Πρός τόν σκοπόν πληρεστέρας πληροφορήσεως τῶν ἐκλεκτῶν ἀναγνωστῶν τῆς ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ παραθέτω κατωτέρω κάποιας ἀναφοράς τῆς ὡς ἀνω ὁμιλίας: Αὐτή ἡ περιπετειώδης Ἑλληνική μετανάστευσις εἰς Κορσικήν ἒλαβε χώραν τόν 17ον αἰῶνα. Ἐκ ταύτης προῆλθε μία πολύ σημαντική ἱστορική ἐξέλιξις διά τήν Γαλλίαν, ἣτις συνέτεινε μεγάλως εἰς τήν μετεπαναστατικήν ἐθνικήν ἀναγέννησίν της. Πῶς δηλ. τό μεταναστεῦσαν Ἑλληνικόν στοιχεῖον, χαρακτηριζόμενον ἀπό τό γνωστόν σφρῖγος τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς, διεδραμάτισεν ἓνα πολύ σημαίνοντα ῥόλον εἰς τήν Ἱστορίαν τοῦ τόσον ἀγαπητοῦ μας Γαλλικοῦ Ἒθνους, καί πῶς εἷς γόνος τούτου ἀνελιχθείς εἰς Ἀρχιστράτηγον καί μετέπειτα Αὐτοκράτορα, ὁ Ναπολέων, ὡδήγησε τόν Γαλλικόν λαόν εἰς τήν ἀναδημιουργίαν του ἐκ τῆς δίνης τοῦ ἐθνικοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως.
Ἡ παροῦσα μελέτη ἒχει ὡς θέμα τήν οἰκογένειαν τῶν Κομνηνῶν Αὐτοκρατόρων, ἡ ὁποία ἀνῆκεν εἰς μίαν τῶν ἐπιφανεστέρων οἰκογενειῶν, τόσον διοικητικῶς ὃσον καί στρατιωτικῶς, ὂχι μόνον τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλά καί σχεδόν ὃλων τῶν αἰώνων τῆς Ἱστορίας τῆς Ἀνθρωπότητος. Διότι αὐτή ἡ τόσον φημισμένη οἰκογένεια ἀνάγει τάς καταβολάς της εἰς τούς βασιλεῖς τῆς Τροίας (Πρίαμον), συνεχισθεῖσα διά τοῦ Αἰνείου, ἱδρυτοῦ τοῦ Κράτους τῶν Ἂλπεων, τούς Καίσαρας καί λοιπούς Αὐτοκράτορας τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους καί ἐξ αὐτῶν διά τῶν Κομνηνῶν κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους εἰς Κωνσταντινούπολιν καί Τραπεζοῦντα. Ἐκ δέ τῆς Τραπεζοῦντος εἰς τήν φημισμένην Μάνην, μετέπειτα εἰς Κορσικήν καί δι’ αὐτῆς εἰς ὃλην τήν Γαλλίαν καί Εὐρώπην. Ἀναλυτικόν γενεαλογικόν δένδρον τοῦ Ναπολέοντος ἀπό τούς Τρῷας (Πρίαμον – Αἰνείαν – Καίσαρας – Κομνηνούς – Μάνην – Κορσικήν) παρέθεσεν ὁ γράφων κατά τήν διάλεξιν τῆς Γαλλοφωνίας (Μάρτιος 2014).
