Εις εν χωρίον εξ αυτών
που λήγουσιν εις …άτα,
ως φαίνεται απεφάνθησαν
να διανοίξουν στράτα.
Διήρχετο εξ ομογενούς
την ιδιοκτησίαν.
Αναγκαιούται έγκρισιν
δια την εργασίαν.
Το πρόβλημα εις τον άρχοντα,
ως είθισται, ειπώθη.
Την τζίφραν του την έθεσεν.
Κι η έγκρισις εδόθη.
Έκτοτε εφαρμόστηκε
του άρχοντος ο νόμος.
Στο κτήμα του ομογενούς
εισχώρησεν ο δρόμος.
Αλλ’ οϊμέ! Του ομογενούς
άμα τη εμφανίσει,
εκ νέου εκκλήθη ο άρχοντας
διά να δώση λύση.
“Είν’ άδικον, στην ξενιτιά,
όντας εις απουσίαν,
να γίνεται υφαρπαγή
εις την περιουσίαν”!
Ενυπογράφως και αυτόν
ευθύς ετακτοποίησεν!
Τον δρόμον του εκχώρησε,
κι όλα «ορθώς εποίησεν».
Δια την κατοχύρωσιν
προσέφυγαν εις δίκην.
Προσκόμισαν κι έγγραφα:
“Μ’ ανήκει;” ” Δεν σ’ ανήκει”.
Εσάστισαν οι δικασταί
σαν είδαν. Για το κτήμα
εξ ίσου υπερασπίζεται
τον θύτην και …το θύμα.
Εκλήθη τότε ο άρχοντας
εξήγηση να δώση:
-Πώς βάζετε υπογραφάς
με ευκολίαν τόση;
Δεν μίλησε με ποίημα.
Όμως απολογήθην
τραβών την … άδεια κεφαλήν
ότι: «Εξηπατήθην».
Ημείς λέμε το λαϊκόν
που δεν θέλει πτυχίο.
Χρήζει ανδρός την προσοχή
πού βάζει αυτός τα … δύο.
Να έχει πάντα κατά νου
καλώς, στην κεφαλή του,
ότι το ένα εκ των δυό
είν’ η υπογραφή του.
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ και τον ΤΗΛΕΒΟΑ