Είχε και η Κεφαλλονιά τον δικό της «Αγαθάγγελον» και μάλιστα προφητικόν και ενορατικόν όπως ο ίδιος ήθελε τον εαυτό του.
Πρόκειται για τον Αναστάσιο Β. Τσιμάρα, Κεφαλλονίτη οικοδιδάσκαλο γλωσσών, ο οποίος και ζούσε στην Πάτρα κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Το Ιστορικό Λεξικό Πατρών του Κώστα Τριανταφύλλου, μας ενημερώνει πως, ο Τσιμάρας ήταν δάσκαλος από την Κεφαλληνία και έζησε στην Πάτρα, όπου και εξέδωσε το 1870 το φυλλάδιο « Η καθ’ ύπνον φαντασία ήτοι η πτώσις της Τουρκίας εν τη Ανατολή» και το 1875, εξέδωσε το ηθικόν διήγημα, «Σπινθήρ ήτοι ο θάνατος του ορφανού ευαισθήτου και ευγνώμονος πτηνού εξελέγχοντος την βδέλυράν αχαριστίαν των ανθρώπων…».
Η περίπτωση αυτού του οικοδιδασκάλου, που τάχτηκε περισσότερο από όλους ενάντια στον Ανδρέα Λασκαράτο, με μικρό υβριστικό φυλλάδιο, έχει ένα ερευνητικό ενδιαφέρον, λόγω που κατά τη γνώμη μου διέθετε μια «ταραγμένη προσωπικότητα», που προσπαθούσε να ισορροπήσει, μεταξύ ψυχολογίας, αυστηρής εκπαίδευσης και θρησκευτικότητας.
Αναφέρονται σε αρχειακές πηγές, κάποιες ομιλίες του, θρησκευτικές και πατριωτικές, που έκανε σε επετείους στο Αργοστόλι, κατά το διάστημα που ζούσε στην πόλη αυτή. Φαίνεται πως είχε αυστηρές αντιλήψεις για τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει ένας δάσκαλος, καθώς διακατεχόταν κι από θρησκευτικές και εθνικές « ακραίες» απόψεις. Ήταν πολύγλωσσος και τον καλούσαν οι εύπορες οικογένειες στην Πάτρα, για να διδάξει τα παιδιά τους στην οικίας τους.
Το «παράξενο» συμβάν στη ζωή του είναι ο θάνατος των επτά παιδιών του σε νεαρή ηλικία και που τους αφιερώνει στη μνήμη τους το προφητικό αποκαλυπτικό από τον Μεγαλόσχημο Μοναχό, πόνημά του.
Επειδή, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τη φυγή του και η έρευνα αδυνατεί να μελετήσει την ψυχοσύνθεση του υποκείμενου αυτού δημιουργού, εφόσον δεν είναι στη ζωή, το κείμενο μου, ως κρητικό νυστέρι περιορίζεται μόνο στα διασωθέντα γραπτά του και σε κάποιες διασωθείσες έγγραφες πληροφορίες της ζήσης του.
Στο μικρό προφητικό φυλλάδιο του, που αφορά την τύχη της Τουρκίας, λέει πως του παρουσιάστηκαν κατά τον ύπνο του ή σε κατάσταση που βρέθηκε υπνωτικού λήθαργου, οι πληροφορίες, για τα μελλούμενα της Τουρκίας.
Όλο αυτό το οραματικό –ενύπνιο- ομοιάζει με αυτό του μοναχού Αγαθαγγέλου και πιστεύω, ότι το «δανείστηκε» ή το βίωσε εκ νέου με αυθυποβολή συναισθηματική, νοιώθοντας, πως, πράγματι του έγινε ένα αποκαλυπτικό «θαύμα»!.
Στο κείμενό του υπάρχουν πολλά στοιχεία αριθμολογικού χαρακτήρα, δηλαδή, χρησιμοποίει το γραμματολογικό αριθμό κάθε λέξης, και σε συνάρτηση με τα παλιά προφητικά αριθμολογικά – προφητικά , που από την αρχαιότητα υπάρχουν, τα συνδύασε με ονόματα και με γεγονότα που αφορούν την Τουρκία και παρήγαγε σκέψεις εσχατολογικές. Έτσι, έβγαλε ένα συμπερασματικό αποτέλεσμα, ή καλύτερα ένα πόρισμα, που βάσει αυτού, θα καταστρεφόταν εκείνη τη χρονική περίοδο, η γειτονική εχθρική προς την Ελλάδα, χώρα.
Ανάλυσε τα πολιτικά γεγονότα και διεθνή συμβάντα της Ευρώπης, αλλά και της Ρωσικής κυριαρχίας επί των ημερών του και έτσι έκφρασε μια «προφητική εικασία» για το πως θα καταλήξει η Τουρκία, η μόνιμη εχθρός ( ο καταλύτης του άνω σκοπού ) της πατρίδας μας.
Το σπάνιο φυλλάδιο «διαιρείται» σε μικρά κεφάλαια και μετά οπό την αναφορά στον «οραματισμό του», τον κλίνει με την παράγραφο
« Ταύτα ειπόντος του αγίου Μοναχού, το θείον όραμα έγεινεν άφαντον, και καθώς λέγει ο Λουκιανός, μοι εφάνη τόσον τι εναργές, ώστε μηδέν απολείπεσθε της αληθείας, διότι εισέτι μετά τοσούτον χρόνον τάτε σχήματά μοι των φανέντων εν τοις οφθαλμοίς παραμένει, και η φωνή των ακουσθέντων έναυλος , ούτω σαφή πάντα ην! ».