Βαθύς μελετητής τῆς ἱστορίας καί γενεαλογίας τῶν Αὐτοκρατορικῶν/Βασιλικῶν οἰκογενειῶν ὑπῆρξεν ὁ Ὑπουργός τῆς Γαλλίας παρά τῇ Δημοκρατίᾳ τῆς Βενετίας, Maître le Chevalier d’Hénin. Ὁ Γάλλος Ὑπουργός συνέγραψε τό 1789 ἓν πολύ σημαντικόν βιβλίον διά τήν οἰκογένειαν τῶν Κομνηνῶν ὑπό τόν τίτλον « Coup d’Oeil Historique et Généalogique sur la Maison Impériale de Comnène » (Δηλ. Ἱστορικόν καί Γενεαλογικόν Βλέμμα ἐπί τοῦ Αὐτοκρατορικοῦ Οἲκου τῶν Κομνηνῶν). Σημειωτέον ὃτι ὁ Maître le Chevalier d’Hénin δέν ἦτο ἂτομον τυχαῖον, ἀλλά πολύ ἐξέχουσα προσωπικότης, ἀφοῦ ἀργότερον μετακληθείς ἐκ Βενετίας εἰς Γαλλίαν διωρίσθη εἰς Στρατάρχην (Chef de Camp, Ἀγγλιστί Field Marshal).
Κατά τήν περίοδον τῆς 4ης Σταυροφορίας, μέ τήν κατάληψιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπό τῶν Σταυροφόρων τῷ 1204, διέφυγον μετά πολλῶν ἀξιωματούχων καί λαοῦ καί οἱ ἒγγονοι τοῦ Αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Ἀνδρονίκου Α΄ Κομνηνοῦ καί υἱοί τοῦ Σεβαστοκράτορος (δηλ. τοῦ δευτέρου εἰς τήν αὐτοκρατορικήν ἱεραρχίαν) Μανουήλ Κομνηνοῦ, οἱ Ἀλέξιος καί Δαυΐδ. Οἱ δύο ἀδελφοί κατέφυγον εἰς Τραπεζοῦντα καί ὁ μέν Ἀλέξιος Α΄ Κομνηνός ἒγινεν ὁ πρῶτος Αὐτοκράτωρ τῆς Τραπεζοῦντος, ἐνᾧ ὁ ἀδελφός του Δαυΐδ Α΄ Κομνηνός ἐχρίσθη Αὐτοκράτωρ τῆς Παφλαγονίας καί τῆς Ἡρακλείας, Βυζαντινῶν ἐπαρχιῶν εἰς ἀκτάς τοῦ Εὐξείνου Πόντου.
Μετά δύο αἰῶνας, οἱ Τοῦρκοι ἐξηπλώνοντο εἰς τήν Μικράν Ἀσίαν καταλαβόντες τήν Κωνσταντινούπολιν καί τήν Τραπεζοῦντα. Οὓτω ἀνώτατοι Βυζαντινοί ἂρχοντες ἐκ τῆς οἰκογενείας τῶν Κομνηνῶν, ὡς καί πολλοί ἂλλοι ἀξιωματοῦχοι, ἐγκατέλειψαν τήν Τραπεζοῦντα καί ἐγκατεστάθησαν εἰς τόν μακρυνόν καί ἀσφαλῆ Μυστράν εἰς Πελοπόννησον. Ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτωρ τῆς Τραπεζοῦντος ὑπῆρξεν ὁ Δαυίδ ὁ Β΄ Μέγας Κομνηνός. Σημειωτέον ὃτι ὁ Δαυΐδ Β΄ εἳλκει τήν καταγωγήν του ἀπ’ εὐθείας ἀπό τούς Κομνηνούς Αὐτοκράτορας, ἀφοῦ ἦτο ὁ τριτότοκος υἱός τοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Τραπεζοῦντος Ἀλεξίου Δ΄ καί τῆς Θεοδώρας Καντακουζηνῆς. Δυστυχῶς ὃλην τήν Αὐτοκρατορικήν οἰκογένειαν, τούς γονεῖς καί τά τέκνα των, πλήν ἑνός, ἐθανάτωσεν ὁ αἱμοσταγής Μωάμεθ ὁ Β΄.
