Δυστυχῶς αἱ κακαί ἐμπειρίαι κατά τά ταξείδιά μου προϊούσης τῆς ἡλικίας μου – εἶμαι 84 ἐτῶν – ἀντί αὗται νά ἀμβλύνωνται καί ὁ στοιχειώδης σεβασμός πρός τούς ἡλικιωμένους νά ἐπικρατῇ καί νά ἐπιτείνηται, τοὐναντίον αἱ ἀποκομιζόμεναι ἂσχημοι ἐμπειρίαι μου γίνονται ἐντονώτεραι καί πολυπληθέστεραι ἒναντι τῶν «ἐλεγκτῶν ἀσφαλείας» τῶν ἀεροδρομίων.
Ἀντιλαμβάνεται πλήρως βεβαίως ὁ καλοπροαίρετος ταξειδιώτης, ὃτι ἡ αἰτία τῆς αὐστηρᾶς ἐξετάσεως τῶν ἐπιβατῶν εἰς τά ἀεροδρόμια ὀφείλεται εἰς τήν αὒξησιν τῆς τρομοκρατίας καί τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν διεθνῶς. Δι’ αὐτό καί προβάλλεται πάντοτε ὐπό τῶν ὑπευθύνων τῶν ἀεροδρομίων ἡ δικαιολογία τοῦ κινδύνου αὐτοῦ, τῆς τρομοκρατίας καί τῶν τρομοκρατῶν, γεγονός τό ὁποῖον εἶναι πλήρως κατανοητόν καί οὐδείς ἀμφισβητεῖ ἢ ἀπορρίπτει τόν αὐστηρόν ἒλεγχον τῶν ἐπιβατῶν, ὃταν βεβαίως αὐτός εἶναι ὁμοιόμορφος πρός ὃλους ἀνεξαιρέτως τούς ταξειδεύοντας.
Ὃταν ὃμως ἡ ἐξέτασις γίνηται ἐπιλεκτικῶς ἐφ’ ἑνός φιλησύχου ἡλικιωμένου ταξειδιώτου καί κατά τοιοῦτον τρόπον, ὣστε νά ὑπερβαίνῃ τά ἐπιτρεπτά ὃρια εὐπρεπείας κατά τήν ἐξέτασίν του καί νά εἰσέρχηται αὓτη εἰς τήν σφαῖραν τῆς προσβολῆς τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ ταξειδεύοντος πολίτου, φθάνουσα μάλιστα αὓτη εἰς «Προσωπικήν ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΙΝ» τούτου, δύναμαι νά εἲπω, τότε, πιστεύω, ὃτι ἡ ἐξέτασις τοῦ ταξειδεύοντος ἐμπίπτει εἰς τήν κατηγορίαν τῆς παρανόμου μεταχειρίσεως φιλησύχων πολιτῶν ὑπό τῶν Ἀρχῶν «ἀσφαλείας» εἰς τά Ἀεροδρόμια.
Τό παράδοξον δέ τῆς ὃλης καταστάσεως τῆς «αὐστηρᾶς ἐξετάσεως» εἰς τά Ἀεροδρόμια, εἶναι τό ὃτι αὓτη, ὡς ἐπανειλημμένως παρετήρησα εἰς τήν περίπτωσίν μου, ἐνεργεῖ κατ’ ἀντίθετον φοράν πρός τήν ἡλικίαν τοῦ ταξειδιώτου. Δηλ. ἡ διαπίστωσίς μου εἶναι ὃτι ὃσον μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ἡλικία τοῦ ταξειδεύοντος, τόσον μεγαλυτέρα εἶναι καί ἡ ταλαιπωρία καί ἡ προσβολή εἰς τήν ὁποίαν ὑποβάλλεται ὑπό τῶν «ὀργάνων ἀσφάλειας», ἢ καλύτερον, «καχυποψίας» τῶν ἀεροδρομίων. Ἐμελέτησα τό ὃλον θέμα εἰς βάθος καί ἐπισταμένως, ὡς μοῦ ἀρέσει νά ἀντιμετωπίζω τά προβλήματα πού συναντῶ, καί κατέληξα εἰς τό συμπέρασμα, ὃτι ἲσως διότι βλέπουσιν, ὃτι ὁ ὑπό ἐξέτασιν ἡλικιωμένος εὑρισκόμενος εἰς πλέον ἀδύνατον θέσιν ἐν σχέσει πρός τούς νεωτέρους εὐκινήτους ταξειδιώτας ἀποτελεῖ εὐκαιρίαν δι’ αὐτούς, τούς ἐξεταστάς, νά ἐξασκήσωσιν ἐπ’ αὐτῶν τῶν ταξειδιωτῶν τάς μεθόδους, τάς ὁποίας μανθάνουσι κατά τήν ἐξάσκησίν των εἰς τόν χειρισμόν τῶν κακοποιῶν! Πρᾶγμα ὃμως τό ὁποῖον ἀποτελεῖ μεγάλην προσβολήν διά κάθε ἀξιοπρεπῆ ἐλεγχόμενον ἡλικιωμένον.
