Θέλεις ν’ αφήσεις στην άκρη τα περασμένα, όμως εκείνα δε σ’ αφήνουνε με τίποτα. Στερούνται άραγε τόσο πολύ σημασίας όσα συμβαίνουν σήμερα ώστε να ασχολούμαστε διαρκώς με το παρελθόν; Η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση της διεθνούς σκακιέρας, οι απειλές κυκλώνουν την Χώρα και η «ανάγκη» σπρώχνει τα πράγματα σε αδιέξοδα,
Η Ευρώπη ήταν για κάποιους ,όπως εγώ η ελπίδα και σιγουριά της ασφάλειας, έγινε χώρος ευημερίας κάποιες στιγμές ακόμα και η σκληρή και άκαρδη αδελφή, όπως στην κρίση στα Ίμια, σαν σήμερα (31/1/1996).
Έκτοτε ο μύλος γύρισε γρήγορα . Η Ευρώπη σκληρή και αδυσώπητη στις απαιτήσεις της στάθηκε σταθερά δίπλα μας στην δημοσιονομική κρίση και έδωσε την σωτήρια συμβολή της, με την ισχυρή παρότρυνση της Αμερικής . Ποιος όμως τόλμησε τότε να μας απειλεί να φύγουμε από το κοινό μας σπίτι; Αυτοί οι λαοί που στον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο ,στάθηκαν δίπλα στο ναζισμό κι απέναντι στις χώρες της ελευθερίας ; Νομίζω πως η Ιστορία τιμωρεί τους άφρονες κι η Ευρώπη άβουλη πια βλέπει ξανά τους εφιάλτες της .
Η Ελλάδα αξίζει το σεβασμό του κόσμου για τις θυσίες της για την Ελευθερία και ας μην ξεχνάμε τι είπε ο ήρωας Κωνσταντής Κανάρης. Μετά την αποτυχία να πυρπολήσει στην Αλεξάνδρεια τον αιγυπτιακό στόλο επιστρέφει, λοιπόν, με τους ναύτες του, όλοι τους σε κακή κατάσταση, δίχως ψωμί και νερό. Εμφανίζεται τότε, ένα αυστριακό εμπορικό πλοίο. Σαλτάρουν οι Έλληνες στο καράβι, πιάνει ο Κανάρης τον πλοίαρχο. «Τι θέλετε;» ρωτάει έντρομος ο καπετάνιος. «Ψωμί, νερό και ό,τι άλλο έχει το καράβι, γιατί πεθαίνουμε από την πείνα», απαντάει ο Κανάρης.
Ο αυστριακός προστάζει και κατεβαίνουν οι ζαϊρέδες στην βάρκα του μπουρλοτιέρη. Του λέει ο Κανάρης:
– « Δεν έχω χρήματα να σε πληρώσω τώρα γράψε σ’ ένα χαρτί πόσο αξίζουν και φέρε το να το υπογράψω».
– « Δεν κάνουν τίποτα» αποκρίνεται ο ξένος.
– « Φέρε το χαρτί και γράψε δύο χιλιάδες γρόσια», είπε έντονα ο Κανάρης. Και αφού υπόγραψε:
– « Αλλά εσείς δεν έχετε έθνος», απαντά ο αυστριακός .
Καπνίζουν τα μάτια του, αστράφτει και βροντά ο Κανάρης.
– « Αν δεν έχουμε έθνος, θα κάνουμε». (Τον βρήκε και τον πλήρωσε όταν γίναμε κράτος και ο ίδιος υπουργός και πρωθυπουργός).
Όχι δεν τα ρίχνω όλα στους ξένους, έχουν τα βάρη τους και εμείς πολύ φταίμε, γιατί δεν σταματήσαμε εγκαίρως το κακό και μόλις βρούμε την ευκαιρία το ρίχνουμε στον εμφύλιο σπαραγμό, αλλά δεν αντέχω αυτήν την οκτάχρονη πεισιθάνατα αναμονή της «έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης» που διέλυσε κυριολεκτικά τον νομικό μας πολιτισμό και εξευτέλισε κάθε έννοια κοινωνικής αντοχής. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας στις 30.8.2018 ανέρχονταν σε 356 δισεκατομμύρια Ευρώ, από 319.629 δισεκατομμύρια Ευρώ το 2014!
Είναι πολύ κακό και μπορεί κατά τις περιστάσεις ν’ αποβεί ολέθριο, το να μην λέγεται σ’ έναν ώριμο λαό η πάσα αλήθεια. Ολόκληρη η αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Ώστε να μπορεί καλύτερα ο Λαός να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα και έτσι να κινητοποιεί όλα τα αποθέματα των ψυχικών του δυνάμεων, που του επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της πραγματικότητας Ακούω πολλούς να μιλούν για φταίχτες του κακού . Υπάρχουν σήμερα τα σημάδια παρακμής, όπως και το 1897,1922,1974; Φταίνε οι φαντάροι μας που άφησαν τα κόκαλα τους για τις καταστροφές που ακολούθησαν; Όχι βέβαια. Υπάρχουν φταίχτες που θα πληρώσουν στο αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας.
Υπάρχει όμως και μέγα έλλειμμα ενημέρωσης και μεγάλες προσπάθειες παραπληροφόρησης Είναι αναμφίβολο πως ο νόμος της ζούγκλας δεν έχει αποδυναμωθεί, το αντίθετο μάλιστα.
Ας τελειώσει όμως αυτή η τραγωδία, ας ειρηνέψουμε επιτέλους
Ο δρόμος είναι μακρύς κι ελπίδα τον στηρίζει…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΓΥΡΟΣ
31/1/2019
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 31/1/2019, #ODYSSEIAÂ