ο οποίος συνεργαζόμενος με τον ηθοποιό Στράτο Τζώρτζογλου,
ανέδειξαν τα «Φεγγάρια Ηδονής» της ποιητικής συλλογής.
Η σκηνοθεσία, είχε την ευχερή ικανότητα, να φωτίσει πολύπλευρα το έργο,
από ποιητική, εικαστική, θεατρική, υπαρξιακή, ιστορική, σύγχρονη πολιτική πλευρά, δοσμένη μέσα από έναν ζωντανό αυτοσχεδιασμό παρουσίασης,
που κανείς δεν φανταζόταν ότι ήταν σκηνοθετημένος.
Οι δύο ηθοποιοί υποστήριξαν τον τρόπο αυτό, δίνοντας τις γνώσεις
και το καλύτερο υλικό τους.
«Αλλοίμονο,
Σ’ αυτούς τους αόμματους
Εγωισμούς,
Που κουμπώνουν
Συναξάρια,
Σε πυρετού το ρίγος»
…
«Υγρός ο χρόνος.
Χαμένη αθωότητα, νωπό σταφύλι δεν εγεύτηκες.
Μούδιασε ο λόγος σε σώμα πεμπτουσίας.
Μόνον οι ολίγοι γίνονται ξενύχτια
Κάτω από φιλήδονα αστέρια»
…
«Προτού χαράξει,
Δάφνινα κόκκαλα
Μιας μείζονος κλίμακας
Ξανασμίγουν.
Μυρίζει τάμα
Ανοιξιάτικης θυσίας»
…
«Όποτε πάψεις ν’αγαπάς
Τότε και θα πεθάνεις»
Σταχυολογούμε φράσεις της Σκλαβενίτη, μέσα από τα ποιήματα, «Επιβεβαίωση τοποθεσίας», «Ώρα ανύπαρκτη», «Σχεδόν ποτέ», «Επικήδειος λόγος για ζωντανούς».
Φράσεις που νομίζουμε πως υπογραμμίζουν το καίριο νόημα, πως πρόκειται για «Φεγγάρια Ηδονής» που δεν μένουν στην γη, αλλά συνεχίζονται στον ουρανό…
Η βραβευμένη με το «Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων» και το «Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Ποίησης» ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, έστειλε στην εκδήλωση
το εξής σημείωμα:
«Το ξεχωριστό στην ποίηση της Ιωάννας Σκλαβενίτη, είναι που συνδυάζει
την βαθιά σκέψη -την υπαρξιακή αγωνία- μαζί με μιa βαθιά ποιητικότητα.
Επίσης, ουσιαστική ποιότητα που όσο μπαίνεις μέσα στο ποίημα τόσο την βρίσκεις κι αυτήν.
Άλλο χαρακτηριστικό, μια φαντασία σύνθεσης στοιχείων που κανονικά
δεν έχουν σχέση μεταξύ τους αλλά που βγαίνουν με μια καθαρή εικόνα
σχεδόν σουρεαλιστική».
*Η Ιωάννα Σκλαβενίτη είναι επίσης ηθοποιός.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 15/2/2017