Ἲσως κάποιοι καλόπιστοι ἀναγνῶσται τοῦ παρόντος ἂρθρου θεωρήσωσι τά γραφόμενά μου ὡς ὑπερβολικά καί ὃτι δραματοποιῶ πέραν τοῦ δέοντος τόν «ἁπλοῦν» ἒλεγχον, ὁ ὁποῖος γίνεται εἰς τούς ἐπιβιβαζομένους ταξειδιώτας. Ὃμως σᾶς διαβεβαιῶ, ὃτι οὐδέν ἲχνος ὑπερβολῆς ὑπάρχει εἰς τό παρόν ἂρθρον, ἀφ’ οὗ εἰς κάθε ταξείδιόν μου μέ συνοδεύουσι, λόγῳ καί τῆς ἡλικίας μου, εἲτε ἡ σύζυγός μου, εἲτε ὁ υἱός ἢ ὁ γαμβρός μου καί γίνονται αὐτόπται μάρτυρες τῶν πάντοτε συμβαινόντων κατά τήν ἀεροδρομικήν «ἱεράν ἐξέτασιν» μου, μένοντες καί αὐτοί ἒκπληκτοι πρό τῶν συμβαινόντων. Μάλιστα δέ εἰς τήν οἰκογένειαν καί τούς γνωστούς μας τά τελευταῖα ἒτη ἡ ἀεροπορική «μεταχείρισίς» μου ἐπί τοῦ ἐδάφους ἒχει γίνει ἀνέκδοτον πρός διήγησιν καί γέλωτας …
Ὃμως κατόπιν πολλῆς σκέψεως ἐθεώρησα, ὃτι τό θέμα αὐτό πρέπει μίαν στιγμήν νά ἒλθῃ εἰς τήν ἐπιφάνειαν καί νά λάβῃ δημοσιότητα, ἲσως ἒτσι ἀντιληφθῶσιν οἱ ἐλεγκταί ἀσφαλείας, ὃτι ὑπάρχουν εἰς τήν κοινωνίαν καί ἀξιοπρεπεῖς πολῖται, οἳτινες δέν δύνανται νά ἀνέχωνται τάς «ἀεροδρομικάς» ταπεινώσεις πέραν τῶν ὁρίων τῆς εὐπρεποῦς ἐξετάσεως, εἰς τάς ὁποίας τούς ὑποβάλλουσιν καθ’ ὑπερβάλλοντα ζῆλον οἱ ἐλέγχοντες.
Ἂς ἀναφέρω ὃμως κάποια ἁπτά παραδείγματα ἀπό τά ταξείδιά μου τῶν τελευταίων δύο ἐτῶν. Ἐπειδή φορῶ πάντοτε μίαν εἰδικήν κάλτσαν καί ἐπιγονατίδα, αἱ ὁποῖαι ἐκτός τῆς ἐλαστικῆς ὑφάνσεώς των περιέχουσι καί μεταλλικάς ἲνας διά νά συγκρατῶσι τό πόδι καί τό γόνυ κατά τάς μακράς διαδρομάς εἰς τά ἀεροδρόμια, δι’ αὐτόν τόν λόγον ἠχεῖ πάντοτε τό ἠλεκτρονικόν μηχάνημα κατά τήν διέλευσιν δι’ αὐτοῦ. Καί τότε ὁ ἐξεταστής ὁρμᾷ ἐπί τοῦ ἐντοπισθέντος «θύματος» του! Προσπαθεῖς νά τοῦ ἐξηγήσῃς, ὃτι ὁ παραχθείς ἦχος ὀφείλεται εἰς τήν εἰδικήν κάλτσαν μέ τάς μεταλλικάς ἲνας, ἀλλά αὐτός ἀνένδοτος δέν δέχεται κάτι τέτοια «ἰατροσόφια καί δικαιολογίας» – εἶσαι ὓποπτος!
Ἀντί αὐτός εὐγενῶς νά ζητήσῃ μίαν ἐξήγησιν καί τόν λόγον πού ἢχησε τό μηχάνημα ἐλέγχου καί ἐάν ἒχῃ ὁ ἡλικιωμένος ταξειδιώτης κάποιο πρόβλημα, πού αὐτό εἶναι πολύ φυσικόν λόγῳ τῆς ἡλικίας του, ἀμέσως σοῦ ζητεῖ νά βγάλῃς τά ὑποδήματά σου, χωρίς νά σκέπτηται, κἂν ὃτι ὁ «ὓποπτός» του, λόγῳ προβλήματος σπονδύλου καί γονάτων ἒχει κατ’ ἂμεσον τρόπον ἐπηρεασμένην καί τήν εὐστάθειάν του καί χρειάζεται κάποιον κάθισμα διά νά καθήσῃ. Ὃταν τέλος ἀντιληφθῇ ὃτι ὁ 80ντούτης δέν ὁπλοφορεῖ εἰς τά ὑποδήματά του καί ἐπάνω του, τόν παραλαμβάνει ἂλλη ἐξετάστρια διά νά ἐξετάσῃ αὐτή, ἂνευ οὐδεμιᾶς ἐξηγήσεως ἐκ μέρους της, τά χέρια τοῦ «ὑπόπτου» μέ εἰδικήν βούρτσαν, ἐάν δηλ. τά χέρια τοῦ ἡλικιωμένου ἒχουν κατάλοιπα, ὡς μοῦ εἶπον, δυναμίτιδος ἀπό κατασκευήν βομβῶν ἢ χρήσεως ναρκωτικῶν οὐσιῶν! Καί πάντα ταῦτα ὃταν ὁλόγυρα σου διέρχονται πλεῖστοι ταξειδιῶται πολύ νεαρωτέρων ἡλικιῶν μέ ἀρειμανίους γενειάδας, σχισμένα μπλού τζήνς, ἀκτένιστοι μακρυμάλληδες κτλ., πού πράγματι εὐκόλως θά ἠδύναντο νά κινήσωσι κάποιαν ὑποψίαν, παιρνοῦντες ὃλοι μέ «συνοπτικάς διαδικασίας» πρός δόξαν τῆς «ἀσφαλείας» τῶν πτήσεων! Ἐφθάσαμεν εἰς τό σημεῖον οἱ εὐπρεπῶς ἐνδεδυμένοι καί φέροντες γραβάταν νά θεωρῶνται αὐτοί ὡς οἱ κατ’ ἐξοχήν ὓποπτοι!… Ἁπλῶς λέγω: «Χριστός νά μᾶς ἐλεήσῃ ὃλους!»…
Αὐτά ὃσον ἀφορᾷ τήν αὐστηρότητα καί ἒλεγχον τῶν πτήσεων εἰς Κύπρον. Ὃμως τό ἲδιον καί χειρότερα ἰσχύουσι διά τούς ἰδίους ἢδη ἀναπτυχθέντας λόγους καί αἰτίας καί εἰς τά λοιπά Εὐρωπαϊκά ἀεροδρόμια, ἀφοῦ ὃλοι οἱ ἐξετασταί τυγχάνουσι τῆς ἰδίας ἐκπαιδεύσεως καί ἐξασκήσεώς των περί ὑπόπτων καί μανθάνωσι τόν ἲδιον τρόπον χειρισμοῦ τῶν κατ’ αὐτούς ὑπόπτων. Τό ἐπιστέγασμα ὃλων τῶν ταλαιπωριῶν μου ἐκ τῶν πολυπληθῶν ταξειδίων μου καθ’ ὃλον τόν βίον μου, μοῦ συνέβη τόν παρελθόντα Φεβρουάριον εἰς τήν κατά τά ἂλλα «φιλόξενον καί εὐγενεστάτην» Βιέννην, διά τῆς ὁποίας διηρχόμην ὡς μετεπιβιβαζόμενος ἐπιβάτης (transit) διά τό Παρίσι, ὃταν τά δύο ἀεροπλάνα, τό προερχόμενον ἀπό Κύπρον καί τό ἀναχωροῦν διά Παρισίους, ηὑρίσκοντο εἰς ἀπόστασιν περίπου 30 λεπτῶν πεζῇ ἐντός τοῦ ἀεροδρομίου καί ἐτρέχομεν μέ τόν ὑιόν μου ἀλαφιασμένοι καί οἱ δύο νά προλάβωμεν τήν ἐπιβίβασίν μας εἰς τό δεύτερον ἀεροπλάνον, λόγῳ καί μιᾶς καθυστερήσεως ἀφίξεως τοῦ ἀεροπλάνου μας εἰς Βιέννην.