Διεσώθη μόνον ὁ νεώτερος υἱός των Νικηφόρος Κομνηνός.Ὁ νεαρός Νικηφόρος διέφυγε καί κατόπιν πολλῶν περιπλανήσεων κατέληξε τό 1476 εἰς Μάνην, ὃπου ἒγινε δεκτός ὑπό τῶν Μανιατῶν μέ μεγάλας τιμάς, ὡς ὁ διαφυγών μόνος διασωθείς Βυζαντινός Αὐτοκράτωρ. Ἒκτοτε καθιερώθη ὃπως ὁ ἑκάστοτε ἀρχηγός τῶν Μανιατῶν, ὁ ἀποκαλούμενος Πρεσβύτερος Προύχων ἒπρεπε νά κατάγηται ἀπό τήν οἰκογένειαν τῶν Κομνηνῶν Αὐτοκρατόρων καί ὁ νεαρός Νικηφόρος Κομνηνός ὑπῆρξεν ὁ 1ος Πρεσβύτερος Προύχων τῆς Μάνης. Νά σημειωθῇ ὃτι ὁ Νικηφόρος Κομνηνός ἐνίκησεν ἐπανειλημμένως τούς εἰσβαλόντας εἰς Πελοπόννησον Τούρκους, μή ἐπιτρέψας εἰς αὐτούς νά καταλάβωσι τήν Μάνην.
Περί τῷ 1670 πολλοί Μανιᾶται μετηνάστευσαν εἰς τάς νήσους τῆς Ἑπτανήσου, ὡς ἐπίσης καί εἰς Ἰταλίαν. Ὃσον ἀφορᾶ τήν Κορσικήν αὓτη ἀπό τοῦ 14ου αἰῶνος ἀνῆκεν εἰς τούς ἀκμάζοντας τότε Γενουάτας. Κατόπιν ἐπισήμου προσκλήσεως ὑπό τῶν Γενουατῶν, τήν 3ην Ὀκτωβρίου 1675 περίπου 730 Μανιᾶται μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐπίσκοπον Παρθένιον καί μέ ἀρχηγόν των τόν Κωνσταντῖνον Στεφανόπουλον Κομνηνόν, τόν 10ον Πρεσβύτερον Προύχοντα τῆς Μάνης, καί ἀριθμοῦ μελῶν τῆς ὀνομαστῆς Μανιατικῆς οἰκογενείας τῶν Στεφανοπούλων Κομνηνῶν, καταγομένων εὐθέως ἀπό τήν οἰκογένειαν τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων Κομνηνῶν, ἀνεχώρησαν ἐκ τοῦ Οἰτύλου τῆς Μάνης μέ τελικόν προορισμόν των τήν Κορσικήν. Τά πλοῖά των μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Κωνσταντῖνον Στεφανόπουλον Κομνηνόν, τούς δύο υἱούς του, Θεόδωρον καί Καλόμερον καί συγγενεῖς ὡς καί ἂλλους Μανιάτας ἒπλευσαν εἰς Γένουαν, ὃπου κατόπιν διαπραγματεύσεων μέ τήν Γερουσίαν τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τῆς Γενούης, ὁ Κωνσταντῖνος Στεφανόπουλος Κομνηνός ἐξησφάλισεν ἐνυπογράφως ἀπό τήν Σύγκλητον τήν συμφωνίαν τῆς ἐγκαταστάσεως τῶν Ἑλλήνων Μανιατῶν ἀποίκων εἰς τήν Κορσικήν.
Τήν 14ην Μαρτίου, 1676, δηλ. μετά ἀπό 5 ½ ὁλοκλήρους μῆνας ταξειδίου, μετακινήσεων καί ταλαιπωριῶν, ἒφθασαν τελικῶς οἱ Ἓλληνες Μανιᾶται εἰς τό λιμάνι τῆς Δυτικῆς Κορσικῆς Cargese, ἢτοι τάς ἀρχαίας Καρυάς, καί ἐγκατεστάθησαν εἰς τήν ἐγγύς ἐνδοχώραν, τήν περιοχήν τῆς Paomia, τήν ὁποίαν οἱ Ἓλληνες Μανιᾶται μέ τήν ἐργατικότητά των ἐκαλλιέργησαν καί ἀνέπτυξαν.
