Λαμπροστόλιστος και παστρικός ήταν, όπως κάθε χρονιά, ο ναός της Αγίας Τριάδας Ληξουρίου για το ομώνυμο γιορτάσι, που με τόση ευλάβεια αρχιερατικώς γίνεται, και, που αποτελεί μια από τις κύριες θρησκευτικές πανηγύρεις του Ληξουρίου. ( το πανηγύρι αυτό, δεν έχει κοσμικές εκφράσεις).
Ο ναός που στα νότια της πόλης είναι ευρισκόμενος, αποτελεί τοπόσημο στη συνοικία των Δεμπονεράτων. Ενορία κυρίως των ναυτικών, που τα παλιά χρόνια, ταξίδευαν με τα πανιά τους στη Μαύρη Θάλασσα. Στο ναό τιμούσαν πέρα από την Αγία Τριάδα και τον Άγιο Νικόλαο, που στο εικονοστάσι βρίσκεται μια υπέροχη εικόνα του.
Στην πορεία του χρόνου, η εορτή του αγίου Νικολάου πέρασε σ’ άλλες ομώνυμες με τον άγιο αυτόν, εκκλησίες του Ληξουρίου και προσετέθη στο ναό, η λατρεία της Παναγίας της Δαμασκηνής, που εορτάζει τη Νια Τρίτη (τη Νέα Τρίτη).
Ο ιατρός, Χαράλαμπος Κοντογιαννάτος, μας πληροφορεί στο μικρό του φυλλάδιο για το Ληξούρι, πως, μετά το σεισμό λειτούργησε τακτικά με δικό της εφημέριο, τον ιερέα Σπύρο Μαντέλη. Τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό του 1953, ένθερμο ενδιαφέρον, έδειξε ο επίτροπος Σπύρος Μάντουκας, ο οποίος και κατασκεύασε πρόχειρη ξύλινη εκκλησία, για να σώσει κατά πρώτον τις εικόνες και τα εκκλησιαστικά κειμήλια.
Αν και στην παρούσα αναφορά, δεν θα γίνει επέκταση στην ιστορική πορεία του ναού, λόγω χώρου, αλλά δυο λόγια στο παλιό πανηγύρι, που γινόταν με μεγαλοπρέπεια και «άναβαν» μετά το πέρας της εορτής, τις φωτιές. Δηλαδή, στο οικόπεδο δίπλα στο ναό, έστρωναν τα μεγάλα σαμάκια και τα πυροτεχνήματα, και έτσι λάμπρυναν την εορτή με την παρουσία πολύ κόσμου. Το έθιμο σταμάτησε, μάλλον τη δεκαετία του 1940. Υπάρχουν ικανά τεκμήρια και αναφορές στον τότε τύπο της εποχής για αυτές τις φωτιές, της Αγίας Τριάδος του Ληξουρίου.
Μια δεύτερη σύντομη αναφορά, επιβάλλεται για την περίφημη εικόνα του τέμπλου, την «Αγία Τριάδα» του ιερέα αγιογράφου, από το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου, Γεράσιμου Κόκκινου, έργο που δείχνει, πως ο αγιογράφος ιερέας, «Θεόν Επιγνόντας» δημιούργησε με χέρι του Υψίστου. Οι μικρογραφικές αγιογραφικές μορφές, η τάξη και η έκφραση των μορφών κάτω από την «εικονιζόμενη Τριαδική Θεότητα», καθιστούν το έργο, μεγάλης θρησκευτικής σοβαρότητας και γεωμέτρησης δοσμένο και πλασμένο από τη Θεία χάρη του Μεγαλοδύναμου. Υπόψη, ότι το θέμα της Αγίας Τριάδος, εικονογραφικά σύμφωνα με την Ορθόδοξη λατρεία, δεν μπορεί να αποδοθεί αγιογραφικά, λόγω, που κανείς άνθρωπος δεν έχει δει τον Τριαδικόν Θεόν. Ίσως, η εικονογράφηση του θέματος να είναι μια καθολική επιρροή, που να εξυπηρέτησε τις ανάγκες των πιστών, αλλά οι ορθόδοξοι αγιογράφοι, εικόνισαν υπέροχα τις αγίες μορφές, με τον Ορθόδοξο αγιογραφικό τύπο
Το φετινό πανηγύρι, με προεξάρχων τον μητροπολίτη μας, κον Δημήτριο και με συλλειτουργούς, τους ιερείς: Τον εφημέριο του ναού,
π. Ιωάννη Φραγκισκάτον, τον πανοσιολογιότατον π. Ευδόκιμο Σκούλικα και τον π. Αριστείδη Σιγάλα, με στεντόριο ψαλτικό παλμό, έδωσαν τις σεβαστές τελετουργικές παρουσίες τους.
Στο καλανάρχο, ο χοράρχης με το ψαλτικό του κόρο, Νικόλαος Γερασίμου Βάλσαμος, που χρόνια τώρα αποτελεί εγγύηση η παρουσία του και η συμμετοχή του, στα εκκλησιαστικά ψαλτικά του τόπου μας και όχι μόνο, έδωσε ακόμη μια φορά στην ιερά πανήγυρη τη «λάμψη της ευλάβειας», που κάθε πιστός αναμένει.
Οι εκκλησιαστικοί ύμνοι, τα τροπάρια της εορτής, όλα τα ψαλτικά της Θείας Λειτουργίας, με τη μαεστρία του Βάλσαμου αποδόθηκαν υπέροχα, εναρμόνια στις φωνές και, όπου χρειαζόταν οι Ληξουριώτικες παλιές φωνητικές κορώνες, τις κορύφωναν με ένα «γλυκό μπρίο». Ο Νικόλαος Βάλσαμος «άπλωσε» τη μουσική τεχνική του, ύφανε τους ύμνους, με παλμό, με ετοιμότητα και με την καθαρή ορθοφωνία των χορωδών του, γιόμισε την εκκλησιαστική ατμόσφαιρα, με ήχους εκκλησιαστικούς κεφαλονίτικους παλιούς και ξεχασμένους. Το εκκλησιαστικό κόρο, ήταν ένα «σμάρι» συγκροτημένων φωνών, που αποτελείτο από ντόπιους ψάλτες και από δυο χορωδούς –φίλους του Νίκου Βάλσαμου, από την Αθήνα: Τον Βασίλειο Χρονόπουλο και τον Σπύρο Κοντό. Οι Ληξουριώτικες ψαλτικές φωνές ήταν :ο Σπύρος Θεοτοκάτος (ο μάεστρος), ο Χαράλαμπος Μαρκαντωνάτος(ο γιος του μακαρίτη ιεροψάλτη Ανδρέα Μαρκαντωνάτου), ο Αποστόλης Αυγερινός, ο Σπύρος Σταθάτος (Γκιωνάκης), ο Δημήτρης Μοσχόπουλος και ο Ανδρέας Κυριάκου Γρηγορόπουλος.
Ο σεβασμιότατος Κεφαλληνίας, κος Δημήτριος, κήρυξε με μεστό λόγο, κάνοντας «ανάλυση εκλαϊκευμένη» τα λόγια του Ευαγγελίου της εορτής.
Τη χάρηκα την εορτή ευλαβικά, γιατί το σύνολο των ανθρώπων ιεροψαλτών και ιερωμένων, καθώς και των επιτρόπων, συντονισμένα και προσεγμένα, στάθηκαν κατά πώς, προστάζουν οι Θρησκευτικές Ορθόδοξες πανηγύρεις.
Η παρουσία του Δημάρχου Ληξουρίου, Γεώργιου Κατσιβέλη και του αντιδημάρχου, Γάλεμ Ντιουάνι, καθώς και πολλών νέων ανθρώπων, έδειξαν το σεβασμό στην αγία ημέρα και στα θρησκευτικά θέματα του τόπου και του Δήμου μας.
Επίσης, αξίζουν πολλά μπράβο στο εκκλησιαστικό Συμβούλιο του ναού, τον π. Ιωάννη Φραγκισκάτον, στους επιτρόπους, Γεράσιμο Βάλσαμο και Ανδρέα Σταματελάτο, που φρόντισαν την κάθε λεπτομέρεια ανάγκης και καλλωπισμού του χώρου.
Χρόνια Πολλά και καλά σε όλους. Καλή Φώτιση.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 9/6/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA
