Και έφθανε στην παραλία στο άγαλμα τού Κολόμβου. Ολοι νομίσαμε ότι διαδήλωναν για το γνωστό ήδη αίτημα της ανεξαρτητοποίησης της Καταλωνιας,
Όμως όχι τά πλακάτ έγραφαν
ΈΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΊΣΤΕΣ ΤΟΥΡΊΣΤΕΣ ΣΤΗ ΧΏΡΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΈΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΌΛΗ ΜΑΣ, ΘΈΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΚΤΈΣ ΜΑΣ.
Ελεγαν ότι είχαν αγανακτήσει. Δέν μπορούσαν να ζήσουν την καθημερινή ζωή τους πλέον. Αυξηθηκαν τα δυστυχηματα με αυτοκίνητα. Δέν μπορούσαν να πάνε
για μπάνιο στη θάλασσα. Η πολη γέμισε σκουπίδια Ένας Έλληνας πού έμενε εκεί μού είπε: Γιά πηγαίνετε στη συνοικία ΓΚΟΤΙΚ μόλις σκοτεινιάσει. Εχει αυξηθεί η εγκληματικότητα κατά πολύ. Το ηξαιρα και πήγα πρωί.
Ήταν Ιούνιος σχεδόν αρχή της σαιζόν.
Τι να επί κανείς όταν δεν είναι ειδικος;
Τί να πει όταν ο υψηλός εισπρακτικος τουρισμός και η επισκεψιμότητα έστρεψε την πλάτη στοά Κανάρια και εστραφησαν στο ΛΑΝΖΕΡΟΤΕ πού γιά την ώρα προσφέρει παραδεισένια ηρεμια; Το ίδιο είχε συμβεί με τη Μαγιόρκα πού όταν είδαν τους
Τουρ οπερειτορς να στρεφωνται αλλού κατάλαβαν ότι πρέπει να αναβαθμίσουν το τουριστικό τους
Προϊόν ΑΝ δεν ήθελαν να βλέπουν τα φθηνά καταλυματα πού είχαν φυτρώσει παντού άδεια. Και τό
Πέτυχαν και πολύ καλά μάλιστα. Είναι ΓΛΥΚΌ το κέρδος όχι όμως εν ονόματι αυτού να ισοπεδώνονται Όλα.
Κατοικοι, επισκέπτες, δημόσιοι χώροι, ήθη, έθιμα.
Ο υποβιβασμός, η εγκληματικότητα, η Κατάπτωση παραμονεύουν έξω από τις πόρτες και μπορούν νά μπούνε με δύναμη. Αυτη είναι η άλλη όψη ενός λαμπρού νομίσματος που όμως είναι γκρίζα και καθόλου δέν φωτίζεται.
Zoλιώ Λαδά Βαρβαρέσου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 19/8/2018, #ODYSSEIA