Τό 1729, Προνομιοῦχος Ἂρχων τῶν Μανιατῶν ἦτο ὁ Ἰωάννης Κομνηνός, υἱός τοῦ Θεοδώρου Κομνηνοῦ, καί τρίτος Πρεσβύτερος Προύχων τῶν Ἑλλήνων τῆς Κορσικῆς. Ἦτο εἷς ἐπιβλητικός Προεστός, ὁ ὁποῖος ἐνέπνεεν, ὡς ἀναφέρεται εἰς τά βιβλία, «ἀνδρειωσύνην καί ἀρχοντιάν συγκεντρώνων τά ἀπαράμιλλα στοιχεῖα τῆς ἐνδόξου καταγωγῆς καί οἰκογενειακῆς παραδόσεώς του». Λόγῳ τῶν ἐσωτερικῶν ἐρίδων τῶν Κορσικανῶν μέ τούς Γενουάτας οἱ Ἓλληνες Μανιᾶται ἐγκαταλείπουσι τήν περιοχήν τῆς Paomia καί καταφεύγουσι νοτιώτερον εἰς τήν φιλικήν περιοχήν τῆς παραλίου μεγαλουπόλεως τοῦ Αἰακείου (Ἰταλιστί Ajaccio), ἱδρυθείσης ἐπίσης ὑπό τῶν ἀρχαίων Φωκαέων καί Ἰώνων.
Ἂς ἲδωμεν τήν ἐξέλιξιν τῆς οἰκογενείας τῶν Κομνηνῶν εἰς τήν Κορσικήν. Εἷς τῶν υἱῶν τοῦ Ἰωάννου Κομνηνοῦ ἦτο ὁ Κωνσταντῖνος Στεφανόπουλος Κομνηνός, ὃστις ἒφερε τό ὂνομα τοῦ προπάππου του. Ὁ δευτερότοκος υἱός τοῦ Κωνσταντίνου Κομνηνοῦ, ὁ Δημήτριος Κομνηνός, ἐφοίτησεν εἰς Ρώμην εἰς τήν Σχολήν τῆς Πίστεως καί προωρίζετο ὑπό τοῦ πατρός του Κωνσταντίνου νά εἰσέλθῃ εἰς τήν ἱεροσύνην. Τοῦ πατρός του ὃμως ἀποθανόντος εἰς τόν νεαρόν Δημήτριον, τότε μόλις 16 ἐτῶν, ἒπεσαν τεράστιαι οἰκογενειακαί εὐθύναι: Ἒπρεπε νά προστατεύῃ τήν μητέρα του, τήν νεαράν ἀδελφήν του Πανώριαν καί τόν μικρόν ἀδελφόν του. Ἐπί τῶν νεαρῶν ὢμων του ἒπεσεν ἐπίσης τό βαρύτατον ἒργον τῆς προστασίας τῶν ἀποκτηθέντων ἀπό τήν Γερουσίαν τῆς Γενούης Εἰδικῶν Προνομίων τῆς οἰκογενείας τῶν Κομνηνῶν καί τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν εἰς Κορσικήν.
Μόλις ἐνηλικιώθη ὁ Δημήτριος Κομνηνός μετέβη μέ ἂλλους Ἓλληνας Μανιάτας τῆς Κορσικῆς εἰς Παρισίους, διά νά παρουσιάσωσι τά οἰκογενειακά των στοιχεῖα εἰς τόν Βασιλέα Λουδοβίκον 16ον καί ἀπαιτήσωσι ἀπό αὐτόν τά δικαίως κατεχόμενα ἡγετικά προνόμια τῆς οἰκογενείας τῶν Κομνηνῶν καί βεβαίως τά δοθέντα δικαιώματα ἐπί μιᾶς περιοχῆς τῆς Κορσικῆς εἰς τούς Ἓλληνας Μανιάτας συμφώνως τοῦ ὑπογραφέντος ἐγγράφου μέ τήν Γαληνοτάτην Δημοκρατίαν τῆς Γενούης καί τήν Σύγκλητον ταύτης. Ὁ Βασιλεύς Λουδοβῖκος 16ος τούς ἢκουσε μέ πολλήν εὐγένειαν καί κατανόησιν καί τούς ἒδωσε πάσας τάς ἀποζημιώσεις, τάς ὁποίας ἐδικαιοῦντο διά τάς ἀπολεσθείσας περιουσίας των εἰς Paomia.
Ἀκόμη θά ἠδύναντο οἱ Κομνηνοί νά ἀπολαμβάνωσιν ὃλων τῶν προνομίων εὐγενείας ἐκ καταγωγῆς, τά ὁποῖα ἀνεγνώριζε τό Γαλλικόν Κράτος καί τό Πρωτόκολλόν του. Ὃμως διά τήν ἀναγνώρισιν ταύτην θά ἒπρεπε πρῶτον ὁ Δημήτριος νά παρουσιάσῃ ὃλα τά σχετικά ἀποδεικτικά στοιχεῖα. Μέ τήν βοήθειαν ὃλων τῶν παλαιοτέρων ὁ νεαρός Δημήτριος τά συνεκέντρωσε καί μεταβάς καί πάλιν εἰς Παρισίους τά ἐπαρουσίασεν εἰς τόν Sieur Chérin, τόν αὐστηρόν γενεαλόγον τοῦ βασιλικοῦ Οἲκου τῆς Γαλλίας. Τό πόρισμα τοῦ Sieur Cherin ἦτο:
«Οὐδείς δύναται νά ἀμφιβάλλῃ ὃτι ὁ κ. Κομνηνός κατάγεται ἀπ’ εὐθείας καί ἐκ πατρογονικῆς καταγωγῆς ἀπό τόν Δαυϊδ Β΄, τόν τελευταῖον Αὐτοκράτορα τῆς Τραπεζοῦντος, ὁ ὁποῖος ἐδολοφονήθη κατά διαταγήν τοῦ Μωάμεθ ΙΙ, καί ὡς ἐκ τούτου ἐπιδεχομένου ὃλων ἐκείνων τῶν διακρίσεων τῶν ἀναλογουσῶν εἰς τήν καταγωγήν του». Ἡ ἀπόφασις κατεπιστεύθη εἰς τά Πολιτειακά Σώματα τῆς Γαλλίας μέ ὃλα τά σχετικά ἒγγραφα.
Πρέπει ὃμως νά ἀναφερθῶμεν καί εἰς τό ἓτερον σκέλος τῆς οἰκογενείας τῶν Μανιατῶν Κομνηνῶν, ἐκεῖνο τῶν Καλομέρων, τό ὁποῖον ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεδείχθη ἐπίσης βασικώτατον. Ὁ Θεόδωρος Στεφανόπουλος Κομνηνός καί ὁ Καλόμερος Στεφανόπουλος Κομνηνός ἦσαν ἀμφότεροι τέκνα τοῦ Κωνσταντίνου Στεφανοπούλου Κομνηνοῦ, ὃστις, ὡς εἲδομεν, ἦτο ὁ 1ος ἀρχηγός τῶν μετοικησάντων εἰς Κορσικήν Ἑλλήνων Μανιατῶν.
Ὃταν ἒφθασαν τότε οἱ πρῶτοι Ἓλληνες Μανιᾶται εἰς Κορσικήν, ὁ μέν Θεόδωρος παρέμεινε μέ τόν πατέρα του Κωνσταντῖνον διά νά τόν βοηθήσῃ εἰς τήν ἐγκατάστασιν τῶν μεταναστῶν. Τόν Καλόμερον ὃμως ἒστειλεν ὁ πατήρ του εἰς τήν Φλωρεντίαν διά μίαν ἐμπιστευτικήν ἀποστολήν εἰς τόν Μέγαν Δοῦκα τῆς Τοσκάνης, Κοσμάν τῶν Μεδίκων III. Πρίν ὃμως ἐπιστρέψει ὁ Καλόμερος εἰς Κορσικήν ἀπό τήν ἀποστολήν του, ὁ γηραιός πατήρ των Κωνσταντῖνος ἀποθνήσκει καί ὁ Μέγας Δούξ τῆς Τοσκάνης ἐκράτησε κοντά του τόν Καλόμερον, ὁ ὁποῖος ἒτσι παρέμεινεν εἰς Φλωρεντίαν. Λόγῳ δέ τῆς μακροχρονίου παραμονῆς του εἰς Ἰταλίαν, ἐπῆλθε φυσικῷ τῷ τρόπῳ καί ὁ ἐξιταλισμός τοῦ ὀνόματος Καλόμερος, ὡς ἦτο ἐξ ἂλλου αὐτό συνηθέστατον μέ πλεῖστα σύνθετα ὀνόματα Ἑλλήνων πού μετηνάστευσαν εἰς Ἰταλίαν, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα μετεφράσθησαν ἐπί λέξει ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς εἰς τήν Ἰταλικήν. Ἒτσι τό ὂνομα Καλόμερος, ἀπετελούμενον ἐκ τῶν λέξεων: καλός καί μέρος, δηλ. Buona καί Parte, ἒγινεν Ἰταλιστί Buonaparte.
Τά ἒτη παρῆλθον καί μίαν ἡμέραν μετά ἀπό ἀρκετάς δεκαετίας, φθάνει εἰς τήν περιοχήν τῶν Ἑλλήνων εἰς Κορσικήν, προερχόμενος ἀπό τήν Τοσκάνην τῆς Ἰταλίας, εἷς ταξειδιώτης ὀνομαζόμενος Carlo (Charles) Καλόμερος Buonaparte πρός ἀναζήτησιν τῶν ἐκεῖ συγγενῶν του. Ὡς ἦτο πολύ φυσικόν οἱ Κομνηνοί τῆς Κορσικῆς ἐγνωρίσθησαν μέ τόν νεο-αφιχθέντα ἐκ Τοσκάνης συγγενῆ των Καλόμερον καί αἱ στεναί οἰκογενειακαί σχέσεις ἐπανασυνεστήθησαν καί συνεσφίχθησαν μεταξύ τῶν δύο συγγενικῶν οἰκογενειῶν των. Ἦτο γνωστόν εἰς ἀμφοτέρας τάς οἰκογενείας, ὃτι ἀρχηγός τῶν πρώτων Ἑλλήνων Μανιατῶν εἰς Κορσικήν ἦτο ὁ Πρωτογέρων (protogéronde) Κωνσταντῖνος Στεφανόπουλος Κομνηνός καί ὃτι μεταξύ πολλῶν ἂλλων συγγενῶν μαζί του ἦσαν καί οἱ πρόγονοί των, τά δύο τέκνα του, οἱ Θεόδωρος καί Καλόμερος. Ἐπίσης ἐγνώριζον καλῶς, ὃτι ὁ Καλόμερος εἶχε μεταβῆ εἰς τόν Μέγαν Δοῦκα τῆς Τοσκάνης, ὃπου καί παρέμεινεν ἐκεῖ πλησίον τῶν Μεδίκων μετά τόν θάνατον τοῦ πατρός του Κωνσταντίνου. Ὡς ἀναφέρει δέ ἡ Laure, Δούκισσα d’Abrantès, καί θυγάτηρ τῆς Πανώριας (καί ἀνεψιά τοῦ Δημητρίου), εἰς τά Ἀπομνημονεύματά της, ὃταν εἰς τήν οἰκογένειάν των ὡμίλουν διά τόν ἐκ Τοσκάνης ἀφιχθέντα Καλόμερον καί τήν οἰκογένειάν του οὐδέποτε ἀνεφέροντο εἰς αὐτούς ὡς οἱ Buonaparte, ἀλλά ὡς οἱ Καλόμεροι. Καί ἀκόμη αἱ δύο οἰκογένειαι ὡμίλουν πάντοτε μεταξύ των Ἑλληνικά καί ὂχι Ἰταλικά. Αἱ σχέσεις τῶν δύο συγγενικῶν οἰκογενειῶν συνεσφίχθησαν οὓτω εἰς μέγαν βαθμόν.
Ἂς γνωρίσωμεν ὃμως καλύτερον τήν οἰκογένειαν τοῦ νεοαφιχθέντος Carlo (Charles) Καλομέρου Buonaparte, πού εἷλκεν ἐπίσης τήν καταγωγήν της ἐκ τοῦ πρώτου Κομνηνοῦ τῆς Κορσικῆς, τοῦ Κωνσταντίνου Στεφανοπούλου Κομνηνοῦ. Σύζυγος τοῦ Καλομέρου Buonaparte ἦτο ἡ Maria-Laetitia, μέ τήν ὁποίαν ἀπέκτησεν 8 παιδιά, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ δευτερότοκος ἦτο ὁ Ναπολέων (Napoleone). Ὁ Ναπολέων ἐγεννήθη τήν 15ην Αὐγούστου, 1769, κατά τήν διάρκειαν τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ajaccio (Αἰακείου). Ἲσως ἡ γέννησις τοῦ Ναπολέοντος εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τήν ἡμέραν τῆς Παναγίας, νά ὑπέκρυπτεν ἓνα θεϊκόν οἰωνόν. Ἡ Πανώρια Κομνηνή, ἀδελφή τοῦ Δημητρίου, ἦτο παροῦσα κατά τήν γέννησιν τοῦ Ναπολέοντος εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ajaccio (Αἰακείου). Πολλάς φοράς δέ ἒπαιρνε τόν νεογέννητον Napoleone ἀπό τήν κούνιαν του εἰς τάς ἀγκάλας της, τοῦ ἒπαιζε καί τόν ἐνανούριζεν.
Κατακλείς: Ὁπωσδήποτε ὁ Πρόεδρος τῆς Γαλλίας Emmanuel Macron θά πρέπῃ νά γνωρίζῃ τά σχετικά περί τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν εἰς Κορσικήν καί τήν καταγωγήν τῶν Πρωτογερόντων των ἐκ τῶν Κομνηνῶν Αὐτοκρατόρων, ἀφοῦ τά στοιχεῖα εἶναι καταγεγραμμένα εἰς τά ἀρχεῖα τοῦ Γαλλικοῦ Κράτους, καί ἐπίσης ὃτι ὁ Ναπολέων Buonaparte (Καλόμερος) εἶναι καταγωγῆς ἐκ τῶν Κομνηνῶν τῆς Μάνης τῶν μεταβάντων εἰς Κορσικήν. Ὡς ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ἡ διοργάνωσις τῆς Συνόδου τῶν Μεσογειακῶν Κρατῶν εἰς Κορσικήν ὑπό τῆς Γαλλίας ἐμπεριέχει πολύ μεγαλυτέραν σημασίαν διά τήν Ἑλλάδα ἀπό μίαν συνήθη Σύνοδον Κρατῶν. Ἂς ἐλπίσωμεν ὃτι καί ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης εἶναι καί αὐτός ἐνήμερος τῶν ἀνωτέρω ἱστορικῶν στοιχείων.
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ,2/10/2020 #ODUSSEIA #ODYSSEIA