Ο Τσιμάρας βασίζεται στη συχνότητα του μαγικού αριθμού 7, μέσα στα εκκλησιαστικά κείμενα και συμβάντα, αλλά και στην παρουσία του στη φυσική δομή, αναλύσει αριθμολογικά τα ονόματα των Σουλτάνων της Τουρκίας, αναλύει τις προφητείες για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, με αποτέλεσμα το προφητικό κείμενο, που όπως λέει, του υπαγόρευσε οραματικά ένας Μεγαλόσχημος Μοναχός… να μας το μεταφέρει στο φυλλάδιό του, ως ένα κράμα, προφητειών και επεξηγήσεών τους.
Πέρα από όλες τις προφητικές του σκηνές που οραματίστηκε, υπάρχει το κεφάλαιο «ΔΥΝΑΣΤΑΙ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ» που σ’ αυτό αναφέρεται σχολιαστικά σε πολιτικές και θρησκευτικές καταστάσεις από τα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Επικρίνει την Οθωμανική κυριαρχία, αναφέρεται ακόμη και στα χρόνια τα Προεπαναστατικά του 1821, στο ρόλο της Αυστρίας, στο θάνατο του Ρήγα Φεραίου και σχολιάζει συναισθηματικά – προφητικά την τύχη, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Αγγλίας, Γερμανίας, Πρωσίας και όσα έγιναν ενάντια στη καθαρή πίστη προς τον Θεόν. Βέβαια, όλα τα παραπάνω «επικριτικά συμβάντα» τα στηρίζει σε γεγονότα ιστορικά, τα πικάρει και τα σχολιάζει, ως κακές ενέργειες που θα τιμωρηθούν από τον Θεόν, εφόσον έβλαψαν τον άνθρωπο, και ιδίως τον Ορθόδοξο κόσμο.
Ο Τσιμάρας βλέπει επί των ημερών του, ότι όλες τις κακές πολιτικές πράξεις των κρατών της Ευρώπης, όλα τα άσχημα ενάντια στον Ορθόδοξο κόσμο που έκανε ο Καθολικισμός, τις πονηρές κινήσεις των Παπών, τα άτιμα των Οθωμανών Σουλτάνων και τόσα άλλα, που παρέκλιναν από τον Ορθόδοξο Θείο Λόγο και που εξέλιξαν την ανθρωπότητα άπληστα και αντιχριστιανικά, πίστευε ότι όλα αυτά υπηρέτησαν θετικά το Θηρίο της Αποκάλυψης.
Το φυλλάδιο κλίνει με την ενημερωτική τότε (1870) πολιτική κατάσταση στην Ευρώπη, συμβουλεύει κάποια κράτη να μην αναμειχτούν σε κακές συμμαχίες μ’ άλλα κράτη, γιατί θα έλθει το κακό που αυτός άκουσε από τον μεγαλόσχημο Μοναχό. Κλίνει δε, το «προφητικό πόνημά του» με Επίλογο, που αφορά εξ ολοκλήρου τη γνωστή προφητεία, που ήταν χαραγμένη πάνω στην ταφόπλακα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Τελικό κεφάλαιο του φυλλαδίου είναι το παρμένο από την αποκάλυψη του Ιωάννη, κεφάλαιο 17. Σ’ αυτό ο Τσιμάρας πέρα από το αποκαλυπτικό κείμενο του Ιωάννη, προσθέτει τις δικές του εξηγήσεις και ερμηνείες.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να ειπωθεί πως είναι δύσκολο να μελετάς και να κριτικάρει τα προφητικά κείμενα, από όπου και να προέρχονται.
Η «προφητεία και η μαντική» είναι δρόμοι ζωής, χαράς και τιμωρίας…
Ποιός έχει την αλήθεια και τη λύση; Τι συμβαίνει στο Χωροχρόνο; Είναι ακόμη νωρίς, παρά την τεράστια τεχνολογική εξέλιξη να μιλήσουμε… για να ενημερωθεί η ανθρωπότητα, λόγω που τα συμβάντα, τα γραμμένα ή τα σχεδιασμένα από ανθρώπους ή από ανώτερες δυνάμεις, μεταθέτονται στο δικό μας χρόνο ύπαρξης και τα ερμηνεύουμε όπως εμείς θέλουμε ή μας αρμόζουν στο κούμπωμα της ζωής μας. Αυτό πιστεύω πως συνέβηκε στην ευαισθησία του Αναστάσιου Τσιμάρα.
Ο κόσμος υπάρχει από πάντα, όμως το κάθε τι υπάρχει από τη στιγμή που θα το συνειδητοποιήσουμε. «Η προφητεία, η μαντική» δείχνουν το δρόμο της εμπειρικής αυτογνωσίας. Αυτός ο δρόμος της προφητείας που έχει το βάρος της υπερβολής, άλλοι τον βρίσκουν ως ποτήρι πικρό εμπειρίας και άλλοι ως γλυκό ποτήρι γνώσης στο στόμα.
Την υπερβολή, αν καταφέρει κάποιος να την αυτοκυριαρχήσει, γίνεται γι’ αυτόν, μέτρο του. «Γένοι οίος έσσι».
Γεράσιμος Σ. Γαλανός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28/6/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA
