θάλασσα αγγίζει τα σύννεφα κι αφήνει αρμύρα χαράσσοντας το δέρμα και κόβοντας την ανάσα. Μακριά κι από το απάνεμο λιμάνι σου, από την σύντροφο όλης της ζωής σου, που στο πλάι σου έμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή. Μακριά από τους γιούς και τα εγγόνια τα αγαπημένα. Όλοι ετούτοι πονάνε πολύ για το ξαφνικό φευγιό σου. Στάσου προστάτης τους από ψηλά. Όπως έκανες πάντα.
Ώρα σου καλή καπετάν Διονύση. Τώρα δεν θα γράφεις για τους Ιταλούς και την Κατοχή τους στο νησί. Ούτε για τον Πλέσσα και το σπουδαίο κατόρθωμά του. Ούτε για τους θριάμβους των άλλων ηρώων του Πολεμικού μας Ναυτικού και των πολεμιστών υπέρ της πατρίδας μας που σε στοίχειωναν και σου έδιναν ενέργεια και ζωτικότητα εφήβου. «Ζούσες» όλους αυτούς τους μεγάλους αγώνες κι οι μαχητές πάντα δίπλα σου έστεκαν ζωντανοί. Έτσι τους έβλεπες. Έτσι τους ήθελες.
Ώρα σου καλή καπετάν Διονύση. Την πλώρη σου δεν θα την απειλούν ύφαλοι. Κι ούτε καιροί θα χτυπούν τη μάσκα σου στις θάλασσες του ουρανού.
Καλό σου ταξίδι καπετάνιε.
30 Νοεμβρίου 2020
Ευρυδίκη Λειβαδά