Στα πρώτα γενέθλιά της η υπό τον Σαμαρά (τέως) τρικομματική κυβέρνηση κόντεψε να τινάξει τα πέταλα εξαιτίας της ΕΡΤ. Τελικά τη γλίτωσε, αλλά με απώλεια των ΔΗΜΑΡικών. Σύντομα θα φανεί αν ο Κουβέλης και όσοι τον έσπρωξαν στην έξοδο πήραν τη σωστή απόφαση ή αν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την εκλογική εξαφάνισή τους. Η κυβέρνηση γλίτωσε, επειδή ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ, με αξιοπερίεργη ομοφωνία, δεν μπήκαν στον πειρασμό να μιμηθούν τη ΔΗΜΑΡ(εύκολο θα ήταν, αφού η κυβέρνηση ξεκίνησε ως τρικομματική και θα ήταν ισχυρό το επιχείρημα ότι τέτοια έπρεπε να παραμείνει), αλλά υιοθέτησαν το αντίθετο επιχείρημα.
Και μάλλον έπραξαν σωστά. Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα νέο κόμμα. Δεν κουβαλάει αμαρτίες του παρελθόντος. Δεν κυβέρνησε, δεν ευθύνεται για αποφάσεις και μέτρα, που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Για την αποχώρησή της από την κυβέρνηση μπορεί να επικριθεί, αλλά μέχρι ένα όριο. Η αποχώρησή της δεν προκαλεί αθεράπευτο κακό. Δεν έπεσε η κυβέρνηση. Το γνώριζαν αυτό ο Κουβέλης και οι συν αυτώ και γι’ αυτό η απόφαση που πήραν ήταν σχετικά εύκολη και εκ του ασφαλούς. Και γι’ αυτό θα κριθούν. Αντίθετα, ο Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν αυτήν την πολυτέλεια. Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή αν θα ωφεληθούν εκλογικά παραμένοντας στην κυβέρνηση. Γνωρίζουμε, όμως, με βεβαιότητα ότι θα πάθαιναν εκλογική πανωλεθρία, αν αποχωρούσαν κι αυτοί, ρίχνοντας την κυβέρνηση. Δεν θα είχαν κανένα άλλοθι. Το επιχείρημα «ψήφισαν τρία Μνημόνια και ρίχνουν την κυβέρνηση για την ΕΡΤ» θα ήταν συντριπτικό γι’ αυτούς.
Οι δρόμοι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση χώρισαν. Και, κατά τα φαινόμενα, θα χωρίσουν οριστικά και στο χώρο της Κεντροαριστεράς, του οποίου η συνένωση ή ανασυγκρότηση θα μείνει όνειρο απατηλό. Η ΔΗΜΑΡ ή θα προσανατολιστεί στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ ή δεν θα έχει τι να πει στις επόμενες εκλογές. Σε κάθε περίπτωση θα είναι εκλογικά ευάλωτη. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, θα επιχειρήσει να επιβιώσει μέσα από την κυβερνητική εξουσία, προβάλλοντας την αναγκαιότητα της ύπαρξής του, για να υπάρχει ένας αστικός σχηματισμός εξουσίας, ως αντίβαρο στον νεόκοπο -και εν πολλοίς αγνώστων προθέσεων και δυνατοτήτων- του ΣΥΡΙΖΑ.
Η τρικομματική κυβέρνηση άντεξε έναν χρόνο. Η σημερινή δικομματική μπορεί ν’ αντέξει περισσότερο, πλην δραματικών εξελίξεων. Οι προβλέψεις που συγχέονται με τις επιθυμίες, δεν είναι ποτέ ασφαλείς. Ομως, τον Ιούνιο του 2014 μπορεί να κριθούν τα πάντα. Θα έχουμε ευρωεκλογές και τοπικές εκλογές και (αρκετά πιθανόν) βουλευτικές εκλογές. Οσοι αρέσκονται στα στοιχήματα, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Πόσο θ’ αντέξει η νέα κυβέρνηση;
Γιώργος Καρελιάς
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 25.6.2013