Ὃμως παρ’ ὃλους τούς λεπτομερεῖς ἐλέγχους πού ἒτυχον εἰς τόν ἀρχικόν σταθμόν ἐπιβιβάσεώς μου εἰς Λάρνακα, ἒπρεπε καί πάλιν νά περάσωμεν νέον ἒλεγχον καί εἰς Βιέννην, παρ’ ὃλον ὃτι εἲμεθα διερχόμενοι ἐπιβάται. Καί πάλιν ἢρχισεν ἠ ἰδία διαδικασία μέ τόν ἦχον τοῦ μηχανήματος διελεύσεως καί τῆς ἐπιγονατίδος μου μέ τάς μεταλλικάς ἲνας πρός συγκράτησιν τοῦ τένοντος τοῦ γόνατός μου. Προσεπάθησα ἐπανειλημμένως νά ἐξηγήσω εἰς τόν ἐλέγχοντά με, μάλιστα εἰς τήν Γερμανικήν – ἐσπούδασα εἰς Γερμανικήν Ἑλβετίαν – ὃμως αὐτός ἀνένδοτος διέκοπτε τό «θῦμά» του καί δέν ἢθελεν ἐπ’ οὐδενί λόγῳ νά ἀκούσῃ ὃτιδήποτε ἀπό ἐμέ. Ἢμην καί πάλιν ὓποπτος! Μοῦ ἐζήτησε νά βγάλω τά ὑποδήματά μου διά νά τά ἐξετάσῃ! Καί ἠρνεῖτο ἐπανειλημμένως νά μοῦ ἐπιτρέψῃ νά καθήσω κάπου λόγῳ τῆς σχετικῆς ἀσταθείας πού ἒχω ἱστάμενος εἰς τό ἓν πόδι διά νά βγάλω τό κάθε ὑπόδημά μου. Ἒπρεπεν ὃπωσδήποτε νά τό πράξω ἱστάμενος. Ἐπῆρε τά ὑποδήματά μου καί ἐπαιρνοῦσε ἀπό ἐπάνω τους ἐπί πέντε λεπτά τό φορητόν μηχάνημά του μέ κατεύθυνσιν ὃλα τά μήκη καί πλάτη ἑκάστου ὑποδήματος – βεβαίως πάντα ταῦτα ἂνευ ἀποτελέσματος… Τί ἐγύρευεν εἰς τά ὑποδήματά μου ἐπί πέντε λεπτά δέν μποροῦσα νά καταλάβω…
Ἀφοῦ ἀπέτυχε ἡ προσπάθειά του νά εὓρη κάτι μεμπτόν εἰς τά ὑποδήματά μου, συνεκεντρώθη τότε εἰς τάς καινουργεῖς κάλτσας πού ἐφοροῦσα εἰς τάς ὁποίας περιέφερε καί πάλιν ἐπισταμένως τό μηχάνημά του. Κύριος οἶδε τί ἀνεζήτει ἐξετάζων τάς κάλτσας μου! Καί πάλιν τίποτε δι’ αὐτόν! Μετά ἀνέλαβε νά ἐξετάσῃ τό ὑποκάμισόν καί τήν φανέλλαν μου καί ἰδιαιτέρως τό ὀπίσω μέρος των βγάζων αὐτά ἀπό τό παντελόνι μου! …. Ὁπότε χάσας τήν ὑπομονήν μου τόν ἠρώτησα εἰς τά Γερμανικά ἐάν ἢθελε νά συνεχίσῃ τό cabaret του καί νά βγάλω καί τό παντελόνι μου, γεγονός πού τόν ἐξενεύρησε, ἀλλά μή εὑρών ὃ,τιδήποτε ἐπί τοῦ ἡλικιωμένου θύματός του μέ ἂφησε ἐν τέλει νά φύγω, ὂντες μέ τόν υἱόν μου οἱ τελευταῖοι ἐπιβιβασθέντες εἰς τό ἀεροπλάνον μέ διαφοράν 2 – 3 λεπτῶν ἀπό τῆς ἀναχωρήσεώς του καί «ἀσκομαχοῦντες». Εὐτυχῶς πού ἢντεξεν εἰς τήν ὃλην ὑπερέντασιν ἡ καρδία μου… Δέν γνωρίζω τί ἐπεδίωκεν ὁ ἐξεταστής μου ἐπάνω μου μέ αὐτοῦ τοῦ εἲδους τήν αὐστηροτάτην ἐξέτασίν του εἰς ἐμέ, ὃμως ἐπέτυχε πλήρως νά μοῦ περιορίσῃ εἰς τό ἐλάχιστον τόν ἐνθουσιασμόν μου διά τήν ὡραίαν Βιέννην, τόν γαλάζιον Δούναβήν της καί τάς ἀθανάτους μελωδίας τῆς μουσικῆς της καί νά ἀκούω τώρα Βιέννην καί νά μοῦ ἒρχωνται αἱ χειρότεραι ἀναμνήσεις σκεπτόμενος ὃτι εἶναι προορισμός, τόν ὁποῖον πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νά ἀποφεύγω.
Ὁ γράφων δέν συνηθίζει νά πλάθῃ ἱστορίας πρός ἐντυπωσιασμόν. Πάντα τά ἀναφερόμενα συνέβησαν ἐπί λέξει καί ὑπό τά ὂμματα καί τοῦ υἱοῦ μου καί τῶν ἂλλων ἐπιβατῶν, οἱ ὁποῖοι διήρχοντο ἐμπρός μου παρατηροῦντες καί πιστοποιοῦντες τόν δημόσιον ἐξευτελισμόν μου ὡς ταξειδιώτου μέ τά περίεργα βλέμματά των. Νά προσέξωσιν ὃμως αὐτοί οἱ ὑπερβάλλοντος ζήλου κατά τῶν ἡλικιωμένων ἐλεγκταί τῶν ταξειδιωτῶν, διότι, ὡς ἀναφέρω καί εἰς τήν ἀρχήν τοῦ ἂρθρου μου, ὃταν αὐτός ὁ «ζῆλος» ἒχῃ κατά πολύ ὑπερβῆ τά ἐπιτρεπτά ὃρια καί γίνεται πλέον «ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΙΣ» τότε, πιστεύω, ὃτι καί οἱ σοβαροί καί ἀξιοπρεπεῖς ἐπιβάται ἒχουσι κάθε δικαίωμα νά προστατεύωσι τήν ἀξιοπρέπειάν των, ἒναντι αὐτῶν τῶν ἀνοήτως συμπεριφερομένων «προστατῶν» τῶν ἀεροπορικῶν πτήσεων, οἳτινες θεωροῦσι κατόρθωμά των νά ἐπισημαίνωσι τούς ἀδυνάτους ἡλικιωμένους, διά νά τούς ταλαιπωρῶσι ἐφαρμόζοντες ἐπ’ αὐτῶν μεθόδους πρώτου βαθμοῦ δι’ ἐγκληματίας. Θά πρέπῃ νά ὑπάρχωσιν ἱκανοί δικηγόροι, οἱ ὁποῖοι νά δύνανται νά ἀναλαμβάνωσι τήν προστασίαν τῶν παραβιαζομένων ἀτομικῶν δικαιωμάτων τῶν ταξειδευόντων ἐπιβατῶν, ὃταν οἱ λεγόμενοι ἒλεγχοι καταντῶσι προσβλητικοί δι’ ἓνα φιλήσυχον ταξειδιώτην.
Εὐχαριστῶν διά τήν φιλοξενίαν,
Λάμπης Γ. Κωνσταντινίδης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 12/9/2019 #ODUSSEIA #ODYSSEIA