Ηξερε τι έλεγε
κείνη η σεγκυλίδια
που τραγουδούσε η μάνα μου!
Λουλούδι π’ ανθεί με την αυγή
ίσαμε το δείλι θε να μαραθεί.
Καλότυχα που ‘ναι τα λουλούδια,
γιατί δεν ξέρουν
πόσο είν’ η ζωή πικρή!
Ενα πουλάκι, μονάχο και θλιμμένο,
στην πόρτα μου ήρθε να πεθάνει.
Επεσε και ξεψύχησε στη στιγμή.
Παρά να ζει θλιμμένο και μονάχο
κάλλιο για το ίδιο να πεθάνει!
Την εγκατέλειψε κείνος για μιαν άλλη,
κι έσβησε από τη θλίψη της εκείνη!
Για τους προδομένους της αγάπης
μόνη παρηγοριά είναι ο θάνατος,
και τίποτα άλλο.
Απόσπασμα από τη Σκηνή Τρίτη της όπερας Η σύντομη ζωή του Μανουέλ Ντε Φάλλια, μτφρ.: Χριστίνα Θεοδωροπούλου
Φωτογραφία: Ali CHic Αρχείο ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
Eστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 9.7.2013, Poema