Οι πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν έχουν τραβήξει την προσοχή του διεθνούς τύπου, όχι μόνο για τα θέματα που συζητήθηκαν, αλλά και για αυτά που εξαιρέθηκαν. Έχουν αναζωπυρώσει ερωτήματα σχετικά με τις προτεραιότητες των δυο ηγετών στον παγκόσμιο χώρο. Ενώ οι δύο ηγέτες συζήτησαν τον πόλεμο στην Ουκρανία, η σιωπή τους για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη αποκαλύπτει μια πικρή πραγματικότητα. Στη διεθνή πολιτική, οι ζωές δεν έχουν όλες την ίδια αξία. Αυτό το κενό δεν είναι απλή αμέλεια, αλλά επιλογή, μια επιλογή που αντανακλά τις γεωπολιτικές προτεραιότητες και την υποκρισία των δυνάμεων που καθορίζουν την παγκόσμια τάξη.
Η επιλεκτική ανθρωπιά και τα διπλά στάνταρ
Είναι ειρωνικό ότι ο Τραμπ, ο οποίος τάσσεται υπέρ του Ισραήλ, εκφράζει ανησυχία μόνο για τις απώλειες στην Ουκρανία, ενώ αδιαφορεί για τους χιλιάδες νεκρούς στη Γάζα. Αυτό αποκαλύπτει ένα διττό πρότυπο: Οι ζωές των δυτικών “μετράνε” περισσότερο από αυτές των μη δυτικών λαών. Ο Πούτιν, από την πλευρά του, χρησιμοποιεί την κριτική κατά του ΝΑΤΟ για να δικαιολογήσει την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά η Ρωσία δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ την παλαιστινιακή κυριαρχία.
Η γεωπολιτική συναλλαγή και η νέα σκακιέρα
Οι συνομιλίες αυτές θυμίζουν ιστορικές διαπραγματεύσεις μεγάλων δυνάμεων για την κατανομή επιρροών. Ο Τραμπ και ο Πούτιν μπορεί να μην μοιράζονται ιδεολογίες, αλλά μοιράζονται ένα πραγματιστικό πνεύμα. Και οι δύο επιδιώκουν να εδραιώσουν θέσεις δύναμης, είτε μέσω οικονομικών πιέσεων (Τραμπ), είτε μέσω στρατιωτικών επεμβάσεων (Πούτιν). Η Παλαιστίνη, όπως συχνά συμβαίνει, είναι απλώς ένα πιόνι στη μεγάλη τους παγκόσμια στρατηγική.
Οι Επιλογές ενός τραγικού «ηγέτη»
Η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία φαίνεται να κινείται προς μια μαύρη τραγωδία, με τις δυτικές υποσχέσεις για νίκη να εξατμίζονται εν μέσω ρωσικών προωθήσεων και ουκρανικής εξάντλησης. Οι επιλογές του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ενός «ηγέτη» που παρουσιάζεται ως σύμβολο αντίστασης αλλά χρησιμοποιείται σαν μαριονέτα των δυτικών συμφερόντων, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε καταστροφή.
Ο Ζελένσκι, με την αλαζονική ρητορική του, έγραψε την τραγωδία ενός έθνους. Αντί να σώσει την Ουκρανία, την εξέθεσε σε μια μάχη καταστροφής, χωρίς ελπίδα νίκης, ενώ οι δυτικοί «εγγυητές» του οι οποίοι τροφοδοτούν τις απατηλές ονειρώξεις του ετοιμάζονται να τον εγκαταλείψουν. Το μόνο βέβαιο: Η Ουκρανία θα πληρώσει για δεκαετίες τις λανθασμένες επιλογές του ηγέτη της που προτίμησε την ψευδαίσθηση της νίκης αντί της πραγματικής επιβίωσης.
Συμπέρασμα: Η ηθική κρίση της διεθνούς κοινότητας
Η σιωπή για τη Γάζα δεν είναι απλή παράλειψη, αλλά συνειδητή πολιτική. Ενώ καταδικάζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αγνοούν την καταστροφή της Παλαιστίνης, υπογραμμίζοντας την υποκρισία της παγκόσμιας ηγεσίας. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Οι αδύναμοι είναι θύματα, όχι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Όσοι δεν έχουν δύναμη, είναι καταδικασμένοι να είναι θύματα είτε στην Ουκρανία, είτε στη Γάζα, είτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου όπου οι υπερδυνάμεις αποφασίζουν να παίξουν το παιχνίδι τους.
Η ιστορία, όμως, έχει δείξει ότι οι λαοί που αγνοούνται σήμερα μπορεί να γίνουν η αιτία της αστάθειας της αύριο. Η ειρωνεία θα είναι ακόμα πιο πικρή αν αυτή η “νέα σκακιέρα” οδηγήσει σε ανατρεπτικά αποτελέσματα.
Δρ. Γαβριήλ Μανωλάτος
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 22/5/2025 #ODUSSEIA #ODYSSEIA