«Οι μαθητές συνειδητοποίησαν ότι είναι ικανά να κάνουν δύσκολα πράγματα σε αυτήν την ξένη γλώσσα, γιατί η ελληνική είναι η δεύτερη γλώσσα για τα περισσότερα απ’ τα παιδιά, δεν είναι η μητρική τους», λέει μια εκπαιδευτικός τους
«Βασική επιδίωξη του διαγωνισμού ήταν να γνωρίσουν οι μαθητές από την Ελλάδα και την ομογένεια τον Ποντιακό Ελληνισμό, και συγκεκριμένα, την ιστορία του, τον πολιτισμό του και την συμβολή του στην ανάπτυξη της Ελλάδας και στην διαμόρφωση της πολιτιστικής της ταυτότητας», λέει η κ. Φαρφαρά-Πάσχου. Πιστεύει ότι οι μαθητές του σχολείου της κέρδισαν γνώσεις και δεξιότητες τις οποίες δεν είχαν.
Οι συμμετοχές έφτασαν τις 1400 και στο διαγωνισμό πήραν μέρος μαθητές της Α΄, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου και από το Λύκειο συμμετείχαν οι μαθήτριες Νεκταρία Αντωνοπούλου, Αιμιλία Καλομοίρη και Κυριακή Συμεωνίδου-Συβρίδου.
Τα παιδιά μέσα από την βραβευμένη πλέον εφημερίδα τους, αναδεικνύουν τον Ποντιακό πολιτισμό, με αναφορές στα ήθη κι έθιμα, όπως μας είπε η μαθήτρια Νεκταρία Αντωνοπούλου.
«Μου άρεσε το έθιμο για τον Προφήτη Ηλία. Εκεί οι γυναίκες έδεσαν στάχυα στο σώμα τους και εκεί που πονούσαν. Όταν περνούσαν από την Μεγάλη Είσοδο της εκκλησιάς, έκοβαν τα στάχυα για να κοπεί ο πόνος τους».
Η περίφημη φράση για το έθιμο αυτό έχει ως εξής: «Σον Αϊ-Λίαν αφκακέσ’ θερίζ’ τ’ εμόν τ’ αρνόπον και ντ’ έμορφα και νόστιμα κρατεί το καγανόπον».
Η μαθήτρια Κυριακή Συμεωνίδου-Συβρίδου, με Ποντιακή καταγωγή, είπε ότι ο τίτλος της εφημερίδας αντιπροσωπεύει την αλήθεια. «Είμαστε παντού! Από την Βέροια και την Κοζάνη, ως το Τορόντο, την Μελβούρνη και το Όσλο, η φιλοπρόοδη φύση μας, ο επίμονος χαρακτήρας μας και η αγάπη μας για τον Πόντο, μας έχουν βοηθήσει, και μέσα από Ενορίες και Κοινότητες, να παραμείνουμε ένα δυναμικό τμήμα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό», λέει η μαθήτρια στο SBS Greek.
Στην προσπάθεια αυτή των παιδιών συνέδραμαν και δυο εκπαιδευτικοί. Μία απ’ δασκάλες των παιδιών είναι η Βίκυ Λαμπροπούλου.
«Μας δόθηκε η ευκαιρία να διδάξουμε την ιστορία των Ποντίων, να ασχοληθούμε με την μουσική τους, τον χορό τους, να ερευνήσουμε τις παραδόσεις τους, την λαογραφία τους, τα φαγητά τους, τα μουσικά τους όργανα. Όλα αυτά και σιγά-σιγά κάθε εβδομάδα τα εντάσσαμε ως θέματα μέσα στην εφημερίδα μας. Ήταν μια έρευνα που διήρκησε δυο μήνες», είπε η κ. Λαμπροπούλου στο SBS Greek.
Στην επιτυχία των παιδιών συνέβαλε και η Μαρία Χατζησημεωνίδου, μια κυρία Ποντιακής καταγωγής η οποία επισκέφτηκε το σχολείο και μίλησε στα παιδιά για τον Πόντο. Οι μαθητές τής έκαναν συνεύντευξη η οποία δημοσιεύτηκε στην βραβευμένη μαθητική εφημερίδα.
Η ομογενής πρόσφερε στα παιδιά παραδοσιακά ποντιακά εδέσματα και γλυκά. Άλλωστε η εφημερίδα έχει συμπεριλάβει ειδικό αφιέρωμα για την Ποντιακή κουζίνα και τις διαφορές της με την ελληνική κουζίνα.
Η άλλη δασκάλα που βοήθησε τους μαθητές στην έρευνα και στη σύνταξη της εφημερίδας είναι η Χριστίνα Σουμή. Όπως και η κ. Λαμπροπούλου, έτσι και η κ. Σουμή, μετανάστευσε στη Μελβούρνη πριν από μερικά χρόνια. Την ρωτήσαμε γιατί είναι σημαντικό τα σχολεία της ομογένειας να έχουν στο διδακτικό τους πρόγραμμα μαθήματα, όπως η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού και μας απάντησε ώς εξής:
«Εγώ το κάνω γιατί είμαι μια μετανάστρια σε μια χώρα που μου δίνει την ελευθερία να μιλώ την γλώσσα μου και να μπορώ να ξαναγυρίσω πίσω στην χώρα μου. Φανταστείτε τώρα να είστε πρόσφυγες όταν εμείς, ως μετανάστες, νοιώθουμε αυτόν το πόνο για την χώρα μας. Φανταστείτε να είστε πρόσφυγες εκείνης της εποχής, και οι επόμενες γενιές να σας έχουν ξεχάσει, να έχουν ξεχάσουν τον πόνο και ό,τι προσφέρατε εσείς σε αυτό που λέγεται Ελλάδα».
Η κ. Σουμή κατάγεται από την Καλαμάτα όπου το ποντιακό στοιχείο δεν είναι έντονο, όπως είναι, για παράδειγμα, σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας και γενικότερα της βορείου Ελλάδας.
«Κάθε χρόνο έχουμε μια πρόταση από τον ποντιακό σύλλογο να κάνουμε διαγωνισμούς, ζωγραφιές κλπ». Εδώ όμως θα πρέπει να προσέχουμε τι θα πούμε και πώς θα το πούμε για να μην δυσκολέψουμε και να μην στεναχωρέσουμε τα παιδιά. Θεωρώ ότι αν δώσουμε τα κατάλληλα εφόδια στα παιδιά, θα μπορέσουν να κατανοήσουν οτιδήποτε στη ζωή, όπως αυτό που περνάνε τώρα με τον κορωνοϊό. Είναι ένας πόλεμος ψυχής αυτός που ζήσαμε», τονίζει η κ. Σουμή.
«Μπορούν να κατανοήσουν διάφορες ιστορίες του παρελθόνοτς οι οποίες είναι είτε στενάχωρες είτε ευχάριστες. Αλλά δεν μπορούμε να λέμε μόνο τα ευχάριστα πράγματα. Για παράδειγμα, η 28η Οκτωβρίου, δεν είναι ευχάριστο το ότι είπαμε το ΟΧΙ. Πέθαναν άνθρωποι εκεί».
Η κ. Σουμή θεωρεί ότι τα παιδιά όταν θέλουν να μάθουν Ελληνικά πρέπει να έχουν έναν λόγο σήμερα. «Οι δικοί μας μαθητές κέρδισαν πολλά: μάθανε την ιστορία, γνωρίσανε μια Πόντια, φάγανε μια τυρόπιτα από τα χέρια της. Αλλά πήραν κι ένα βραβείο και ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι είναι ικανά να κάνουν δύσκολα πράγματα σε αυτήν την ξένη γλώσσα, γιατί η ελληνική είναι η δεύτερη γλώσσα για τα περισσότερα απ’ τα παιδιά, δεν είναι η μητρική τους».
Επιπλέον, η εκπαιδευτικός πιστεύει ότι τα παιδιά δένονται συναισθηματικά με κάτι, ανταποκρίνονται και καλύτερα. «Οι μαθητές, αυτούς τουλάχιστον που έχω γνωρίσει εγώ, θέλουν να δώσουν συναίσθημα στο ελληνικό σχολείο και ψάχνουν μια αφορμή. Για μένα, η αφορμή είναι η ιστορία, είτε αυτό είναι μυθολογία είτε είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, είτε η 28η Οκτωβρίου, είτε ο Πόντος, είτε η Μικρά Ασία. Και είναι κάτι που γίνεται σε όλες τις βαθμίδες, όχι μόνο στα Γυμνάσια».
Τέλος, να σημειωθεί ότι στη σελιδοποίηση και γενικά στη γραφιστική επιμέλεια της εφημερίδας συμμετείχε και η Πολυξένη Σαγιαδέλλη.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ,9/11/2020 #ODUSSEIA #ODYSSEIA Εύα Παπαδάτου